Jedność, niepodzielność Rajskiego Bóstwa jest egzystencjalna i absolutna. Istnieją trzy wieczne uosobienia Bóstwa—Ojciec Uniwersalny, Wieczny Syn i Nieskończony Duch—ale w Rajskiej Trójcy są oni faktycznie jednym Bóstwem, nie rozdzielonym i niepodzielnym.
Od pierwotnego poziomu egzystencjalnej rzeczywistości Raju-Havony rozdzielają się dwa podabsolutne poziomy, a na nich Ojciec, Syn i Duch zajmują się stwarzaniem licznych, osobowych asystentów i podwładnych. I chociaż nie jest właściwe w związku z tym zajmowanie się rozważaniem zjednoczenia absonicznego bóstwa na transcendentalnych poziomach ostateczności, można się przyjrzeć niektórym cechom jednoczącego funkcjonowania różnych uosobień Bóstwa, w których boskość objawia się czynnościowo dla zróżnicowanych sektorów stworzenia i dla różnorodnych klas istot inteligentnych.
W chwili obecnej funkcjonowanie boskości w superwszechświatach przejawia się aktywnie w czynnościach Najwyższych Stwórców—Synów Stwórcy i Duchów wszechświata lokalnego, Pradawnych Czasu z superwszechświata i Siedmiu Duchów Nadrzędnych z Raju. Istoty te stanowią trzy pierwsze poziomy Boga Siedmiorakiego, prowadzące do wewnątrz, do Ojca Uniwersalnego, a cała domena Boga Siedmiorakiego koordynowana jest na pierwszym poziomie bóstwa empirycznego w rozwijającej się Istocie Najwyższej.
W Raju i we wszechświecie centralnym, jedność Bóstwa jest faktem egzystencji. We wszystkich rozwijających się wszechświatach czasu i przestrzeni, jedność Bóstwa jest osiągnięciem.