◄ Przekaz 105
  Część 3 ▲
Przekaz 107 ►
Przekaz 106

Wszechświatowe poziomy rzeczywistości

Pierwszy związek funkcjonalności skończonych  •  Druga najwyższa integracja skończonego  •  Transcendentalny trzeci związek rzeczywistości  •  Ostateczna czwarta integracja  •  Związek współabsolutny albo piątego stadium  •  Absolutne albo szóste stadium integracji  •  Finalizm przeznaczenia  •  Trójca Trójc  •  Egzystencjalne, nieskończone zjednoczenie

NIE wystarcza, żeby wznoszący się śmiertelnik wiedział cokolwiek o związkach Bóstwa z początkami i przejawami rzeczywistości kosmicznej; powinien on także rozumieć co nieco ze związków istniejących pomiędzy nim a licznymi poziomami rzeczywistości egzystencjalnych i empirycznych, rzeczywistości potencjalnych i aktualnych. Ziemskie ukierunkowanie człowieka, jego wnikliwość kosmiczna i jego orientacja duchowa zostają generalnie poszerzone przez lepsze pojmowanie rzeczywistości wszechświatowych oraz przez zrozumienie, w jaki sposób wiążą się one wzajemnie ze sobą, integrują i jednoczą.

106:0.2

Istniejący obecnie wielki wszechświat i wyłaniający się wszechświat nadrzędny składają się z wielu form i stadiów rzeczywistości, które z kolei istnieją na wielu poziomach aktywności funkcjonalnej. Te zróżnicowane byty i potencjały były już brane pod uwagę w tych przekazach a teraz zostały pogrupowane, dla konceptualnej wygody, w następujących kategoriach:

106:0.3

1. Niekompletne skończoności. Jest to obecny status istot wznoszących się w wielkim wszechświecie, obecny status śmiertelników Urantii. Poziom ten obejmuje istnienie istot stworzonych, od planetarnego śmiertelnika w górę, aż do istot osiągających przeznaczenie, ale nie obejmuje tych istot. Odnosi się do wszechświatów, od ich wczesnych, fizycznych początków wzwyż, aż do ustanowienia w światłości i życiu, ale nie obejmuje poziomu światłości i życia. Poziom ten stanowi obecne peryferie działalności stwórczej w czasie i przestrzeni. Wydaje się on rozszerzać na zewnątrz od Raju, gdyż koniec obecnej epoki wszechświata, który będzie oznaczać osiągnięcie światłości i życia przez wielki wszechświat, będzie też na pewno związany z pojawieniem się pewnego nowego porządku, rozwojowego wzrostu na pierwszym poziomie przestrzeni zewnętrznej.

106:0.4

2. Maksymalne skończoności. Jest to obecny status wszystkich istot empirycznych, które osiągnęły przeznaczenie—to przeznaczenie, które jest objawione jako cel obecnej epoki wszechświata. Nawet wszechświaty mogą osiągnąć status maksymalny, zarówno duchowo jak i fizycznie. Jednak określenie „maksymalny”, samo w sobie jest określeniem relatywnym—maksymalny w relacji do czego? I to, co jest maksymalne, pozornie finalne, w obecnej epoce wszechświata, może nie być niczym więcej niż prawdziwym początkiem w terminologii przyszłych epok. Niektóre stadia Havony wydają się być klasy maksymalnej.

106:0.5

3. Transcendentalności. Ten poziom nadskończony (poprzedzająco) następuje po skończonym rozwoju. Zakłada przedskończoną genezę skończonych początków i postskończone znaczenie wszelkich pozornie skończonych zakończeń czy przeznaczeń. Większa część Raju-Havony wydaje się być klasy transcendentalnej.

106:0.6

4. Ostateczności. Ten poziom obejmuje to, co ma znaczenie we wszechświecie nadrzędnym i się zazębia o poziom przeznaczenia ukończonego wszechświata nadrzędnego. Raj-Havona (szczególnie orbita światów Ojca) ma pod wieloma względami znaczenie ostateczne.

106:0.7

5. Współabsoluty. Poziom ten zakłada rzutowanie empiryczności na pole stwórczej ekspresji wszechświata supernadrzędnego.

106:0.8

6. Absoluty. Ten poziom oznacza istnienie siedmiu Absolutów egzystencjalnych w wieczności. Może on także obejmować pewien stopień związanych z nimi dokonań empirycznych, jeśli jednak to właśnie zachodzi, nie rozumiemy jak, być może przez kontaktowy potencjał osobowości.

106:0.9

7. Nieskończoność. Ten poziom jest przedegzystencjalny i poempiryczny. Nie uwarunkowana jedność nieskończoności jest rzeczywistością hipotetyczną, przed wszystkimi początkami i po wszystkich przeznaczeniach.

106:0.10

Te poziomy rzeczywistości są w obecnej epoce wszechświata wygodną, kompromisową symbolizacją, dokonaną z punktu widzenia śmiertelnika. Istnieją liczne inne sposoby widzenia rzeczywistości, z perspektywy innej niż śmiertelnika oraz z punktu widzenia innych epok wszechświata. Należy zdać sobie sprawę z tego, że koncepcje tutaj prezentowane są całkowicie względne, względne w tym sensie, że są uwarunkowane i ograniczone przez:

106:0.11

1. Ograniczenia językowe śmiertelników.

106:0.12

2. Ograniczenia umysłowe śmiertelników.

106:0.13

3. Ograniczony rozwój siedmiu superwszechświatów.

106:0.14

4. Waszą nieznajomość sześciu zasadniczych przyczyn stworzenia superwszechświata, co nie jest związane ze wznoszeniem się śmiertelnika do Raju.

106:0.15

5. Waszą niezdolność nawet częściowego zrozumienia punktu widzenia wieczności.

106:0.16

6. Niemożność opisania kosmicznej ewolucji i przeznaczenia, w odniesieniu do wszystkich epok wszechświata, nie tylko w odniesieniu do obecnej epoki ewolucyjnego rozwoju siedmiu superwszechświatów.

106:0.17

7. Niemożność zrozumienia przez żadną istotę tego, co naprawdę oznacza przedegzystencjalne czy poempiryczne—tego, co rozpościera się przed początkami i po przeznaczeniach.

106:0.18

Rozwój rzeczywistości uwarunkowany jest okolicznościami kolejnych epok wszechświata. W epoce Havony wszechświat centralny nie doznawał przemian ewolucyjnych, ale w obecnych epokach wszechświata poddaje się on pewnym rozwojowym przemianom, spowodowanym jego koordynacją z superwszechświatami ewolucyjnymi. Siedem rozwijających się obecnie superwszechświatów osiągnie kiedyś stabilny status światłości i życia, osiągnie granicę swego rozwoju w obecnej epoce wszechświata. Jednak następna epoka, epoka pierwszego poziomu przestrzeni zewnętrznej, bez wątpienia uwolni superwszechświaty z ograniczeń przeznaczenia obecnej epoki. Przepełnienie wciąż się nakłada na dopełnienie.

106:0.19

Istnieją pewne ograniczenia, jakie napotykamy, kiedy próbujemy przedstawić jednolitą koncepcję kosmicznego rozwoju rzeczy, znaczeń i wartości oraz ich syntezę na wciąż wyższych poziomach rzeczywistości.


 
 
106:1 ►
Księga Urantii