De opstand van Lucifer omvatte het gehele stelsel. Zevenendertig afvallige Planetaire Vorsten deden het bestuur van hun werelden grotendeels naar de zijde van de aartsrebel omslaan. Alleen op Panoptia slaagde de Planetaire Vorst er niet in gehoor te vinden bij zijn volk. Op deze wereld schaarde het volk, geleid door de Melchizedeks, zich achter Michael. Ellanora, een jonge vrouw van dat gebied van stervelingen, nam de leiding over de mensenrassen in handen, en geen enkele ziel op die door tweedracht verscheurde wereld schaarde zich onder de banier van Lucifer. Nadien hebben deze getrouwe Panoptianen steeds dienst gedaan op de zevende overgangswereld van Jerusem als verzorgers van en bouwers op de wereld van de Vader en de zeven detentie-werelden die haar omringen. De Panoptianen treden niet alleen op als de letterlijke beheerders van deze werelden, maar zijn ook de uitvoerders van de persoonlijke opdrachten van Michael ten aanzien van de verfraaiing van deze werelden, met het oog op een nog onbekend gebruik dat er in de toekomst van gemaakt zal worden. Zij doen d it werk tijdens hun verblijf aldaar, op weg naar Edentia.
Gedurende deze gehele periode bepleitte Caligastia op Urantia aldoor de zaak van Lucifer. De Melchizedeks boden bekwaam tegenstand aan de afvallige Planetaire Vorst, maar de drogredenen over ongebreidelde vrijheid en de waandenkbeelden over zelfbewustheid kregen alle gelegenheid om de primitieve volkeren op deze jonge, onontwikkelde wereld te misleiden.
Alle propaganda voor de afscheiding was afhankelijk van persoonlijke inspanningen, omdat de nieuwsdienst en alle andere kanalen van interplanetaire communicatie buiten werking waren gesteld door de actie van de supervisoren van de circuits van het stelsel. Bij het daadwerkelijk uitbreken van de opstand werd het gehele stelsel Satania afgesloten van de circuits van zowel de constellatie als het universum. In deze tijd werden alle inkomende en uitgaande berichten overgebracht door serafijnse agenten en Solitaire Boodschappers. De circuits naar de gevallen werelden werden ook afgesneden, zodat Lucifer deze toegang niet kon gebruiken om zijn misdadige plan te bevorderen. En deze circuits zullen niet weer in werking worden gesteld zolang de aartsrebel in leven is binnen de grenzen van Satania.
Dit was een Lanonandek-opstand. De hogere orden van zonen van de plaatselijke universa deden niet mee aan de afscheiding van Lucifer, ofschoon enkele Levendragers die op de opstandige planeten gestationeerd waren, enigszins beïnvloed raakten door de opstand der trouweloze vorsten. Geen enkele Getrinitiseerde Zoon dwaalde af. De Melchizedeks, de aartsengelen en de Schitterende Avondsterren bleven allen trouw aan Michael en streden, samen met Gabriël, moedig voor de wil van de Vader en de heerschappij van de Zoon.
Geen enkel wezen van Paradijs-oorsprong raakte bij de trouweloosheid betrokken. Samen met de Solitaire Boodschappers vestigden zij hun hoofdkwartier op de wereld van de Geest en schaarden zij zich onder de leiding van de Getrouwe der Dagen van Edentia. Geen van de bemiddelaars werd afvallig, en geen enkele Hemelse Registrator dwaalde af. Maar van de Morontia-Metgezellen en de Woningwereld-Leraren werd een zware tol geëist.
Geen enkele engel van de allerhoogste orde der serafijnen ging verloren, maar van de volgende orde, de hogere serafijnen, liet zich een aanzienlijk aantal om de tuin leiden en verstrikken. Een aantal engelen van de derde ofwel toezichthoudende orde werd eveneens misleid. De vreselijke breuk vond echter plaats in de vierde groep, de bestuursengelen, de serafijnen die gewoonlijk worden aangesteld om dienst te doen op de hoofdwerelden van de stelsels. Manotia redde bijna twee derden van dezen, maar iets meer dan één derde volgde hun aanvoerder toen deze zich aansloot bij de gelederen der opstandelingen. Een derde van alle cherubijnen op Jerusem die waren toegevoegd aan de bestuursengelen ging samen met hun ontrouwe serafijnen verloren.
Van de planetaire helpers, de engelen toegewezen aan de Materiële Zonen, werd ongeveer een derde misleid, en bijna tien procent van de overgangsdienaren raakte verstrikt. In symbolische vorm zag Johannes dit, toen hij over de grote rode draak schreef, zeggende: ‘En zijn staart sleepte een derde van de sterren des hemels mede en wierp die in de duisternis neder.’
