Nie tylko religia jest dogmatyczna; filozofia przyrody ma również skłonności do dogmatyzmu. Kiedyś sławny nauczyciel religijny dowodził, że numer siedem ma fundamentalne znaczenie w przyrodzie, ponieważ istnieje siedem otworów w ludzkiej głowie i gdyby lepiej znał chemię, mógłby oprzeć takie wierzenie na autentycznym zjawisku ze świata materialnego. We wszystkich fizycznych wszechświatach czasu i przestrzeni istnieje, niezależnie od powszechnych przejawów dziesiętnej natury energii, wszechobecna pamiątka siedmiorakiej rzeczywistości, elektronowej organizacji prematerii.
Numer siedem jest fundamentalny dla wszechświata centralnego, jak również dla duchowego systemu przenoszenia cech charakteru, ale numer dziesięć, system dziesiętny, właściwy jest energii, materii i kreacji materialnej. Tym niemniej świat atomów wykazuje pewną, okresową charakterystykę, która powtarza się w grupach, co siedem atomów—znamię noszone przez świat materialny wskazujące na jego bardzo odległe, duchowe pochodzenie.
Siedmiorakie pozostałości stwórczej budowy uwidaczniają się w domenach chemii, jako powtarzalność podobnych, fizycznych i chemicznych właściwości w indywidualnych okresach, co siedem pierwiastków, kiedy pierwiastki podstawowe porządkowane są według mas atomowych. Kiedy pierwiastki chemiczne Urantii są tak zorganizowane, w szereg, jakakolwiek dana cecha czy właściwość ma tendencje do powtarzania się, co siedem pierwiastków. Te okresowe zmiany, co siedem, powtarzają się z coraz mniejszym nasileniem i ulegają fl uktuacjom poprzez całą tablicę chemiczną, lepiej zauważalne w początkowych albo lżejszych grupach atomów. Zaczynając od dowolnego pierwiastka, po wybraniu jakiejś jego właściwości, właściwość taka będzie się zmieniać przez sześć kolejnych pierwiastków, ale gdy dotrzemy do ósmego, będzie miała tendencję pojawić się znowu, znaczy to, że ósmy aktywny chemicznie pierwiastek przypominać będzie pierwszy, dziewiąty—drugi i tak dalej. Taki fakt, wzięty ze świata fizycznego, nieomylnie ukazuje siedmioraką budowę pierwotnej energii i znamionuje podstawową rzeczywistość siedmiorakiego zróżnicowania kreacji czasu i przestrzeni. Człowiek powinien również zauważyć, że w widmie naturalnym istnieje siedem kolorów.
Nie wszystkie jednak przypuszczenia filozofii przyrody są uzasadnione; na przykład hipotetyczny eter jest rezultatem ludzkiej pomysłowości, zmierzającej do ujednolicenia jego niewiedzy o zjawiskach kosmicznych. Filozofia wszechświata nie może się opierać na obserwacjach tak zwanej nauki. Naukowiec byłby skłonny negować możliwość powstania motyla z gąsienicy, gdyby taka metamorfoza nie została zauważona.
Fizyczna stabilność, związana z elastycznością biologiczną, istnieje w przyrodzie tylko dzięki prawie nieskończonej mądrości Nadrzędnych Architektów stworzenia. Nic niższego od wiedzy transcendentalnej nigdy nie może zaprojektować cząstek materii tak stabilnych a jednocześnie tak operatywnie przystosowujących się.