W każdym lokalnym systemie światów zamieszkałych, na obszarze całego Nebadonu, znajduje się pojedyncza sfera, na której Melchizedecy działają jako nosiciele życia. Takie światy mieszkalne znane są jako midsoniczne światy systemów a na każdym z nich materialnie zmodyfikowany Syn Melchizedek kojarzy się z wybraną Córką materialnej klasy synostwa. Matki Ewy takich światów midsonicznych wysyłane są z zarządu systemu, sprawującego jurysdykcję nad sferą, wybrane przez wyznaczonych Melchizedeków-nosicieli życia spośród licznych ochotniczek, które odpowiedziały na apel Władcy Systemu, wystosowany do Córek Materialnych z jego sfery.
Potomstwo Melchizedeka-nosiciela życia i Córki Materialnej zwane jest midsonitami. Melchizedek, ojciec takiego gatunku niebiańskich istot, opuszcza w końcu planetę, na której pełnił unikalne funkcje życiodajne a Matka Ewa tej, specjalnej klasy istot wszechświatowych, także odlatuje, gdy się pojawi siódme pokolenie planetarnego potomstwa. Kierownictwo takiego świata przechodzi wtedy na jej najstarszego syna.
Istoty midsoniczne żyją i działają na swych wspaniałych światach, jako istoty rozmnażające się, aż osiągną wiek tysiąca standardowych lat; po czym zostają transponowane przez transport seraficzny. Odtąd midsonici już się nie rozmnażają, gdyż technika dematerializacji, jaką przeszli przygotowując się do objęcia seraficznego, na zawsze pozbawia ich prerogatyw rozmnażania.
Trudno ustalić obecny status tych istot—śmiertelny czy nieśmiertelny—jak również nie mogą być one definitywnie zaklasyfikowane do istot ludzkich czy boskich. Istot tych nie zamieszkują Dostrajacze, stąd raczej nie są one nieśmiertelne. Jednak nie wydają się również być śmiertelne; żaden midsonita nie umarł. Wszyscy midsonici, jacy kiedykolwiek zrodzili się w Nebadonie, żyją do dziś i działają na swych rodzimych światach, na pewnej pośredniej sferze, albo na sferze midsonitów Salvingtonu, w grupie światów finalistów.
Salvingtońskie światy finalistów. Melchizedecy-nosiciele życia, jak również związane z nimi Matki Ewy, idą ze sfer midsonicznych do światów finalistów na orbicie Salvingtonu, gdzie ma się również gromadzić ich potomstwo.
W związku z tym należy wyjaśnić, że piąta grupa siedmiu światów podstawowych, okrążających Salvington, to są światy finalistów Nebadonu. Dzieci Melchizedekównosicieli życia i Córek Materialnych osiedlają się na siódmym świecie finalistów, na midsonicznej sferze Salvingtonu.
Satelity siedmiu podstawowych światów finalistów są miejscem spotkania tych osobowości, z superwszechświatów i z wszechświata centralnego, które wykonują swe zadania w Nebadonie. Podczas gdy wznoszący się śmiertelnicy poruszają się prawie zupełnie swobodnie na wszystkich światach kulturowych i sferach szkoleniowych 490 światów, tworzących Uniwersytet Melchizedeków, istnieją pewne szkoły specjalne i liczne strefy zastrzeżone, do których wstęp jest im wzbroniony. Odnosi się to zwłaszcza do czterdziestu dziewięciu sfer, będących pod jurysdykcją finalistów.
Przeznaczenie istot midsonicznych nie jest obecnie znane, wydaje się jednak, że osobowości te zbierają się na siódmym świecie finalistów, przygotowując się do pewnej przyszłej okoliczności w ewolucji wszechświata. Nasze dociekania, dotyczące ras midsonicznych, zawsze są odsyłane do finalistów a finaliści nigdy nie chcą mówić o przeznaczeniu swych podopiecznych. Pomimo, że nie jesteśmy pewni co do przyszłości midsonitów, wiemy, że każdy wszechświat lokalny w Orvontonie posiada coraz większy korpus tych tajemniczych istot. Melchizedecy-nosiciele życia wierzą, że ich midsoniczne dzieci będą pewnego dnia wyposażone przez Boga Ostatecznego w transcendentalnego i wiecznego ducha absoniczności.