Osobowości wielkiego wszechświata

Kiedy śmiertelnicy czasu i przestrzeni, którzy przetrwali śmierć, zostaną mianowani wznoszącymi się pielgrzymami, kiedy zostaną upoważnieni do progresywnego wznoszenia się do Raju, stają się istotami ewolucyjnymi, zajmującymi tak ważne miejsce w tych narracjach, że chcemy tutaj przedstawić streszczenie siedmiu następujących stadiów ich drogi wznoszenia się we wszechświecie:

1. Śmiertelnicy planetarni.

2. Śpiący przetrwali.

3. Studenci światów-mieszkań.

4. Zaawansowani w morontii.

5. Podopieczni superwszechświata.

6. Pielgrzymi Havony.

7. Przybywający do Raju.

Poniżej przedstawiamy opowieść o drodze przez wszechświat śmiertelnika, zamieszkałego przez Dostrajacza. Zespoleni z Synem i z Duchem śmiertelnicy też uczestniczą w odcinkach tej drogi, postanowiliśmy jednak przedstawić tę historię, gdyż dotyczy ona zespolonych z Dostrajaczem śmiertelników, a takiego przeznaczenia może się spodziewać cały gatunek ludzki z Urantii.

1. Śmiertelnicy planetarni. Wszyscy śmiertelnicy są pochodzącymi od zwierząt istotami ewolucyjnymi, z potencjałem wznoszenia się. Jeśli idzie o pochodzenie, naturę i przeznaczenie, rozmaite grupy i typy istot ludzkich nie różnią się zbytnio od ludzi z Urantii. Na każdym ze światów gatunki ludzkie korzystają z takiej samej opieki Synów Boga i z obecności usługujących duchów czasu. Po naturalnej śmierci, wszystkie wznoszące się gatunki bratają się na światach-mieszkaniach, jako jedna morontialna rodzina.

2. Śpiący przetrwali. Wszyscy śmiertelnicy ze statusem wiecznego życia, znajdujący się pod opieką osobistych opiekunów przeznaczenia, przechodzą bramy naturalnej śmierci i w trzecim okresie uosabiają się na światach-mieszkaniach. Istoty zatwierdzone do przyjęcia, które z jakiegokolwiek powodu nie mogły osiągnąć tego poziomu władania inteligencją i takiego uduchowienia, które mogłoby upoważniać ich do posiadania osobistych opiekunów, nie mogą natychmiast i bezpośrednio iść do światów mieszkań. Takie przetrwałe dusze muszą spoczywać w nieświadomym śnie aż do dnia sądu, na początku nowej epoki, do nowego systemu sprawiedliwości—przyjścia Syna Bożego wzywającego na apel wieków i osądzającego domenę; taki zwyczaj jest ogólnie przyjęty na obszarze całego Nebadonu. To właśnie powiedziano o Chrystusie Michale, kiedy skończył swą pracę na Ziemi i wstąpił na wysokości—„powiódł ze sobą jeńców”. A ci jeńcy to byli przetrwali śmiertelnicy, śpiący od czasów Adama aż do dnia zmartwychwstania Mistrza na Urantii.

Dla śpiących śmiertelników upływ czasu nie ma znaczenia; są oni zupełnie nieświadomi i niepomni długości swego snu. Przy ponownym składaniu osobowości, na koniec epoki, ci co przespali pięć tysięcy lat nie będą się zachowywać inaczej niż ci, którzy odpoczywali pięć dni. Oprócz opóźnienia czasowego, tacy przetrwali śmiertelnicy przechodzą porządek wznoszenia się identyczny z tymi, którzy uniknęli dłuższego czy krótszego snu śmierci.

Te klasy pielgrzymów, ze światowych systemów sprawiedliwości, zaangażowane są w morontialne działania grupowe, podczas swej pracy we wszechświatach lokalnych. Z gromadzenia tak wielkich grup wynikają znaczne korzyści; dzięki temu trzymają się one razem przez długi czas efektywnej służby.

3. Studenci światów-mieszkań. Wszyscy śmiertelnicy, którzy przetrwali śmierć i obudzili się na nowo na światach-mieszkaniach, należą do tej klasy.

Materialne, śmiertelne ciało, nie bierze udziału w ponownym składaniu śpiącego przetrwałego; materialne ciało wraca do prochu. Przydzielający serafin daje nowe ciało, formę morontialną, stanowiącą nowy nośnik życia dla nieśmiertelnej duszy oraz dla zamieszkania przez powracającego Dostrajacza. Dostrajacz jest opiekunem duchowej kopii umysłu śpiącego przetrwałego. Przydzielony serafin jest opiekunem przetrwałej tożsamości—nieśmiertelnej duszy—tak dalece, jak się ona ukształtowała. A gdy tych dwóch, Dostrajacz i serafin, złączą na nowo powierzoną im osobowość, nowa jednostka jest zmartwychwstałą, dawną osobowością, jest trwaniem rozwijającej się, morontialnej tożsamości duszy. Takie ponowne połączenie duszy i Dostrajacza jest zupełnie poprawnie nazywane zmartwychwstaniem, ponownym połączeniem czynników osobowości; ale nawet to nie wyjaśnia w całej pełni ponownego pojawienia się przeżywającej śmierć osobowości. Choć prawdopodobnie nigdy nie zrozumiecie, na czym polegają te niewytłumaczalne procesy, kiedyś sami doświadczycie ich naprawdę, jeśli nie odrzucicie planu wiecznego życia śmiertelników.

