◄ 0:0
Przedmowa
0:2 ►

Przedmowa

I. Bóstwo i boskość

0:1.1

Wszechświat wszechświatów obrazuje zjawiska działalności Bóstwa na zróżnicowanych poziomach kosmicznych rzeczywistości, znaczeń rozumowych i wartości ducha, jednak wszystkie te działania—osobowe i inne—są bosko koordynowane.

0:1.2

BÓSTWO można uosabiać jako Boga, jest ono również przedosobowe i superosobowe, w zakresie niezupełnie zrozumiałym dla człowieka. Bóstwo charakteryzuje cecha jedności—aktualnej lub potencjalnej—na wszystkich nadmaterialnych poziomach rzeczywistości; a ta jednocząca cecha jest najlepiej rozumiana przez istoty stworzone jako boskość.

0:1.3

Bóstwo działa na poziomie osobowym, przedosobowym i superosobowym. Łącznie Bóstwo działa na siedmiu następujących poziomach:

0:1.4

1. Statyczny—samowystarczalne i samoistne Bóstwo.

0:1.5

2. Potencjalny—samowolne i samo określające cel Bóstwo.

0:1.6

3. Asocjacyjny—uosabiające się i bosko zbratane Bóstwo.

0:1.7

4. Stwórczy—rozdzielające się i bosko objawione Bóstwo.

0:1.8

5. Ewolucyjny—rozprzestrzeniające się i utożsamiające się ze stworzonym Bóstwo.

0:1.9

6. Najwyższy—doświadczające i jednoczące stworzonego ze Stwórcą Bóstwo. Bóstwo działające na pierwszym poziomie utożsamiania się ze stworzonym, jako czasowo-przestrzenni najwyżsi władcy wielkiego wszechświata, co czasem określa się Najwyższością Bóstwa.

0:1.10

7. Ostateczny—rozprzestrzeniające się i czas oraz przestrzeń przekraczające Bóstwo. Bóstwo wszechmocne, wszechwiedzące i wszechobecne. Bóstwo działające na drugim poziomie jednoczącej ekspresji boskości, jako efektywni najwyżsi władcy i absoniczni podtrzymywacze wszechświata nadrzędnego. Porównując z działaniem Bóstw na rzecz wielkiego wszechświata, ta absoniczna funkcja we wszechświecie nadrzędnym równoznaczna jest z nadrzędną kontrolą wszechświata i z jego najwyższym podtrzymywaniem, czasami nazywana jest też Ostatecznością Bóstwa.

0:1.11

Poziom skończony rzeczywistości charakteryzuje się życiem istoty stworzonej i ograniczeniami czasowo-przestrzennymi. Rzeczywistości skończone mogą nie mieć końca, ale zawsze mają początek—są stworzone. Poziom Najwyższości Bóstwa można sobie wyobrazić jako funkcję, w odniesieniu do bytów skończonych.

0:1.12

Poziom absoniczny rzeczywistości charakteryzuje się rzeczami i istotami bez początku czy końca oraz przekroczeniem czasu i przestrzeni. Absonici nie są stworzeni; oni wyniknęli—po prostu są. Ostateczny poziom Bóstwa oznacza funkcję, w odniesieniu do rzeczywistości absonicznych. Ilekroć czas i przestrzeń są przekroczone, bez znaczenia w jakiej części wszechświata nadrzędnego, takie absoniczne zjawisko jest działaniem Ostateczności Bóstwa.

0:1.13

Poziom absolutny jest bez początku, bez końca, bez czasu i bez przestrzeni. Przykładowo, w Raju czas i przestrzeń nie istnieją; czasowo-przestrzenny status Raju jest absolutny. Egzystencjalnie, ten poziom jest osiągalny przez Rajskie Bóstwa w Trójcy, ale ten trzeci poziom jednoczącej ekspresji Bóstwa nie jest w pełni zjednoczony empirycznie. Kiedykolwiek, gdziekolwiek i jakkolwiek funkcjonuje absolutny poziom Bóstwa, przejawiają się rajskie, absolutne wartości i znaczenia.

0:1.14

Bóstwo może być egzystencjalne, tak jak w Wiecznym Synu; empiryczne, tak jak w Istocie Najwyższej; asocjacyjne, tak jak w Bogu Siedmiorakim; niepodzielne, tak jak w Rajskiej Trójcy.

0:1.15

Bóstwo jest źródłem wszystkiego tego, co boskie. Bóstwo jest charakterystycznie i nieodmiennie boskie, ale nie wszystko to, co jest boskie, musi być Bóstwem, chociaż będzie skoordynowane z Bóstwem i będzie zmierzało do pewnego stadium zjednoczenia z Bóstwem—duchowego, umysłowego czy osobowego.

0:1.16

BOSKOŚĆ jest charakterystyczną, jednoczącą i koordynującą własnością Bóstwa.

0:1.17

Boskość jest rozumiana przez istotę stworzoną jako prawda, piękno i dobroć; w osobowości jest odwzajemniana jako miłość, miłosierdzie i służba; na poziomach bezosobowych objawia się jako sprawiedliwość, moc i władza.

0:1.18

Boskość może być doskonała—kompletna—jak na poziomie egzystencjalnym i na poziomie Stwórcy w rajskiej doskonałości; może być niedoskonała, jak na poziomie empirycznym oraz istoty stworzonej w ewolucji czasowo-przestrzennej; może też być względna, ani doskonała ani też niedoskonała, tak jak na pewnych poziomach związków egzystencjalno-empirycznych w Havonie.

0:1.19

Gdy próbujemy wyobrazić sobie doskonałość, we wszystkich stadiach i formach jej zależności, napotykamy siedem jej rodzajów, możliwych do wyobrażenia:

0:1.20

1. Absolutna doskonałość we wszystkich aspektach.

0:1.21

2. Absolutna doskonałość w niektórych stadiach i względna doskonałość we wszystkich innych aspektach.

0:1.22

3. Absolutne, względne i niedoskonale aspekty doskonałości w różnorodnych związkach.

0:1.23

4. Absolutna doskonałość w niektórych przejawach, niedoskonałość we wszystkich innych.

0:1.24

5. Absolutna doskonałość bez żadnego ukierunkowania, względna doskonałość we wszystkich przejawach.

0:1.25

6. Absolutna doskonałość bez żadnego stadium, względna w niektórych stadiach, niedoskonałość w pozostałych.

0:1.26

7. Absolutna doskonałość bez żadnego atrybutu, niedoskonałość we wszystkich atrybutach.


◄ 0:0
 
0:2 ►