Zjednoczeniu całej konstelacji stabilnych systemów towarzyszą nowe podziały władzy wykonawczej i dodatkowe, ponowne adaptacje administracji wszechświata. Z epoką tą związane są zaawansowane osiągnięcia na każdym zamieszkałym świecie, jednak w szczególności charakteryzują ją nowe adaptacje w zarządzie konstelacji, razem ze znacznym przeobrażeniem stosunków wzajemnych, zarówno z zarządem systemu jak i rządem wszechświata lokalnego. W tej epoce, wiele funkcji konstelacji i wszechświata przeniesionych zostaje do stolic systemów, a reprezentanci super wszechświata nawiązują nowe, bliższe kontakty z władcami planet, systemów i wszechświata. Razem z tymi, nowymi związkami, pewni administratorzy superwszechświata osiedlają się w stolicach konstelacji, jako doradcy-ochotnicy Najwyższych Ojców.
Tak, więc, gdy konstelacja zostaje ustanowiona w światłości, kończą się jej funkcje prawodawcze a zamiast tego funkcjonuje izba Władców Systemów, pod przewodnictwem Najwyższych Ojców. Teraz, takie grupy administracyjne mają po raz pierwszy bezpośrednio do czynienia z rządem superwszechświata, odnośnie powiązań z Havoną i Rajem. Poza tym konstelacja pozostaje związana z wszechświatem lokalnym, tak jak dawniej. W każdym kolejnym stadium stabilnego życia, univitaci nadal zarządzają światami morontialnymi konstelacji.
Z upływem epok, Ojcowie Konstelacji przejmują coraz więcej szczegółowych funkcji administracyjnych lub nadzorczych, które uprzednio skoncentrowane były w zarządzie wszechświata. W momencie dochodzenia do szóstego stadium stabilizacji, zjednoczone konstelacje zdobywają prawie zupełną autonomię. Rozpoczęciu siódmego stadium stabilizacji będzie bez wątpienia towarzyszyć wyniesienie władców konstelacji do godności odpowiednio wyrażonej ich nazwą—Najwyżsi Ojcowie. Praktycznie biorąc, konstelacje będą wtedy bezpośrednio współpracować z władcami superwszechświata, podczas gdy rząd wszechświata lokalnego będzie się rozwijał, aby przejąć obowiązki wynikające z nowych powinności wielkiego wszechświata.