Kiedy się skończy biologiczny pęd pierwotnego rozmachu życia ewolucyjnego, kiedy człowiek dotrze do szczytu zwierzęcego rozwoju, przybywa druga klasa synostwa i zaczyna się drugi system sprawiedliwości, łaski i służby. Odnosi się to do wszystkich światów ewolucyjnych. Kiedy osiągnięty zostaje najwyższy możliwy poziom życia ewolucyjnego, kiedy człowiek prymitywny wzniesie się na skali biologicznej tak dalece, jak to możliwe, zawsze pojawiają się na planecie Materialny Syn i Córka, wysłani przez Władcę Systemu.
Dostrajacze Myśli coraz częściej przybywają do człowieka poadamicznego i coraz większa liczba tych śmiertelników ma możliwość późniejszego zespolenia z Dostrajaczem. Adamowie nie posiadają Dostrajaczy, dopóki funkcjonują jako zstępujący Synowie, ale ich planetarne potomstwo—bezpośrednie i mieszane—staje się prawowitymi kandydatami do otrzymania, we właściwym czasie, Nieodgadnionych Monitorów. Zanim się skończy epoka poadamiczna, planeta posiada pełny kontyngent niebiańskich służb; tylko zespalające się Dostrajacze nie są jeszcze nadawane powszechnie.
Głównym celem porządku adamicznego jest takie oddziaływanie na rozwijającego się człowieka, aby zakończyć przechodzenie cywilizacji od stadium myśliwego i pasterza do stadium rolnika i ogrodnika, później uzupełnianego pojawieniem się miejskich i przemysłowych dodatków cywilizacji. Wystarcza dziesięć tysięcy lat systemu sprawiedliwości udoskonalaczy biologicznych, aby wprowadzić zdumiewające przeobrażenia. Dwadzieścia pięć tysięcy lat administracji wspólnej mądrości Księcia Planetarnego i Synów Materialnych, przygotowuje zazwyczaj sferę na przyjście Syna-Arbitra.
W epoce tej kończy się zazwyczaj proces eliminacji nieprzystosowanych a towarzyszy jej dodatkowe oczyszczanie ras; na normalnych światach wadliwe, zwierzęce tendencje, zostają prawie zupełnie usunięte z rozmnażających się ras takiej sfery.
Adamiczne potomstwo nigdy nie łączy się z podrzędnymi odgałęzieniami ras ewolucyjnych. Boski plan nie przewiduje również osobistego kojarzenia się Planetarnego Adama czy Ewy z ludźmi ewolucyjnymi. Taki program usprawnienia ras jest zadaniem dla ich potomstwa. Jednak potomstwo Materialnych Synów i Córek gromadzi się przez pokolenia, zanim się zacznie mieszanie rasowe.
W rezultacie dodania adamicznej plazmy życiowej do gatunku śmiertelnego, następuje natychmiastowe udoskonalenie jego zdolności intelektualnych i przyspieszenie rozwoju duchowego. Ponadto zazwyczaj następuje zaawansowanie w rozwoju fizycznym. Poadamiczny system sprawiedliwości, na przeciętnym świecie, jest epoką wielkich wynalazków, opanowania energii i rozwoju mechanicznego. Jest to ta epoka, w której pojawiają się różnorodne manufaktury i opanowane zostają siły przyrody; jest to złoty wiek eksploracji i ostatecznego opanowania planety. Większa część materialnego rozwoju świata następuje w tym właśnie okresie, w początkach rozwoju nauk materialnych, dokładnie w tej epoce, którą teraz przechodzi Urantia. Wasz świat jest w tyle o cały system sprawiedliwości a nawet więcej, w porównaniu z przeciętnym planetarnym harmonogramem.
Na normalnej planecie, pod koniec adamicznego systemu sprawiedliwości, rasy są praktycznie wymieszane, tak, że można prawdziwie obwieścić, że „Bóg uczynił z jednej krwi wszystkie narody”, i że Syn jego „uczynił wszystkie ludy jednego koloru”. Kolor takiej zmieszanej rasy jest w pewnym stopniu oliwkowym odcieniem barwy fioletowej—„białą” rasą planety.
Człowiek prymitywny jest przeważnie mięsożerny; Materialni Synowie i Córki nie jedzą mięsa, ale w ciągu kilku pokoleń ich potomstwo schodzi zazwyczaj do poziomu ludzi wszystkożernych, aczkolwiek czasami całe grupy ich potomków pozostają wegetarianami. Podwójne pochodzenie ludów poadamicznych wyjaśnia, dlaczego takie zmieszane rasy ludzkie wykazują pozostałości anatomiczne zarówno właściwe roślinożernym jak i mięsożernym grupom zwierzęcym.
W rezultacie dziesięciu tysięcy lat mieszania ras, powstały gatunek wykazują zróżnicowane stopnie mieszanki anatomicznej, niektóre odgałęzienia mają więcej cech wegetariańskich przodków, inne bardziej wykazują charakterystyczne cechy i fizyczne właściwości swych mięsożernych, ewolucyjnych protoplastów. Większość ludów takiego świata staje się niebawem wszystkożerna, żywiąc się szerokim zestawem potraw, zarówno z królestwa zwierzęcego jak i roślinnego.
Epoka poadamiczna jest systemem internacjonalizmu. Nacjonalizm zanika, razem z prawie zakończonym mieszaniem ras, a zaczyna się naprawdę realizować braterstwo ludzkości. Rząd przedstawicielski zaczyna zajmować miejsce monarchicznej albo paternalistycznej formy rządów. System edukacyjny staje się światowy a języki różnych ras stopniowo ustępują mowie ludu fioletowego. Rzadko daje się osiągnąć powszechny pokój i współpracę, zanim rasy nie wymieszają się dobrze i zanim nie zaczną mówić wspólnym językiem.
W końcowych wiekach epoki poadamicznej pojawia się nowy rodzaj zainteresowania sztuką, muzyką i literaturą i to światowe przebudzenie jest sygnałem dla pojawienia się Syna-Arbitra. Osiągnięciem wieńczącym tą epokę jest powszechne zainteresowanie rzeczywistościami intelektualnymi, prawdziwą filozofią. Religia jest coraz mniej nacjonalistyczna a coraz bardziej staje się sprawą planetarną. Epokę tą charakteryzują nowe objawienia prawdy a Najwyżsi Ojcowie konstelacji zaczynają rządzić sprawami ludzkimi. Prawda zostaje objawiona aż do poziomu administracji konstelacji.
Epokę tą cechuje wielki postęp w dziedzinie etyki; braterstwo człowieka jest celem społeczeństwa. Światowy pokój—ustanie konfl iktów rasowych i narodowych animozji—wskazuje na to, że planeta dojrzała do przyjścia trzeciej klasy synostwa, Syna-Arbitra.