BOGOWIE nie mogą—a przynajmniej tego nie czynią—przekształcić istoty o prymitywnej, zwierzęcej naturze, w doskonałego ducha jakimś tajemniczym aktem stwórczej magii. Kiedy Stwórcy chcą stworzyć istoty doskonałe, czynią to bezpośrednim i oryginalnym aktem stwórczym, nigdy jednak nie podejmują się przekształcić istot stworzonych, pochodzących od zwierząt i materialnych, w istoty doskonałe za jednym zamachem.
Życie morontialne, rozciągające się jako takie na różne stadia egzystencji we wszechświecie lokalnym, jest jedynym możliwym dla materialnych śmiertelników podejściem do progu świata duchowego. Jaka magia może być w śmierci, w naturalnym rozkładzie ciała materialnego, że pojedynczym aktem miałaby natychmiast przekształcić śmiertelny i materialny umysł w nieśmiertelnego i doskonałego ducha? Wierzenia takie są tylko ciemnymi przesądami i sympatycznymi bajkami.
Pomiędzy stanem śmiertelnym a późniejszym, duchowym statusem przetrwałej istoty ludzkiej, zawsze występuje przejście morontialne. Te pośrednie stany wszechświatowego rozwoju są dość zróżnicowane w różnych kreacjach lokalnych, ale praktycznie biorąc wszystkie one są raczej podobne. Organizacja mieszkań i wyższych światów morontialnych w Nebadonie jest zupełnie typowa dla porządku przejścia morontialnego w tej części Orvontonu.