Melchizedecy są pierwszą klasą boskich Synów, mogącą tak bardzo zbliżać się do niższych istot żywych, że bezpośrednio pomagają w rozwoju śmiertelników i służą rasom ewolucyjnym, bez potrzeby wcielania się. Synowie ci, z racji swej natury, są w środkowym punkcie wielkiego zstępowania osobowości, mniej więcej w połowie drogi między najwyższą Boskością a najniższymi istotami żywymi, wyposażonymi w wolę. W ten sposób zostają w sposób naturalny pośrednikami, pomiędzy najwyższymi i boskimi poziomami żywej egzystencji a niższymi, nawet materialnymi, formami życia na światach ewolucyjnych. Klasy seraficzne, aniołowie, lubią pracować z Melchizedekami; faktycznie wszystkie formy inteligentnego życia mają w tych Synach wyrozumiałych przyjaciół, sympatycznych nauczycieli i mądrych doradców.
Melchizedecy są klasą samorządną. U tej unikalnej grupy zauważamy pierwszą próbę samostanowienia istot z wszechświata lokalnego i dostrzegamy w niej najwyższy typ prawdziwego samorządu. Synowie ci organizują własny aparat administracyjny dla swej grupy, dla rodzimej planety oraz sześciu sfer jej towarzyszących, jak również dla światów od nich zależnych. I należy odnotować, że nigdy nie nadużyli swych prerogatyw; ani razu, w całym wszechświecie Orvonton, Synowie Melchizedecy nie zawiedli pokładanego w nich zaufania. Są oni nadzieją dla każdej, pragnącej samorządu grupy istot we wszechświecie; są wzorem samorządu i nauczycielami samorządu dla wszystkich sfer Nebadonu. Wszystkie klasy istot inteligentnych, zwierzchników z góry i podwładnych z dołu, szczerze chwalą rząd Melchizedeków.
Klasa synostwa Melchizedeków zajmuje pozycję najstarszego syna w wielkiej rodzinie i pełni jego obowiązki. Większość ich pracy jest systematyczna i w pewnym sensie rutynowa, ale dużo tej pracy wykonywane jest dobrowolne i generalnie z własnej inicjatywy. Większość zgromadzeń specjalnych, jakie od czasu do czasu zbierają się na Salvingtonie, zwoływanych jest na wniosek Melchizedeków. Synowie ci z własnej inicjatywy dokonują rekonesansu w ich rodzimym wszechświecie. Utrzymują autonomiczną organizację, zajmującą się gromadzeniem informacji wszechświatowej i robią okresowe raporty dla Syna Stwórcy, niezależne od całej informacji przychodzącej do zarządu wszechświata od stałych czynników, zajmujących się rutynową administracją różnych domen. Melchizedecy są z natury bezstronnymi obserwatorami; wszystkie klasy istot inteligentnych darzą ich pełnym zaufaniem.
Melchizedecy działają w charakterze objazdowych sądów rewizyjnych różnych domen; ci Synowie wszechświata udają się do różnych światów w małych grupach, aby służyć jako komisje doradcze, zbierać zeznania, słuchać sugestii i działać jako rzeczoznawcy, pomagając tym samym opanowywać większe trudności i likwidować poważne różnice, narastające od czasu do czasu podczas kierowania sprawami domen ewolucyjnych.
Ci najstarsi Synowie wszechświata są głównymi doradcami Gwiazdy Jasnej i Porannej, gdy wykonuje on zalecenia Syna Stwórcy. Kiedy Melchizedek udaje się do odległego świata w imieniu Gabriela, może na okoliczność tej właśnie misji być namiestnikiem wysyłającego i w takim wypadku pojawia się na docelowej planecie jako pełnomocnik Gwiazdy Jasnej i Porannej. Odnosi się to zwłaszcza do tych sfer, gdzie wyższy Syn nie pojawił się jak dotąd w formie istoty danej domeny.
Kiedy Syn Stwórcy zaczyna misję obdarzającą na świecie ewolucyjnym, udaje się tam sam; ale kiedy obdarzenie zaczyna jeden z jego rajskich braci, Syn Avonalny, towarzyszą mu pomocnicy, dwunastu Melchizedeków, którzy bardzo skutecznie przyczyniają się do sukcesu misji obdarzającej. Melchizedecy pomagają także Rajskim Avonalom na ich misjach arbitrażowych, prowadzonych dla zamieszkałych światów i w czasie pełnienia tych zadań są oni widzialni dla oczu śmiertelnych, jeśli Syn Avonalny objawia się w ten sam sposób.
Nie ma takiego stadium planetarnych potrzeb duchowych, w którym nie służyliby Melchizedecy. Są oni tymi nauczycielami, którzy tak często pozyskują całe światy zaawansowanego życia do ostatecznego i pełnego zaaprobowania Syna Stwórcy i jego Rajskiego Ojca.
Melchizedecy są nieomal doskonali w swej mądrości, ale nie są nieomylni w osądzie. Gdy są oddzieleni i samotni na misji planetarnej, czasem błądzą w drobnych sprawach, znaczy to decydują się robić pewne rzeczy, których potem nie aprobują ich przełożeni. Taki błąd w osądzie tymczasowo dyskwalifikuje Melchizedeka, do czasu aż uda się on do Salvingtonu i podczas audiencji u Syna Stwórcy otrzyma tę instrukcję, która skutecznie oczyści go z dysharmonii powodującej nieporozumienie z jego współbraćmi; a potem, na trzeci dzień po korekcyjnym odpoczynku, wraca do służby. Jednak takie drobne dysharmonie w działalności Melchizedeków zdarzały się dość rzadko w Nebadonie.
Liczebność tych synów się nie zwiększa, ich ilość jest stała, choć zróżnicowana w każdym wszechświecie lokalnym. Liczba Melchizedeków, zarejestrowanych na ich stołecznej planecie w Nebadonie, wynosi ponad dziesięć milionów.