Chociaż tylko finaliści i pewne grupy przetrwałych dzieci oraz ich opiekunów przebywają na pierwszym świecie przejściowym, stworzono tam warunki pobytu dla wszystkich klas istot duchowych, śmiertelników przejściowych i odwiedzających badaczy. Spornagie, działające na wszystkich takich światach, są gościnnymi gospodarzami wszystkich tych istot, które mogą rozpoznać. Mają mgliste przeczucia odnośnie finalistów, ale nie mogą ich zobaczyć. Muszą odnosić się do nich tak, jak wy odnosicie się do aniołów w waszym obecnym stanie materialnym.
Aczkolwiek świat finalistów jest sferą wyrafinowanego piękna materialnego i niezwykłego zdobnictwa morontialnego, wielkie duchowe pomieszczenie, znajdujące się w centrum wszystkich jego funkcji, świątynia finalistów, nie jest widoczne dla zwykłych oczu materialnych czy wczesnego wzroku morontialnego. Przetwarzacze energii potrafią jednak uwidocznić wiele takich rzeczywistości wznoszącym się śmiertelnikom i robią to od czasu do czasu, na przykład podczas zebrań klas studentów światów-mieszkań na tej sferze kulturowej.
Podczas wszystkich waszych doświadczeń na światach-mieszkaniach, zdajecie sobie w pewien sposób, duchowo, sprawę z obecności waszych gloryfikowanych braci, którzy dotarli do Raju, lecz bardzo pokrzepiające jest ujrzeć ich naprawdę, kiedy działają w pomieszczeniach swej siedziby głównej. Nie będziecie dostrzegać finalistów samoistnie, zanim nie zdobędziecie prawdziwego wzroku duchowego.
Na pierwszym świecie-mieszkaniu wszyscy, którzy przetrwali śmierć, muszą zadośćuczynić wymaganiom komisji rodzicielskich ze swych rodzimych planet. Obecna urantiańska komisja składa się z dwunastu par rodzicielskich, niedawno przybyłych, które zdobyły doświadczenie jako śmiertelnicy, wychowując troje lub więcej dzieci do wieku dojrzewania. Służba w tej komisji jest rotacyjna i trwa z reguły dziesięć lat. Wszyscy, którzy nie zadowolą członków komisji odnośnie swego doświadczenia rodzicielskiego, muszą dalej zdobywać te kwalifikacje, służąc w domach Synów Materialnych na Jerusem, albo częściowo w ochronce próbnej na świecie finalistów.
Jednak niezależnie od rodzicielskiego doświadczenia, ci rodzice ze światówmieszkań, którzy wychowali dzieci w ochronce próbnej, mają wszelkie możliwości współpracy z morontiańskimi opiekunami tych dzieci, odnośnie ich nauczania i kształcenia. Tacy rodzice mogą lecieć i odwiedzić te dzieci aż cztery razy w roku. I to jest jedna z najbardziej wzruszających i pięknych scen na całej drodze wznoszenia się, gdy się widzi rodziców światów-mieszkań obejmujących swe materialne potomstwo, podczas okresowych pielgrzymek do świata finalistów. Nawet, jeśli jedno lub oboje rodzice mają możliwość opuścić świat-mieszkanie przed dzieckiem, często pozostają z nim jeszcze jakiś czas.
Żaden wznoszący się śmiertelnik nie może się uchylić od doświadczenia wychowywania dzieci—własnych czy cudzych—czy to na światach materialnych, czy później na światach finalistów, czy też na Jerusem. Ojcowie także muszą przejść to niezbędne doświadczenie, tak samo jak i matki. Niefortunne i błędne jest mniemanie współczesnych ludzi z Urantii, że wychowywanie dzieci jest zasadniczo sprawą matek. Dzieci potrzebują tak samo ojców jak i matek a ojcowie potrzebują rodzicielskiego doświadczenia tak samo jak matki.