Światy zamieszkałe

Wszystkie, zróżnicowane fizycznie typy i grupy planetarnych śmiertelników, tak samo korzystają ze służby Dostrajaczy Myśli, aniołów stróżów i różnorodnych klas zastępów posłańców Nieskończonego Ducha. Wszyscy tak samo wyzwalają się z więzów ciała, przez równouprawnienie naturalnej śmierci i wszyscy tak samo idą do światów morontialnych duchowej ewolucji i rozwoju umysłowego.

Od czasu do czasu, na wniosek władz planetarnych lub władców systemu, przeprowadzane są specjalne zmartwychwstania śpiących przetrwałych. Takie zmartwychwstania zdarzają się przynajmniej raz na millennium czasu planetarnego, kiedy to nie wszyscy, ale „wielu spośród tych, którzy śpią w prochu, się zbudzi”. Te zmartwychwstania specjalne są okazją dla uaktywnienia się określonej grupy wznoszących się istot, działających w służbach specjalnych planu wznoszenia się śmiertelnika we wszechświecie lokalnym. Z tymi, specjalnymi zmartwychwstaniami, wiążą się zarówno względy praktyczne jak i czynniki uczuciowe.

We wcześniejszych epokach zamieszkałego świata, wielu śmiertelników powoływanych jest do sfer mieszkań podczas specjalnych i milenijnych zmartwychwstań, jednak większość przetrwałych istot zostaje uosobiona ponownie podczas inauguracji nowego systemu sprawiedliwości, związanego z nadejściem Boskiego Syna, odbywającego służbę na planecie.

1. Śmiertelnicy przetrwania grupowego albo według systemu sprawiedliwości. Wraz z przybyciem na zamieszkały świat pierwszego Dostrajacza, pojawiają się też na tym świecie serafini opiekunowie, nieodzowni przy opuszczaniu planety. W okresie zawieszenia życia u śpiących przetrwałych, wartości duchowe i wieczne rzeczywistości nowo ukształtowanych, nieśmiertelnych dusz, przechowywane są jako święte powiernictwo przez osobistego albo grupowego serafina opiekuna.

Grupa opiekunów, przydzielonych do śpiących przetrwałych, zawsze działa z Synami sądzącymi, kiedy przychodzą do danego świata. „I pośle anioły swoje, i zgromadzą wybrane jego od czterech wiatrów”. Razem z każdym serafinem, przydzielonym do ponownego uosobienia śpiącego śmiertelnika, działa powracający Dostrajacz, ten sam nieśmiertelny fragment Ojca, który żył w śmiertelniku za jego dni w ciele, i tym sposobem tożsamość jest odtworzona a osobowość zmartwychwstała. Gdy podopieczni śpią, oczekujące ich Dostrajacze służą na Diviningtonie; w tym okresie przejściowym nigdy nie zamieszkują umysłu innego śmiertelnika.

Podczas gdy starsze światy zamieszkałe posiadają wysoce rozwinięte i znakomicie uduchowione typy istot ludzkich, które są praktycznie zwolnione z życia morontialnego, wczesne epoki gatunków pochodzących od zwierząt charakteryzują się śmiertelnikami prymitywnymi i tak niedojrzałymi, że ich zespolenie z Dostrajaczami jest niemożliwe. Przebudzenia tych śmiertelników dokonuje serafin opiekun, w połączeniu ze zindywidualizowaną częścią nieśmiertelnego ducha Trzeciego Źródła i Centrum.

Tym właśnie sposobem, śpiący przetrwali z danej epoki planetarnej zostają ponownie uosobieni podczas apeli systemów sprawiedliwości. Jednak, co się tyczy niemożliwych do zbawienia osobowości z danej domeny, nie ma żadnego nieśmiertelnego ducha, aby działał z grupowymi opiekunami przeznaczenia, a to stanowi o zakończeniu bytu istoty. Chociaż niektóre wasze zapisy przedstawiają te wydarzenia, jako zachodzące na planetach śmierci, w rzeczywistości wszystkie one zdarzają się na światach-mieszkaniach.

2. Śmiertelnicy indywidualnych porządków wznoszenia się. Indywidualny postęp istot ludzkich mierzony jest ich kolejnymi osiągnięciami oraz przejściem (opanowaniem) siedmiu kręgów kosmicznych. Te kręgi postępu śmiertelnika są poziomami łącznych wartości intelektualnych, społecznych, duchowych i wnikliwości kosmicznej. Śmiertelnicy zaczynają od kręgu siódmego i dążą do pierwszego a wszystkim tym, którzy dotarli do trzeciego, natychmiast przydziela się osobistych opiekunów przeznaczenia. Ci śmiertelnicy mogą zostać ponownie uosobieni w życiu morontialnym, niezależnie od orzeczeń systemu sprawiedliwości czy jakichkolwiek innych.

We wczesnych epokach świata ewolucyjnego niewielu śmiertelników idzie na sąd trzeciego dnia. Jednak w miarę upływu epok, coraz więcej osobistych opiekunów przeznaczenia przydziela się zaawansowanym śmiertelnikom, a zatem coraz większa liczba rozwijających się istot uosabiana jest ponownie, na trzeci dzień po swej naturalnej śmierci. W takich wypadkach powrót Dostrajacza oznacza przebudzenie duszy ludzkiej i jest to ponowne uosobienie zmarłego, tak dosłowne jak wtedy, kiedy masowy apel jest zwoływany na koniec systemu sprawiedliwości na światach ewolucyjnych.

