◄ 77:6
Przekaz 77
77:8 ►

Istoty pośrednie

7. Zbuntowani pośredni

77:7.1

Podczas buntu Lucyfera większość pośrednich pierwotnych pogrążyła się w grzechu. Kiedy straty wynikłe z planetarnego buntu zostały podsumowane, odkryto między innymi, że z początkowych 50.000 pośrednich, 40.119 przyłączyło się do secesji Caligastii.

77:7.2

Z początku liczba pośrednich wtórnych wynosiła 1.984, z tych 873 nie opowiedziało się po stronie władzy Michała i w związku z tym zostali internowani podczas planetarnego osądu Urantii, w dniu Zesłania Ducha. Nikt nie jest w stanie przewidzieć przyszłości tych upadłych istot.

77:7.3

Obie grupy zbuntowanych pośrednich przetrzymywane są teraz w areszcie, oczekując ostatecznego osądu spraw związanych z buntem w systemie. Jednak zanim się zaczął obecny, planetarny porządek sprawiedliwości, robili oni na Ziemi wiele dziwnych rzeczy.

77:7.4

Nielojalni pośredni potrafili ukazać się oczom śmiertelników, w pewnych okolicznościach a odnosi się to zwłaszcza do towarzyszy Belzebuba, szefa pośrednich wtórnych-odstępców. Nie należy jednak mylić tych unikalnych istot z pewnymi zbuntowanymi cherubinami i serafinami, którzy także przebywali na Ziemi do czasu śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Niektórzy ze starszych autorów określają te zbuntowane istoty pośrednie jako złe duchy i demony, a cherubinów-odstępców jako złe anioły.

77:7.5

Na żadnym świecie złe duchy nie mogą opętać śmiertelnego umysłu, po tym, jak żył na takim świecie Rajski Syn obdarzający. Jednak przed dniami Chrystusa Michała na Urantii—przed powszechnym przybyciem Dostrajaczy Myśli i przed wylaniem ducha Mistrza na wszystkie ciała—zbuntowani pośredni mogli wpływać na umysły pewnych, podrzędnych śmiertelników i do pewnego stopnia kontrolować ich życie. Funkcjonowało to zasadniczo w taki sam sposób, jak działają lojalne istoty pośrednie, kiedy służą jako operatywni opiekunowie, porozumiewający się z ludzkimi umysłami rezerwowego korpusu przeznaczenia Urantii, kiedy Dostrajacz jest odłączony od osobowości i kontaktuje się z nadludzkimi istotami inteligentnymi.

77:7.6

To nie jest tylko metafora, gdy zapis mówi: „I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami, opętanych i obłąkanych”. Jezus rozumiał i rozpoznawał różnicę pomiędzy chorobą umysłową a owładnięciem przez demona, choć oba te stany były w dużym stopniu mylone przez ludzi, którzy żyli w jego czasach i jego pokoleniu.

77:7.7

Nawet przed Zesłaniem Ducha, żaden zbuntowany duch nie mógł zawładnąć normalnym ludzkim umysłem, a po tym dniu nawet słabym umysłom podrzędnych śmiertelników nie grozi taka ewentualność. Po przyjściu Ducha Prawdy, domniemane wyrzucanie diabłów jest sprawą pomieszania wierzeń w demoniczne owładnięcie, z histerią, chorobą umysłową i ociężałością umysłową. Faktem jest, że obdarzenie dokonane przez Michała na zawsze uwolniło wszystkie umysły ludzkie Urantii od ewentualności demonicznego owładnięcia, nie myślcie jednak, że w poprzednich epokach taka ewentualność nie istniała.

77:7.8

Zarządzeniem Najwyższych Ojców z Edentii, cała grupa zbuntowanych pośrednich jest obecnie przetrzymywana w więzieniu. Nie błąkają się już po tym świecie i nie dają upustu swym skłonnościom do psot. Niezależnie od obecności Dostrajaczy Myśli, wylanie Ducha Prawdy na wszelkie ciało na zawsze uniemożliwia nielojalnym duchom, jakiejkolwiek klasy czy gatunku, wtargnięcie do najbardziej nawet kiepskich umysłów ludzkich. Od dnia Zesłania Ducha nigdy już nie może się zdarzyć taka rzecz, jak demoniczne owładnięcie.


◄ 77:6
 
77:8 ►