Niższe poziomy moty morontialnej wiążą się bezpośrednio z wyższymi poziomami ludzkiej filozofii. Na pierwszym świecie-mieszkaniu zasadą jest nauczanie mniej zaawansowanych studentów metodą analogii, to znaczy, w jednej kolumnie przedstawia się prostsze koncepcje znaczeń morontialnych, w kolumnie naprzeciw ukazane są analogiczne oświadczenia filozofii śmiertelników.
Niedawno, kiedy wykonywałem zadania na pierwszym świecie-mieszkaniu w Satanii, miałem możliwość przyjrzeć się tej metodzie nauczania i chociaż nie podejmuję się przedstawienia w tej lekcji zawartości moty, mogę odnotować dwadzieścia osiem oświadczeń ludzkiej filozofii, których morontialny instruktor używał jako materiału ilustracyjnego, jako pomocy dla nowoprzybyłych do świata-mieszkania, aby im umożliwić zrozumienie znaczeń i treści moty. Te ilustracje z ludzkiej filozofii były następujące:
1. Pokaz wyspecjalizowanych umiejętności nie oznacza posiadania zdolności duchowych. Inteligencja nie jest substytutem prawdziwego charakteru.
2. Niewiele osób żyje zgodnie z tą wiarą, którą naprawdę posiada. Irracjonalny strach jest wielkim intelektualnym oszustwem, praktykowanym w rozwijającej się duszy śmiertelnika.
3. Nie da się wyjść poza wrodzone zdolności; półlitrowe naczynie nie może pomieścić litra. Duchowa idea nie może być mechanicznie wepchnięta w matrycę pamięci materialnej.
4. Niewielu śmiertelników ośmiela się kiedykolwiek dokonać zarysu czegoś, w rodzaju sumy wartości osobowości, tworzonej przez wspólny wkład natury i łaski. Większość zubożałych dusz jest w rzeczywistości zasobna, ale nie chcą w to uwierzyć.
5. Trudności mogą stanowić wyzwanie dla miernoty i pokonać trwożnego, ale tylko stymulują prawdziwe dzieci Najwyższych Ojców.
6. Cieszyć się przywilejami bez ich nadużywania, posiadać wolność bez wyłączności, posiadać władzę i nieugięcie odmawiać jej użycia dla wyniesienia siebie—to są cechy wysokiej cywilizacji.
7. Ślepe i nieprzewidziane wypadki nie zdarzają się w kosmosie. Tak samo istoty niebiańskie nie pomagają istocie niższej, która nie chce działać według światła swojej prawdy.
8. Wysiłki nie zawsze przynoszą w efekcie radość, ale nie ma szczęścia bez inteligentnych wysiłków.
9. Działanie przydaje siły; umiar—wdzięku.
10. Prawość uderza w akordy harmonii prawdy a melodia płynie przez kosmos, słyszalna nawet u Nieskończonego.
11. Słaby zaspokaja się rozwiązaniami, ale silny działa. Życie jest tylko codzienną pracą—wykonujcie ją dobrze. Działanie jest nasze; rezultaty Boże.
12. Największym nieszczęściem kosmosu jest nigdy nie doznać nieszczęścia. Śmiertelnicy tylko wtedy nabywają mądrości, kiedy cierpią.
13. Gwiazdy najlepiej widać z samotnej izolacji empirycznych głębi, nie z iluminowanych i ekstatycznych szczytów.
14. Pobudzajcie apetyty prawdy u swych współbraci; dawajcie radę tylko wtedy, gdy o nią pytają.
15. Pretensjonalność jest śmiesznym wysiłkiem ignoranta, żeby wyglądać mądrze, staraniem jałowej duszy, żeby wyglądać bogato.
16. Nie możecie dostrzec duchowej prawdy zanim nie doświadczycie jej emocjonalnie, a wielu prawd istotnie nie odczuwa się inaczej, jak tylko w niedoli.
17. Ambicja jest niebezpieczna, póki nie zostanie w pełni uspołeczniona. Nie osiągniecie naprawdę żadnej zalety, zanim wasze działania nie uczynią was jej godnymi.
18. Niecierpliwość jest trucizną ducha; gniew jest jak kamień rzucony w gniazdo szerszeni.
19. Trzeba porzucić niepokój. Najtrudniejsze do zniesienia rozczarowania to te, które się nigdy nie zdarzyły.
20. Tylko poeta może dostrzec poezję w banalnej prozie zwykłej egzystencji.
21. Najwyższą misją jakiejkolwiek sztuki jest, przez jej iluzje, zwiastować wyższą rzeczywistość wszechświatową, skrystalizować uczucia czasu w myśl wieczności.
22. Rozwijająca się dusza nie robi się boska przez to, co czyni, ale przez to, co pragnie czynić.
23. Śmierć nic nie przydała do zasobów intelektu ani do wyposażenia duchowego, ale dodała do statusu empirycznego świadomość przetrwania.
24. Przeznaczenie wieczności określane jest, chwila za chwilą, przez osiągnięcia codziennego życia. Dzisiejsze czyny kształtują jutrzejsze przeznaczenie.
25. Wielkość nie polega tak bardzo na posiadaniu siły, jak na mądrym i boskim używaniu tej siły.
26. Wiedzę posiada się tylko poprzez dzielenie się nią; chroniona jest ona przez mądrość i uspołeczniana przez miłość.
27. Postęp wymaga rozwoju indywidualności; przeciętność szuka zachowania w standaryzacji.
28. Obrona jakiejkolwiek propozycji, wymagająca argumentów, jest odwrotnie proporcjonalna do prawdy w niej zawartej.
Taka wygląda praca początkujących na pierwszym świecie-mieszkaniu, podczas gdy bardziej zaawansowani uczniowie, na kolejnych światach, dochodzą do wyższych poziomów wnikliwości kosmicznej i moty morontialnej.