Obecność i osobista działalność Pierwszego Syna jest wyjątkowo intensywna w Raju, w sensie duchowym absolutna. Gdy wychodzimy z Raju, idąc przez Havonę w kierunku domen siedmiu superwszechświatów, zauważamy coraz mniej osobistej działalności Wiecznego Syna. We wszechświatach posthavonalnych obecność Wiecznego Syna uosobiona jest w Rajskich Synach, warunkowana jest przez empiryczne rzeczywistości Najwyższego i Ostatecznego, a koordynowana jest nieograniczonym potencjałem duchowym Bóstwa-Absolutu.
We wszechświecie centralnym osobistą działalność Pierwszego Syna można zauważyć w wyrafinowanej harmonii duchowej wiecznej kreacji. Havona jest tak zdumiewająco doskonała, że status duchowy i stan energii tej formy wszechświata jest w doskonałej i trwałej równowadze.
Syn nie przebywa w superwszechświatach, ani nie jest w nich osobiście obecny; w kreacjach tych utrzymuje on tylko superosobowe przedstawicielstwo. Te duchowe przejawy Syna nie są osobowe, nie ma ich w obwodzie osobowości Ojca Uniwersalnego. Nie znamy lepszego terminu na ich określenie jak superosobowości; a są to istoty skończone, nie są ani absoniczne ani też i absolutne.
Administracja Wiecznego Syna w superwszechświatach jest niezauważalna dla osobowości stworzonych, ponieważ jest czysto duchowa i superosobowa. Tym niemniej, przenikający wszystko duchowy impuls osobistego wpływu Syna napotyka się w każdym stadium funkcjonowania, we wszystkich sektorach domen Pradawnych Czasu. We wszechświecie lokalnym dostrzegamy natomiast osobowość Wiecznego Syna w osobach Rajskich Synów. To tutaj właśnie nieskończony Syn działa duchowo i stwórczo, w osobach majestatycznego korpusu partnerskich Synów Stwórcy.