Są trzy grupy indywidualnych, wznoszących się istot. Mniej zaawansowani lądują na wstępnym albo pierwszym świecie-mieszkaniu. Grupa bardziej zaawansowana może zacząć swą egzystencję morontialną na którymkolwiek ze światów pośrednich, zgodnie ze swoim uprzednim rozwojem planetarnym. Najbardziej zaawansowani z tych klas zaczynają swe doświadczenie morontialne na siódmym świecie-mieszkaniu.

3. Śmiertelnicy próbno-zależnej klasy wznoszenia się. Przybycie Dostrajacza ustanawia tożsamość w oczach wszechświata i wszystkie istoty przezeń zamieszkałe stają na apelu sprawiedliwości. Jednak życie doczesne na światach ewolucyjnych jest niepewne i wielu ludzi umiera zanim wybierze rajską egzystencję. Wtedy takie, zamieszkałe przez Dostrajacza dzieci i młodzież, podążają śladami rodzica najbardziej zaawansowanego w statusie duchowym, a zatem idą do świata finalistów systemu (ochronki próbnej) na trzeci dzień, lub podczas zmartwychwstań specjalnych czy regularnych apeli milenijnych i systemu sprawiedliwości.

Dzieci, które umarły zbyt młodo, żeby mieć Dostrajacza Myśli, uosabiane są ponownie na światach finalistów systemów lokalnych, równocześnie z przybyciem któregokolwiek z rodziców do światów-mieszkań. Dziecko zdobywa tożsamość fizyczną w czasie ziemskich narodzin, jednak w tym, co dotyczy wiecznego życia, uznaje się, że wszystkie pozbawione Dostrajacza dzieci są za nadal związane ze swoimi rodzicami.

W odpowiednim czasie przybywają Dostrajacze Myśli, żeby zamieszkać tych malców, podczas gdy służba seraficzna, dla obu próbno-zależnych klas przetrwania, jest generalnie taka sama jak u rodzica bardziej zaawansowanego, albo jak u jednego z rodziców, gdy tylko jedno przeżyje śmierć. Te dzieci, które docierają do trzeciego kręgu, mają przyznawanych opiekunów osobistych, niezależnie od statusu ich rodziców.

Podobne ochronki próbne prowadzone są na sferach finalistów w zarządzie konstelacji i wszechświata, dla pozbawionych Dostrajacza dzieci pierwszej i drugiej zmodyfikowanej klasy wznoszących się istot.

4. Śmiertelnicy drugich, zmodyfikowanych klas wznoszenia się. Są to zaawansowane istoty ludzkie z pośrednich światów ewolucyjnych. Z reguły nie są odporne na naturalną śmierć, ale są zwolnione z przechodzenia przez siedem światów mieszkań.

Ich mniej doskonała grupa budzi się ponownie w stolicach swych systemów lokalnych, pomijając tylko światy-mieszkania. Grupa pośrednia idzie do światów szkoleniowych konstelacji i pomija cały porządek morontialny systemu lokalnego. Jeszcze później, w planetarnych epokach dążeń duchowych, wielu przetrwałych śmiertelników budzi się w zarządzie konstelacji i stamtąd zaczynają się wznosić do Raju.

Zanim jednak jakakolwiek z tych grup może pójść naprzód, musi najpierw iść wstecz, jako instruktorzy do tych światów, których nie przeszli i jako nauczyciele zdobywać wiele doświadczeń w tych domenach, które minęli jako uczniowie. Potem wszyscy idą do Raju trasami wyznaczonymi dla rozwoju śmiertelników.

5. Śmiertelnicy pierwszej, zmodyfikowanej klasy wznoszenia się. Śmiertelnicy ci należą do tego ewolucyjnego typu życia, które zespala się z Dostrajaczem, jednak reprezentują oni najczęściej końcowe stadia rozwoju ludzkiego na ewoluującym świecie. Te gloryfikowane istoty zwolnione są z przechodzenia przez bramy śmierci; przejmuje ich Syn; są transponowani spośród żywych i pojawiają się wprost przed Synem Władcą, w zarządzie wszechświata lokalnego.

Są to ci śmiertelnicy, którzy zespalają się ze swymi Dostrajaczami podczas ziemskiego życia i takie zespolone z Dostrajaczem osobowości przemierzają bez przeszkód przestrzeń, zanim zostaną ubrane w formy morontialne. Te zespolone dusze udają się do hal zmartwychwstania wyższych sfer morontialnych, dzięki bezpośredniemu przelotowi Dostrajacza, gdzie otrzymują wstępną inwestyturę morontialną, tak samo jak wszyscy inni śmiertelnicy przybywający ze światów ewolucyjnych.

Pierwsza, zmodyfikowana klasa wznoszenia się śmiertelników, może się odnosić do jednostek z jakiejkolwiek grupy planetarnej, od najniższych do najwyższych stadiów tych światów, gdzie zespalają się z Dostrajaczem, jednak znacznie częściej funkcjonuje ona na starszych sferach, po tym, jak skorzystały one z pobytu licznych Boskich Synów.

Wraz z zaprowadzeniem planetarnej epoki światłości i życia, wielu ludzi idzie do światów morontialnych wszechświata według pierwszej, zmodyfikowanej klasy transponowania. Później, w zaawansowanych stadiach stabilnej egzystencji, kiedy większość śmiertelników opuszczających domenę zalicza się do tej klasy, uważa się, że planeta również należy do tej grupy. Na sferach długo ustanowionych w światłości i życiu naturalna śmierć staje się coraz rzadsza.

© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.