WIECZNY Syn jest doskonałym i ostatecznym wyrażeniem „pierwszej”, osobistej i absolutnej idei Ojca Uniwersalnego. W związku z tym, kiedykolwiek i jakkolwiek Ojciec wyraża się osobiście i absolutnie, czyni to przez swojego Wiecznego Syna, który zawsze był, jest teraz i zawsze będzie, żywym i Boskim Słowem. I ten Wieczny Syn przebywa w centrum wszystkich rzeczy, razem z Wiecznym i Uniwersalnym Ojcem, którego osobistą obecność bezpośrednio spowija.
Mówimy o „pierwszej” myśli Boga i nawiązujemy do nieprawdopodobnego czasu początków Wiecznego Syna, aby dotrzeć do kanałów myślowych intelektu ludzkiego. Takie wypaczenia językowe stanowią nasze najlepsze wysiłki nawiązania kontaktukompromisu z umysłami istot śmiertelnych, związanych czasem. W sensie kolejności wydarzeń, Ojciec Uniwersalny nigdy nie mógł mieć pierwszej myśli, jak również Wieczny Syn nigdy nie mógł mieć początku. Zostałem jednak poinstruowany, żeby ograniczonym czasem umysłom śmiertelników obrazować rzeczywistości wieczności takimi właśnie symbolami myślowymi i żeby określać zależności wieczności w takich, czasowych koncepcjach kolejności zdarzeń.
Wieczny Syn jest duchowym uosobieniem uniwersalnej i nieskończonej idei Rajskiego Ojca, idei Boskiej rzeczywistości, nie uwarunkowanego ducha i absolutnej osobowości. I tym samym Syn stanowi boskie objawienie tożsamości stwórcy—Ojca Uniwersalnego. Doskonała osobowość Syna ukazuje, że Ojciec jest aktualnie wiecznym i uniwersalnym źródłem wszystkich znaczeń i wartości duchowych, wolicjonalnych, celowych i osobowych.
Aby umożliwić ograniczonemu czasem umysłowi stworzenie jakiejś sekwencyjnej idei związków wiecznych i nieskończonych istot Rajskiej Trójcy, używamy zezwolenia na stosowanie koncepcji takich jak ta, odnoszących się do „pierwszej osobistej, uniwersalnej i nieskończonej idei Ojca”. Jest dla mnie niemożliwością przekazanie ludzkiemu umysłowi jakiejkolwiek adekwatnej idei wiecznych związków Bóstwa; zatem używam takich określeń, które skończonemu umysłowi będą dawać coś w rodzaju idei zależności wiecznych istot, w następujących po sobie epokach czasowych. Wierzymy, że Syn powstał z Ojca, jesteśmy pouczeni, że obaj są bezwzględnie wieczni. Dlatego też jest oczywiste, że żadna istota czasowa nie może w pełni zrozumieć tej tajemnicy—Syna, który pochodzi od Ojca i który dodatkowo jest wiecznym partnerem samego Ojcem.