Het grootste verlies werd geleden in de gelederen der engelen, maar ook de meeste lagere orden der denkende wezens raakten betrokken in trouweloosheid. Van de 681.217 Materiële Zonen die in Satania verloren zijn gegaan, was vijfennegentig procent het slachtoffer van de opstand van Lucifer. Grote aantallen middenschepselen gingen verloren op de individuele planeten wier Planetaire Vorsten de zaak van Lucifer aanhingen.
In vele opzichten was deze rebellie de wijdst verbreide en rampzaligste van al dergelijke voorvallen in Nebadon. Bij deze opstand waren meer persoonlijkheden betrokken dan bij de beide voorgaande. En het strekt Lucifer en Satan tot eeuwige schande dat hun afgezanten de opleidingsscholen voor kleine kinderen op de culturele planeet der volkomenen niet spaarden, maar integendeel het zich ontwikkelende bewustzijn van deze kinderen die in barmhartigheid van de evolutionaire werelden in veiligheid waren gebracht, trachtten te corrumperen.
De opklimmende stervelingen waren kwetsbaar, maar weerstonden de bedrieglijke redeneringen der opstand beter dan de lagere geesten. Ofschoon velen op de lagere woningwerelden, zij die de finale fusie met hun Richter nog niet hadden bereikt, ten val kwamen, moet hier ter glorie van de wijsheid van het opklimmingsplan worden vastgelegd dat geen enkele der opklimmende burgers van Satania die op Jerusem verbleven, deelnam aan de opstand van Lucifer.
Uur na uur, dag in dag uit, waren de omroepstations van geheel Nebadon omstuwd door bezorgde waarnemers uit iedere denkbare klasse van hemelse wezens, die de bulletins over de opstand in Satania gespannen doornamen en zich verheugden toen de verslagen voortdurend melding maakten van de onwankelbare trouw van de opklimmende stervelingen, die onder de leiding van de Melchizedeks met goed gevolg de gecombineerde, langdurige inspanningen weerstonden van alle sluwe, boze machten die zich zo snel onder de banieren van afscheiding en zonde hadden verzameld.
Vanaf het begin van de ‘oorlog in de hemel’ duurde het meer dan twee jaar stelsel-tijd voordat de opvolger van Lucifer werd geïnstalleerd. Maar ten slotte kwam de nieuwe Soeverein, en landde met zijn staf op de glazen zee. Ik hoorde tot de reservisten die door Gabriël op Edentia waren gemobiliseerd, en ik herinner me de eerste boodschap van Lanaforge aan de Constellatie-Vader van Norlatiadek zeer goed. Zij luidde: ‘Geen enkele burger van Jerusem is verloren gegaan. Iedere opklimmende sterveling heeft de vuurproef overleefd en is triomferend, als volkomen overwinnaar, uit deze cruciale beproeving tevoorschijn gekomen.’ En deze boodschap, die de verzekering inhield dat de overlevingservaring in de opklimming van stervelingen de grootste veiligheid biedt tegen opstand en de zekerste waarborg tegen zonde, werd doorgezonden naar Salvington, Uversa en het Paradijs. Deze edele groep getrouwe stervelingen op Jerusem telde precies 187.432.811 leden.
Bij de aankomst van Lanaforge werden de aartsrebellen onttroond en werden hun al hun bestuurlijke bevoegdheden ontnomen, ofschoon het hun werd toegestaan zich vrij te bewegen op Jerusem en de morontia-werelden en zelfs naar de individuele bewoonde werelden te gaan. Zij bleven doorgaan met hun bedrieglijke, verleidelijke pogingen om het denken van mensen en engelen te verwarren en te misleiden. Maar wat hun werk op de bestuurlijke heuvel van Jerusem betreft, ‘werd hun plaats niet meer gevonden.’
Ofschoon Lucifer uit alle bestuurlijke macht in Satania was ontzet, bestond er toen geen macht of rechtbank in het plaatselijk universum die deze verdorven opstandeling kon detineren of vernietigen: in die tijd was Michael nog geen soeverein regeerder. De Ouden der Dagen steunden de Constellatie-Vaders toen dezen de regering van het stelsel aan zich trokken, maar zij hebben sindsdien geen andere uitspraken gedaan in de vele appels die nog hangende zijn met betrekking tot de huidige status van Lucifer, Satan en hun medewerkers, of de maatregelen die in de toekomst ten aanzien van hen genomen zullen worden.
Aldus werd het deze aartsrebellen toegestaan om het gehele stelsel te doorkruisen ten einde hun leer van misnoegen en zelfbewustheid verder wortel te doen schieten. Maar in bijna tweehonderdduizend Urantia-jaar zijn zij niet in staat gebleken nog een wereld te misleiden. Sinds de val van de zevenendertig werelden in Satania is er geen wereld meer verloren gegaan, zelfs niet één van de jongere werelden die sinds die dag van opstand bevolkt zijn geraakt.