Wysocy Komisarze to wznoszący się śmiertelnicy, zespoleni z Duchem; nie są oni zespoleni z Dostrajaczem. Rozumiecie raczej dobrze wszystko to, co dotyczy drogi wszechświatowego wznoszenia się śmiertelnika, kandydata do zespolenia z Dostrajaczem, to, co stanowi ewentualne wysokie przeznaczenie wszystkich śmiertelników z Urantii, po jej obdarzeniu przez Chrystusa Michała. Jednak nie jest to jedyne przeznaczenie wszystkich śmiertelników w epokach przedobdarzeniowych, na światach takich jak wasz; a jest jeszcze inny typ światów, których mieszkańców nigdy na stałe nie zamieszkują Dostrajacze Myśli. Śmiertelnicy tacy nigdy nie jednoczą się na stałe z Nieodgadnionym Monitorem, nadanym z Raju; tym niemniej Dostrajacze zamieszkują ich na krótko, służąc im za przewodników i za wzór podczas życia w ciele. W czasie tego, tymczasowego pobytu, Dostrajacze przyczyniają się do rozwoju nieśmiertelnej duszy, podobnie jak u tych istot, z którymi mają się zamiar zespolić; jednak na koniec śmiertelnej egzystencji opuszczają na zawsze istoty, z którymi były tymczasowo związane.
Dusze tej klasy, które przetrwały śmierć, osiągają nieśmiertelność dzięki wiecznemu zespoleniu się ze zindywidualizowanym fragmentem duchowym Matki Ducha wszechświata lokalnego. Nie stanowią one grupy licznej, przynajmniej w Nebadonie. Na światach-mieszkaniach spotkacie tych, zespolonych z Duchem śmiertelników i zbratacie się z nimi, kiedy wznosić się będą rajską drogą razem z wami, aż do Salvingtonu, gdzie się zatrzymują. Niektóre z tych istot mogą się potem wznieść na wyższe poziomy wszechświata, ale ich większość zostaje na zawsze na służbie we wszechświecie lokalnym; jako klasa nie docierają do Raju.
Ponieważ nie są zespoleni z Dostrajaczem, nigdy nie zostaną finalistami, ale w końcu zostaną zwerbowani do Korpusu Doskonałości wszechświata lokalnego. W duchu posłuszni byli poleceniu Ojca: „Bądźcie doskonali”.
Te zespolone z Duchem, wznoszące się istoty, po dotarciu do Korpusu Doskonałości w Nebadonie, mogą zaakceptować swój przydział na Wszechświatowych Pomocników, co jest dla nich jedną z otwartych dróg kontynuacji empirycznego rozwoju. Stają się w ten sposób kandydatami do wysokiej służby, polegającej na objaśnianiu punktu widzenia rozwijających się istot ze światów materialnych niebiańskim władzom wszechświata lokalnego.
Wysocy Komisarze zaczynają służbę na planetach jako komisarze do spraw rasy. Na tym stanowisku objaśniają oni punkt widzenia i przedstawiają potrzeby różnych ras ludzkich. W najwyższym stopniu poświęcają się dobru ras śmiertelnych, których są rzecznikami, zawsze próbując zaskarbić dla nich miłosierdzie, sprawiedliwość i godziwe traktowanie we wszystkich ich związkach z innymi ludami. Komisarze do spraw rasy działają w niekończącym się ciągu kryzysów planetarnych i służą jako wyrazista ekspresja całych grup trudzących się śmiertelników.
Po długim okresie nabywania doświadczenia w rozwiązywaniu problemów na zamieszkałych światach, komisarze do spraw rasy awansują na wyższe poziomy działalności, osiągając w końcu status Wysokich Komisarzy tego wszechświata lokalnego, w którym działają. W ostatnim spisie odnotowano w Nebadonie nieco ponad półtora miliarda Wysokich Komisarzy. Istoty te nie są finalistami, ale są istotami wznoszącymi się, o długim doświadczeniu i o wielkiej użyteczności dla swej rodzimej domeny.
Zawsze znajdujemy tych komisarzy we wszystkich trybunałach sprawiedliwości, od najniższych do najwyższych. Nie oznacza to, że uczestniczą oni w postępowaniu sądowym, ale działają w charakterze ekspertów, doradzając sędziom przewodniczącym w sprawie okoliczności poprzedzających sprawę, w sprawie środowiska i natury tych, których dotyczy orzecznictwo.
Wysocy Komisarze przydzielani są różnym zastępom posłańców przestrzeni i zawsze posługującym duchom czasu. Spotyka się ich w programach różnych zgromadzeń wszechświata i tych samych, rozumiejących śmiertelnika komisarzy, przydziela się zawsze do misji Synów Bożych na światach w przestrzeni.
Kiedy tylko godziwość i sprawiedliwość wymaga zrozumienia, jak rozważane zasady czy procedura mogą oddziaływać na ewolucyjne rasy czasu, komisarze ci są pod ręką, aby przedstawić swe rekomendacje; zawsze są na miejscu, żeby przemawiać w imieniu tych, których nie ma i nie mogą mówić za siebie.
Światy zespolonych z Duchem śmiertelników. Ósma grupa siedmiu światów podstawowych, na orbicie Salvingtonu i podległe im satelity, znajduje się w wyłącznym posiadaniu zespolonych z Duchem śmiertelników z Nebadonu. Wznoszący się, zespoleni z Dostrajaczem śmiertelnicy, nie interesują się tymi światami, za wyjątkiem tego, że wiele radości sprawiają im miłe i wartościowe odwiedziny, w charakterze gości, zaproszonych do zespolonych z Duchem mieszkańców.
Za wyjątkiem kilku tych, którzy dotarli do Uversy i do Raju, światy te są stałym miejscem pobytu zespolonych z Duchem, żyjących wiecznie istot. Takie planowe ograniczenie śmiertelnego wznoszenia się działa dla dobra wszechświatów lokalnych, gwarantując zachowanie stałej, rozwiniętej populacji, której kumulujące się doświadczenie wciąż będzie umacniało przyszłą stabilizację wszechświata lokalnego i urozmaicało jego administrację. Istoty te mogą nie dotrzeć do Raju, ale nabywają praktycznej wiedzy w rozwiązywaniu problemów Nebadonu, wiedzy zupełnie przewyższającej wszystko to, co osiągają istoty wznoszące się, przebywające w Nebadonie tymczasowo. I te żyjące wiecznie dusze istnieją jako unikalna kombinacja ludzkości i boskości, i coraz lepiej potrafią zjednoczyć punkty widzenia tych dwu bardzo różnorodnych poziomów oraz przedstawiać takie podwójne punkty widzenia z coraz większą mądrością.