Każde nauczanie, dotyczące immanentności Boga, jego wszechobecności, wszechmocy i wszechwiedzy, tak samo odnosi się do Syna w domenach duchowych. Oryginalna i powszechna grawitacja duchowa całego stworzenia, ten czysto duchowy obwód, prowadzi bezpośrednio do osoby Drugiego Źródła i Centrum w Raju. Kieruje on kontrolą i działaniem tego, zawsze istniejącego i niezawodnego ujęcia duchowego wszystkich prawdziwych wartości ducha. Tak więc Wieczny Syn sprawuje absolutną władzę duchową. Utrzymuje on literalnie, niejako swą dłonią, wszystkie rzeczywistości duchowe i wszystkie uduchowione wartości. Kontrola powszechnej grawitacji duchowej jest wszechświatową, najwyższą władzą duchową.
Grawitacyjna kontrola spraw duchowych działa niezależnie od czasu i przestrzeni; zatem energia duchowa nie maleje w trakcie jej przekazywania. Grawitacja duchowa nigdy nie opóźnia się w czasie, jak też nie podlega redukcji w przestrzeni. Nie zmniejsza się z kwadratem odległości w trakcie jej przekazywania; obwodów czystej mocy duchowej nie hamuje masa obiektów materialnych. I takie przekraczanie czasu i przestrzeni, przez czyste energie duchowe, jest cechą absolutności Syna; nie jest ono powodowane interwencją sił antygrawitacyjnych Trzeciego Źródła i Centrum.
Rzeczywistości duchowe reagują na przyciągającą moc centrum grawitacji duchowej, zgodnie z ich wartością jakościową, aktualnym stopniem ich duchowej natury. Substancja duchowa (jakość) reaguje tak samo na grawitację duchową, jak zorganizowana energia materii fizycznej (ilość) reaguje na grawitację fizyczną. Wartości duchowe i siły ducha są rzeczywiste. Z punktu widzenia osobowości, duch jest duszą stworzenia; materia cieniem—ciałem fizycznym.
Reakcje i fl uktuacje grawitacji duchowej zawsze są zgodne z treścią wartości duchowych, z jakościowym statusem duchowym jednostki czy świata. Ta moc przyciągająca reaguje natychmiast na wewnątrzduchowe i międzyduchowe wartości wielu sytuacji wszechświatowych, czy warunków planetarnych. Za każdym razem, kiedy rzeczywistość duchowa aktualizuje się we wszechświatach, zmiany takie wymagają bezzwłocznego i natychmiastowego przekształcenia grawitacji duchowej. Taki nowy duch jest faktycznie częścią Drugiego Źródła i Centrum; i tak oczywiście, jak człowiek śmiertelny staje się istotą uduchowioną, tak też dotrze on do duchowego Syna, centrum i źródła grawitacji duchowej.
Duchowa moc przyciągająca Syna jest charakterystyczna dla wielu klas rajskiego synostwa, choć mniejsza jest w stopniu, ponieważ w obrębie absolutnego obwodu grawitacji duchowej mieszczą się te lokalne systemy duchowego przyciągania, które działają w mniejszych jednostkach stworzenia. Takie podabsolutne zogniskowania grawitacji duchowej są częścią boskości Stwórczych osobowości czasu i przestrzeni, i są uzależnione wzajemnie od wyłaniającej się, empirycznej kontroli nadrzędnej Istoty Najwyższej.
Przyciąganie grawitacji duchowej i reakcja na to przyciąganie funkcjonują nie tylko we wszechświecie, jako całości, ale nawet pomiędzy jednostkami oraz grupami jednostek. Istnieje duchowa przyczepność pomiędzy osobami duchowymi i uduchowionymi z jakiegokolwiek świata, rasy, narodu czy grupy wierzących jednostek. Istnieje bezpośrednie przyciąganie duchowej natury pomiędzy duchowo zorientowanymi osobami o podobnych gustach i dążeniach. Określenie—pokrewne duchy—nie jest tylko metaforą.
Grawitacja duchowa Wiecznego Syna jest absolutna, tak samo jak grawitacja materialna Raju. Grzech i bunt mogą przeszkadzać w działalność obwodów wszechświata lokalnego, ale nic nie może powstrzymać grawitacji duchowej Wiecznego Syna. Bunt Lucyfera spowodował wiele zmian w waszym systemie zamieszkałych planet oraz na Urantii, ale nie zauważamy, aby wynikła stąd duchowa kwarantanna waszej planety w jakimkolwiek stopniu dotyczyła obecności i działalności zarówno wszechobecnego ducha Wiecznego Syna, jak i związanego z nim obwodu grawitacji duchowej.
Wszelkie oddziaływania obwodu grawitacji duchowej wielkiego wszechświata są przewidywalne. Rozpoznajemy wszystkie działania i reakcje wszechobecnego ducha Wiecznego Syna i stwierdzamy, że są one niezmienne. Zgodnie ze znanymi prawami możemy mierzyć i mierzymy grawitację duchową, tak jak człowiek próbuje obliczać działanie skończonej grawitacji fizycznej. Istnieje niezmienna reakcja Synowskiego ducha na wszystkie duchowe rzeczy, istoty i osoby, a reakcja ta jest zawsze odpowiednia do stopnia aktualności (jakościowego stopnia rzeczywistości) wszystkich takich wartości duchowych.
Jednak obok tego, niezawodnego i przewidywalnego funkcjonowania obecności duchowej Wiecznego Syna, napotyka się zjawiska, których oddziaływania nie są tak łatwe do przewidzenia. Zjawiska te prawdopodobnie znamionują równoległe działanie Bóstwa-Absolutu w domenach wyłaniających się potencjałów duchowych. Wiemy, że duchowa obecność Wiecznego Syna jest wpływem majestatycznej i nieskończonej osobowości, ale oddziaływań związanych z domniemanym funkcjonowaniem Bóstwa-Absolutu raczej nie uważamy za osobowe.
Rozpatrując rzecz jako osoby i z osobowego punktu widzenia, Wieczny Syn i Bóstwo-Absolut wydają się być powiązane w następujący sposób: Wieczny Syn panuje nad domenami aktualnych wartości duchowych, natomiast Bóstwo-Absolut wydaje się przenikać rozległe domeny potencjalnych wartości ducha. Wszystkie aktualne wartości duchowej natury znajdują swe miejsce w ujęciu grawitacyjnym Wiecznego Syna, ale jeśli są potencjalne, wtedy najwidoczniej opierają się na obecności Bóstwa-Absolutu.
Duch wydaje się wyłaniać z potencjałów Bóstwa-Absolutu; rozwijający się duch znajduje wzajemną zależność w empirycznych i niekompletnych ujęciach Najwyższego i Ostatecznego; na koniec duch znajduje swe ostateczne przeznaczenie w absolutnym ujęciu grawitacji duchowej Wiecznego Syna. Tak wydaje się przebiegać rozwój ducha empirycznego, jednak duch egzystencjalny właściwy jest nieskończoności Drugiego Źródła i Centrum.