Na większości zamieszkałych światów Ogrody Edeńskie stają się znakomitymi centrami kultury i wciąż funkcjonują przez wiele epok, stanowiąc wzór dla obyczajów i dla kierowania sprawami planety. Nawet we wczesnym ich stadium, gdy lud fioletowy jest względnie odosobniony, do szkół w ogrodzie przyjmowani są odpowiedni kandydaci z różnych ras świata, podczas gdy rozwój wytwórczości ogrodu otwiera nowe drogi dla kontaktów handlowych. W ten sposób Adamowie i Ewy oraz ich potomstwo, przyczyniają się do gwałtownej ekspansji kultury i szybkiego doskonalenia ewolucyjnych ras świata. I wszystkie takie związki umacniają się i zacieśniają, przez łączenie się ras ewolucyjnych i synów Adama, co przynosi w rezultacie natychmiastowy krok naprzód w statusie biologicznym, w rozwoju potencjału intelektualnego i we wzbogaceniu podatności duchowej ludzkości.
Na normalnych światach, ogrodowa siedziba rasy fioletowej staje się drugim centrum światowej kultury i razem z miastem stołecznym Księcia Planetarnego determinuje tempo rozwoju cywilizacji. Przez całe wieki szkoły miejskie zarządu Księcia Planetarnego i ogrodowe szkoły Adama i Ewy działają równocześnie. Zazwyczaj nie są zbyt oddalone od siebie i funkcjonują razem w harmonijnej współpracy.
Pomyślcie, jak bardzo mógłby zyskać wasz świat, gdyby gdzieś na Bliskim Wschodzie znajdowało się światowe centrum cywilizacji, wielki planetarny uniwersytet kulturowy, który funkcjonowałby nieprzerwanie przez 37.000 lat. I dalej rozważcie, jak dalece autorytet moralny nawet tak starego centrum mógłby być podbudowany, gdyby w niewielkiej odległości usytuowane było jeszcze jedno, starsze centrum niebiańskiej opieki, którego tradycje wywierałyby wpływ na świat z coraz większą siłą przez 500.000 lat zintegrowanej, ewolucyjnej działalności. Dzięki takiej tradycji ideały Edenu rozprzestrzeniają się w końcu na cały świat.
Szkoły Księcia Planetarnego zajmują się zasadniczo filozofią, religią, moralnością oraz wyższymi zdobyczami intelektualnymi i artystycznymi. Ogrodowe szkoły Adama i Ewy poświęcają się zazwyczaj kunsztom praktycznym, podstawowemu nauczaniu intelektualnemu, kulturze społecznej, rozwojowi ekonomicznemu, związkom handlowym, sprawności fizycznej i zarządzaniu państwem. W końcu te światowe centra się łączą, ale prawdziwe ich zjednoczenie następuje czasami dopiero po przyjściu pierwszego Syna-Arbitra.
Stały pobyt Adama i Ewy na planecie, razem z jądrem rasy fioletowej czystej krwi, powoduje stabilizację kultury Edeńskiej, z racji czego zaczyna ona wpływać na cywilizację świata z nieodpartą siłą swej tradycji. W nieśmiertelnych, Materialnych Synach i Córkach, napotykamy ostatni i nieodzowny element mostu, łączącego Boga z człowiekiem, przerzuconego nad prawie nieskończoną otchłanią oddzielającą wiecznego Stwórcę od najniższych, skończonych osobowości czasu. Oto mamy istotę wysokiego pochodzenia, która jest fizyczna, materialna, nawet obdarzona płcią tak jak śmiertelnicy Urantii, taką, która może widzieć i rozumieć niewidzialnego Księcia Planetarnego i być tłumaczem pomiędzy nim a śmiertelnymi istotami danej domeny, ponieważ Materialni Synowie i Córki mogą dostrzegać wszystkie niższe klasy istot duchowych; widzą Księcia Planetarnego i cały jego personel, widzialny i niewidzialny.
Z upływem wieków, w wyniku połączenia adamicznego potomstwa z gatunkiem ludzkim, Materialny Syn i Córka zostają zaakceptowani jako wspólni przodkowie ludzkości, wspólni rodzice nowych, wymieszanych potomków ras ewolucyjnych. Zakłada się, że śmiertelnicy wywodzący się ze światów zamieszkałych, powinni rozpoznawać siedmiu ojców:
1. Ojciec biologiczny—ojciec cielesny.
2. Ojciec danej domeny—Planetarny Adam.
3. Ojciec sfer—Władca Systemu.
4. Najwyższy Ojciec—Ojciec Konstelacji.
5. Ojciec wszechświata—Syn Stwórcy i najwyższy władca kreacji lokalnych.
6. Super-Ojcowie—Pradawni Czasu, którzy zarządzają superwszechświatem.
7. Duch albo Ojciec Havony—Ojciec Uniwersalny, który mieszka w Raju i użycza swego ducha, aby żył i działał w umysłach tych istot niskiego pochodzenia, które zamieszkują wszechświat wszechświatów.