Te znakomite istoty zaplanowane zostały przez Melchizedeków a potem powołane do bytu przez Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha. Pełnią wiele funkcji, jednak zasadniczo są urzędnikami łącznikowymi Gabriela, głównego administratora wszechświata lokalnego. Jedna albo więcej tych istot reprezentuje Gabriela w stolicy każdej konstelacji i każdego systemu Nebadonu.
Gabriel, jako główny administrator Nebadonu, jest przewodniczącym z urzędu albo obserwatorem większości zgromadzeń Salvingtonu, a często aż tysiąc takich zgromadzeń odbywa się równocześnie. W takich sytuacjach Gabriela reprezentują Gwiazdy Błyszczące Wieczorne; nie może on być w dwu miejscach jednocześnie i ci superaniołowie rekompensują to ograniczenie. Pełnią też analogiczną służbę dla korpusu Nauczycieli-Synów Trójcy.
Gabriel, choć osobiście zajęty obowiązkami administracyjnymi, jest zawsze w kontakcie ze wszystkimi innymi stadiami życia wszechświatowego, przez Gwiazdy Błyszczące Wieczorne. Towarzyszą mu oni zawsze na objazdach planet a często udają się do poszczególnych planet na misje specjalne, jako jego osobiści reprezentanci. W trakcie pełnienia tych obowiązków zwani są czasem „aniołami Pańskimi”. Udają się często do Uversy, żeby reprezentować Gwiazdę Jasną i Poranną przed sądami i zgromadzeniami Pradawnych Czasu, jednak rzadko podróżują poza granice Orvontonu.
Gwiazdy Błyszczące Wieczorne są unikalną, dwojaką klasą; jedna część tej klasy ma tę godność jako tak stworzeni, a druga jej część zdobywa tę godność przez służbę. Korpus tych superaniołów zamyka się w Nebadonie liczbą 13.641. Wśród nich jest 4.832, którzy zostali tak stworzeni, podczas gdy 8.809 z nich to wzniosłe duchy, co doszły do tego celu chwalebną służbą. Wiele wzniosłych Gwiazd Wieczornych zaczęło swe wszechświatowe misje jako serafini; inni się wznieśli z nie objawionych poziomów życia istoty stworzonej. Korpus ten, jako cel do osiągnięcia, nie zostanie zamknięty dla kandydatów do wznoszenia się tak długo, aż wszechświat nie zostanie ustanowiony w światłości i życiu.
Oba typy Gwiazd Błyszczących Wieczornych są dobrze widzialne dla osobowości morontialnych i pewnych typów materialnych istot nadśmiertelnych. Istoty stworzone, należące do tej ciekawej i wszechstronnej klasy, mają siły duchowe, które mogą się przejawiać niezależnie od ich osobistej obecności.
Szefem tych superaniołów jest Gavalia, pierworodny z tej klasy w Nebadonie. Po powrocie Chrystusa Michała z jego tryumfalnego obdarzenia Urantii, Gavalia został przydzielony do służby dla wzniosłych śmiertelników a przez ostatnie tysiąc dziewięćset lat Urantii, jego pomocnik, Galantia, ma swoją siedzibę główną na Jerusem, gdzie spędza blisko połowę swego czasu. Galantia jest pierwszym ze wznoszących się superaniołów, którzy osiągnęli tak wysoki status.
Gwiazdy Błyszczące Wieczorne nie mają swego zgrupowania czy bratniej organizacji, poza tym, że zwyczajowo łączą się w pary na czas wykonywania wielu zadań. Nie są zbyt często przydzielani do misji, mających do czynienia z procesem wznoszenia się śmiertelników, ale gdy już zostaną tak przydzieleni, nigdy nie działają sami. Zawsze pracują w parach—jedna istota stworzona i druga Gwiazda Wieczorna, która się wzniosła.
Jednym z głównych obowiązków Gwiazd Wieczornych jest towarzyszenie Avonalnym Synom obdarzającym na ich misjach planetarnych, tak jak Gabriel towarzyszył Michałowi w czasie obdarzenia Urantii. Dwu asystujących superaniołów zajmuje wyższą pozycję wśród osobowości towarzyszących takiej misji, służąc jako pomocniczy dowódcy archaniołów i wszystkich innych istot, przydzielonych do tego zadania. To właśnie starszy z tych dowódców-superaniołów, w odpowiednim czasie i wieku, mówi obdarzającemu Synowi Avonalowi: „Zajmij się sprawami swego brata”.
Podobne pary superaniołów przydzielane są do planetarnych korpusów Nauczycieli-Synów Trójcy, którzy pracują nad zaprowadzeniem postobdarzeniowej, albo wczesnej ery ducha na zamieszkałym świecie. Podczas takich zadań Gwiazdy Wieczorne służą jako łącznicy pomiędzy śmiertelnikami domeny a niewidzialnym korpusem Nauczycieli-Synów.
Światy Gwiazd Wieczornych. Szósta grupa siedmiu światów Salvingtonu, oraz czterdzieści dwa ich satelity, przydzielona jest administracji Gwiazd Błyszczących Wieczornych. Siedmiu podstawowym światom przewodzą klasy stworzone superaniołów, podczas gdy satelity zarządzane są przez Gwiazdy Wieczorne, które się wzniosły.
Satelity pierwszych trzech światów przeznaczone są na szkoły, prowadzone przez Nauczycieli-Synów i Gwiazdy Wieczorne, które zajmują się nauczaniem osobowości duchowych wszechświata lokalnego. Następne trzy grupy satelitów zajmowane są przez podobne, wspólne szkoły, nauczające wznoszących się śmiertelników. Satelity siódmego świata zarezerwowane są dla trojakich narad, prowadzonych przez Nauczycieli-Synów, Gwiazdy Wieczorne i finalistów. Nie tak dawno, ci superaniołowie związali się mocno z pracą Korpusu Finalizmu wszechświata lokalnego a długo już są związani z Nauczycielami-Synami. Gwiazdy Wieczorne i Posłańcy Grawitacji przydzieleni są do roboczych grup finalistów; ten roboczy związek ma wielkie uprawnienia i znaczenie. Siódmy świat podstawowy zarezerwowany jest dla tych właśnie, nie objawionych spraw, które odnoszą się do przyszłych związków pomiędzy Nauczycielami-Synami, finalistami a Gwiazdami Wieczornymi, związków, które powstaną w wyniku pełnego wyłonienia się superwszechświatowego przejawu osobowości Boga Najwyższego.