◄ 105:6
Przekaz 105
106:0 ►

Bóstwo a rzeczywistość

7. Wynikanie istot transcendentalnych

105:7.1

Istoty transcendentalne są podnieskończone i podabsolutne, ale nadskończone i superistotowe. Istoty transcendentalne wynikają, stanowią poziom integrujący i wiążą ze sobą superwartości absolutów z maksimum wartości skończonych. Z punktu widzenia istoty stworzonej wydawać się może, że to, co transcendentalne, wyniknęło jako konsekwencja tego, co skończone; z punktu widzenia wieczności, jako wyprzedzenie tego, co skończone; a są również tacy, którzy uważają je za „przed-echo” skończonego.

105:7.2

To, co transcendentalne, niekoniecznie musi być nierozwojowe, jednak w sensie skończonym jest superewolucyjne; nie jest też nieempiryczne, ale jest superdoświadczeniem i jako takie ma znaczenie dla istot stworzonych. Być może najlepszą ilustracją tego paradoksu jest centralny wszechświat doskonałości: raczej nie jest on absolutny—tylko Rajska Wyspa jest prawdziwie absolutna w „zmaterializowanym” sensie. Nie jest on też wytworem skończonym, ewolucyjnym, tak jak siedem superwszechświatów. Havona jest wieczna, ale nie jest niezmienna, nie jest wszechświatem nierozwojowym. Zamieszkała jest przez istoty (mieszkańców Havony), którzy faktycznie nigdy nie byli stworzeni, ponieważ istnieją wiecznie. Tym samym Havona jest ilustracją tego, co nie jest ściśle skończone a jeszcze nie jest absolutne. Dodatkowo, Havona działa jako strefa ochronna między absolutnym Rajem a wszechświatami skończonymi, ponadto ukazuje ona funkcjonowanie istot transcendentalnych. Jednak Havona, sama w sobie, nie jest transcendentalna—to jest Havona.

105:7.3

Tak jak Najwyższy związany jest ze skończonościami, tak Ostateczny identyfi- kuje się z transcendentalnościami. Choć porównujemy w ten sposób Najwyższego i Ostatecznego, różnią się oni czymś więcej niż stopniem; różnica ta jest także sprawą jakości. Ostateczny jest czymś więcej niż super-Najwyższym, rzutowanym na poziom transcendentalny. Ostateczny jest wszystkim tym, ale jednak czymś znacznie większym: Ostateczny jest wynikaniem nowych rzeczywistości Bóstwa, warunkowaniem nowych stadiów, jak dotąd nie uwarunkowanych.

105:7.4

Rzeczywistości, związane z poziomem transcendentalnym, są następujące:

105:7.5

1. Boska obecność Ostatecznego.

105:7.6

2. Koncepcja wszechświata nadrzędnego.

105:7.7

3. Architekci Wszechświata Nadrzędnego.

105:7.8

4. Dwie klasy rajskich organizatorów siły.

105:7.9

5. Pewne przekształcenia w potencji przestrzeni.

105:7.10

6. Pewne wartości duchowe.

105:7.11

7. Pewne znaczenia umysłowe.

105:7.12

8. Absoniczne jakości i rzeczywistości.

105:7.13

9. Wszechmoc, wszechwiedza i wszechobecność.

105:7.14

10. Przestrzeń.

105:7.15

Można uważać, że wszechświat, w którym teraz żyjemy, istnieje na poziomach: skończonym, transcendentalnym i absolutnym. To jest kosmiczna scena, na której rozgrywa się niekończący się spektakl funkcjonowania osobowości i przemian energii.

105:7.16

I wszystkie te różnorodne rzeczywistości są zjednoczone absolutnie przez poszczególne trójjedności, funkcjonalnie przez Architektów Wszechświata Nadrzędnego i relatywnie przez Siedem Duchów Nadrzędnych, podnajwyższych koordynatorów boskości Boga Siedmiorakiego.

105:7.17

Bóg Siedmioraki reprezentuje objawienie osobowości i boskości Ojca Uniwersalnego dla istot o statusie zarówno maksymalnym jak i podmaksymalnym, ale istnieją również inne, siedmiorakie związki Pierwszego Źródła i Centrum, które nie należą do przejawów boskiej służby duchowej Boga, który jest duchem.

105:7.18

W przeszłej wieczności siły Absolutów, duchy Bóstw i osobowości Bogów ożywiane były w odpowiedzi na pierwotną, osobową wolę samoistnej osobowej woli. W tej epoce wszechświata jesteśmy świadkami zdumiewających następstw, powstałych w wyniku rozległej, kosmicznej panoramy podabsolutnych przejawów nieograniczonych potencjałów wszystkich tych rzeczywistości. I jest zupełnie możliwe, że ciągłe różnicowanie pierwotnej rzeczywistości Pierwszego Źródła i Centrum może być kontynuowane dalej i na zewnątrz, epoka za epoką, bez końca, w odległe i niepojęte obszary absolutnej nieskończoności.

105:7.19

[Przedstawione przez Melchizedeka z Nebadonu].


◄ 105:6
 
Przekaz 106 ►
 

© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.