Kiedy trzy wieczne osoby Bóstwa działają jako niepodzielne Bóstwo w Rajskiej Trójcy, osiągają doskonałą jedność; podobnie, kiedy stwarzają, zarówno wspólnie jak i oddzielnie, ich rajskie potomstwo przejawia charakterystyczną jedność boskości. I z tej boskości celu, przejawianej przez Najwyższych Stwórców i Władców domen czasu-przestrzeni, wynika jednoczący moc potencjał władzy u empirycznej najwyższości, która w obliczu jedności nieosobowej energii wszechświata, stwarza napięcie rzeczywistości, które może być rozwiązane tylko przez odpowiednie zjednoczenie z empirycznymi rzeczywistościami osobowości empirycznego Bóstwa.
Na świecie pilotującym zewnętrznej orbity Havony rzeczywistości osobowości Istoty Najwyższej, wychodzące od Rajskich Bóstw, jednoczą się z prerogatywami mocy Wszechmocnego Najwyższego, przybywającymi od boskości Stwórców wielkiego wszechświata. Bóg Najwyższy, jako osoba, istniał w Havonie przed stworzeniem siedmiu superwszechświatów, jednak funkcjonował tylko na poziomach duchowych. Ewolucja Wszechmocnej władzy Najwyższości, poprzez rozmaite syntezy boskości w rozwijających się wszechświatach, powoduje pojawienie się nowej mocy-obecności Bóstwa, skoordynowanej z duchową osobą Najwyższego w Havonie, środkami Najwyższego Umysłu, który równocześnie przekształca się z potencjału istniejącego w nieskończonym umyśle Nieskończonego Ducha w aktywnie funkcjonujący umysł Istoty Najwyższej.
Materialnie zorientowane istoty z ewolucyjnych światów siedmiu superwszechświatów mogą pojmować jedność Bóstwa tylko tak, jak rozwija się ona w syntezie mocy-osobowości Istoty Najwyższej. Na żadnym poziomie bytu Bóg nie może przekraczać zdolności pojęciowej istot, żyjących na tym poziomie. Człowiek śmiertelny musi, poprzez poznanie prawdy, uznanie piękna i czczenie dobroci, wykształcić rozpoznawanie Boga miłości, a potem musi iść przez coraz to wyższe poziomy bóstwa, do zrozumienia Najwyższego. Bóstwo w ten sposób pojęte, jako zjednoczone w mocy, może potem być uosobione w duchu, aby istota stworzona mogła je zrozumieć i do niego dotrzeć.
Chociaż wznoszący się śmiertelnicy zaczynają rozumieć moc Wszechmocnego w stolicach superwszechświatów i pojmować osobowość Najwyższego na zewnętrznych orbitach Havony, faktycznie nie znajdują Istoty Najwyższej tak, jak powinni znaleźć Rajskie Bóstwa. Nawet finaliści, duchy szóstego stadium, nie znajdują Istoty Najwyższej ani prawdopodobnie jej nie znajdą, zanim nie osiągną statusu ducha siódmego stadium i zanim Najwyższy nie zacznie rzeczywiście funkcjonować w działaniach przyszłych wszechświatów zewnętrznych.
Kiedy jednak wznoszące się istoty znajdują Ojca Uniwersalnego, jako siódmy stopień Boga Siedmiorakiego, docierają do osobowości Pierwszej Osoby wszystkich boskich poziomów, odnoszących się do osobowych związków z istotami wszechświata.