Nieznajomość różnorodnych Synów Boga jest przyczyną wielkiej dezorientacji, panującej na Urantii. Ignorancja ta nadal trwa, pomimo takich oświadczeń, jak zapis o zgromadzeniu tych Boskich osobowości: „Gdy Gwiazdy Poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy Synowie Boży”. W każdym tysiącleciu standartowego czasu sektora, różne klasy Boskich Synów zbierają się na okresowe zgromadzenia.
Wieczny Syn jest osobowym źródłem tych, podziwu godnych cech miłosierdzia i służby, którymi tak obficie charakteryzują się wszystkie klasy zstępujących Synów Boga, kiedy działają na obszarze całego stworzenia. Całą swą Boską naturę, jeśli nie całą nieskończoność atrybutów, Wieczny Syn niezawodnie przekazuje Rajskim Synom, wychodzącym z wiecznej Wyspy, aby objawić jego Boski charakter wszechświatowi wszechświatów.
Pierwszy i Wieczny Syn jest potomstwem-osobą „pierwszej” kompletnej i nieskończonej myśli Ojca Uniwersalnego. Za każdym razem, gdy Ojciec Uniwersalny i Wieczny Syn planują razem nową, oryginalną, identyczną, unikalną i absolutnie indywidualną myśl, w tym samym momencie ta stwórcza idea zostaje doskonale i ostatecznie uosobiona w istocie i osobowości nowego i oryginalnego Syna Stwórcy. W naturze duchowej, Boskiej mądrości i partnerskiej mocy stwórczej, ci Synowie Stwórcy są potencjalnie równi Bogu-Ojcu i Bogu-Synowi.
Synowie Stwórcy wychodzą z Raju, idą we wszechświaty czasu i współpracując z kontrolującymi oraz stwórczymi czynnikami Trzeciego Źródła i Centrum, dopełniają organizowania stopniowo ewoluujących wszechświatów lokalnych. Synowie ci nie są związani z centralną, wszechświatową kontrolą materii, umysłu i ducha, ani też się nią nie zajmują. Dlatego też są oni ograniczeni w swych aktach stwórczych przez preegzystencję, pierwszeństwo i prymat Pierwszego Źródła i Centrum oraz partnerskich Absolutów. Synowie ci mogą zarządzać jedynie tym, co sami stworzyli. Absolutna administracja związana jest nierozłącznie z pierwszeństwem egzystencji, jako, że jest ona nierozdzielna od nieskończoności obecności. Ojciec pozostaje praprzyczyną we wszechświatach.
Tak jak Synowie Stwórcy uosobieni są przez Ojca i Syna, tak Synowie-Arbitrzy uosobieni są przez Syna i Ducha. Są to ci Synowie, którzy doznając wcielenia się w istotę stworzoną, zdobywają prawo służenia w charakterze sędziów przetrwania we wszechświatach czasu i przestrzeni.
Ojciec, Syn i Duch jednoczą się również, aby uosobić wszechstronnych Nauczycieli-Synów Trójcy, którzy wędrują przez wielki wszechświat jako Boscy nauczyciele wszystkich osobowości, ludzkich i boskich. Istnieją jeszcze liczne inne klasy rajskiego synostwa, nie przedstawione śmiertelnikom z Urantii.
Pomiędzy Pierwszą Matką Synem a zastępami Rajskich Synów, rozrzuconych na obszarze całego stworzenia, istnieje bezpośredni i jedyny w swoim rodzaju kanał komunikacyjny, kanał, którego działanie jest właściwe dla jakości duchowego pokrewieństwa, jednoczącego ich więzami prawie absolutnego połączenia duchowego. Ten międzysynowski obwód jest zupełnie odmienny od powszechnego obwodu grawitacji duchowej, która również skoncentrowana jest w osobie Drugiego Źródła i Centrum. Wszyscy Synowie Boga, pochodzący od osób Rajskich Bóstw, posiadają bezpośrednią i stałą łączność z Wieczną Matką Synem. Łączność ta jest natychmiastowa, jest niezależna od czasu, choć czasami uwarunkowana jest przestrzenią.
Wieczny Syn nie tylko zawsze jest doskonale zorientowany w sprawie statusu, myśli i różnorodnych działań wszystkich klas rajskiego synostwa, ale cały czas orientuje się również doskonale w sprawie wszystkiego tego, co posiada wartość duchową, co istnieje w sercach wszystkich istot w pierwotnej, centralnej kreacji wieczności, oraz we wtórnych kreacjach czasu, domenie partnerskich Synów Stwórcy.