Plan wstępnego zatrzymania śmiertelnika, na siedmiu światach stopniowego nauczania, jest nieomal powszechny w Orvontonie. W każdym systemie lokalnym, zawierającym w przybliżeniu tysiąc zamieszkałych planet, znajduje się siedem światów-mieszkań, zazwyczaj satelitów czy podsatelitów stolicy systemu. Są to te światy, które przyjmują większość wznoszących się śmiertelników.

Czasami wszystkie światy szkoleniowe, na których przebywają śmiertelnicy, zwane są wszechświatowymi „mieszkaniami” i to właśnie do tych sfer nawiązywał Jezus, gdy mówił: „W domu Ojca mojego wiele jest mieszkań”. Z tego miejsca właśnie, w obrębie danej grupy sfer takich jak światy-mieszkania, wznoszący się będą indywidualnie iść naprzód, z jednej sfery do drugiej, od jednego stadium życia do innego, ale z jednego stadium wszechświatowych studiów do innego zawsze będą promowani klasami.

4. Zaawansowani w morontii. Gdy śmiertelnicy posuwają się w górę, ze światów mieszkań przez sfery systemu, konstelacji i wszechświata, klasyfikowani są jako zaawansowani w morontii; przemierzają oni przejściowe sfery wznoszenia się śmiertelników. W miarę jak wznoszący się śmiertelnicy posuwają się od niższych do wyższych światów morontialnych, dostają niezliczone zadania do wykonania, pracują ze swymi nauczycielami oraz w towarzystwie bardziej zaawansowanych, starszych braci.

Postęp w morontii odnosi się do ciągłego rozwoju intelektu, ducha i formy osobowości. Ci, którzy przetrwali śmierć, nadal są istotami o potrójnej naturze. Przez całe doświadczenie morontialne są oni podopiecznymi wszechświata lokalnego. Zanim się nie rozpocznie działalność duchowa, porządek superwszechświata nie funkcjonuje.

Prawdziwą tożsamość duchową zdobywają śmiertelnicy tuż przed opuszczeniem zarządu wszechświata lokalnego, gdy idą do światów przyjmujących mniejszych sektorów superwszechświata. Przejście od końcowego stadium morontialnego, do pierwszego, niższego stanu duchowego, jest drobną zaledwie przemianą. Umysł, osobowość i charakter nie zmieniają się przez takie zaawansowanie; przeobrażenie przechodzi jedynie forma. Forma duchowa jest po prostu tak samo rzeczywista jak ciało morontialne i tak samo dostrzegalna.

Przed odlotem z rodzimych wszechświatów lokalnych do światów przyjmujących superwszechświata, śmiertelnicy czasu dostają konfirmację duchową od Syna Stwórcy i Matki Ducha wszechświata lokalnego. Od tego momentu status wznoszącego się śmiertelnika jest na zawsze ustalony. Nigdy nie słyszano, aby podopieczni superwszechświata pobłądzili. Podczas odlotu z wszechświatów lokalnych, wznoszący się serafini również awansują w swej pozycji anielskiej.

5. Podopieczni superwszechświata. Wszyscy wznoszący się śmiertelnicy, którzy przybywają do światów szkoleniowych superwszechświata, zostają podopiecznymi Pradawnych Czasu; przeżyli oni życie morontialne wszechświatów lokalnych a teraz uznani są za duchy. Jako młode duchy zaczynają się wznosić w systemie szkolenia i kultury superwszechświata, rozciągającym się od sfer przyjmujących mniejszego sektora, przez światy szkoleniowe dziesięciu większych sektorów, aż do wyższych sfer kulturowych w zarządzie superwszechświata.

Istnieją trzy klasy studentów-duchów, w zależności od ich pobytu w sektorze mniejszym, sektorach większych oraz na światach duchowego postępu zarządu superwszechświata. Tak jak istoty wznoszące się w morontii uczą się i pracują na światach wszechświata lokalnego, tak i wznoszący się w duchu wciąż opanowują sprawy nowych światów, gdy praktykują dawanie innym tego, co zdobyli u empirycznych źródeł wiedzy. Jednak nauka szkolna, gdy jest się istotą duchową, idącą przez superwszechświat, nie ma odpowiednika w niczym, co kiedykolwiek się pojawiło w domenach wyobraźni materialnego umysłu ludzkiego.

Wznoszące się duchy, zanim odlecą z superwszechświata do Havony, otrzymują tak samo gruntowne przeszkolenie w zarządzaniu superwszechświatem, jak podczas praktyki morontialnej otrzymały w nadzorowaniu wszechświata lokalnego. Zanim duchowi śmiertelnicy dotrą do Havony, głównym przedmiotem ich nauki, choć nie wyłącznym zajęciem, jest zdobywanie biegłości w administracji wszechświata lokalnego i superwszechświata. Przyczyna całej tej praktyki nie jest zupełnie jasna, ale szkolenie to niewątpliwie jest mądre i konieczne, gdy się bierze pod uwagę możliwe przyszłe przeznaczenie członków Korpusu Finalizmu.

Droga przez porządek superwszechświata nie jest identyczna dla wszystkich wznoszących się śmiertelników. Otrzymują oni taką samą edukację ogólną, ale specjalne grupy i klasy przechodzą specjalne szkolenia instruktażowe i kierowane są na specyficzne kursy szkoleniowe.

6. Pielgrzymi Havony. Gdy kształtowanie się ducha jest zakończone, choć jeszcze nie w całej pełni, żyjący wiecznie śmiertelnik przygotowuje się do długiego lotu do Havony, do nieba duchów ewolucyjnych. Na Ziemi byliście istotami z krwi i kości; po drodze przez wszechświat lokalny byliście istotami morontialnymi; idąc przez superwszechświat byliście rozwijającymi się duchami; wraz z przybyciem do światów przyjmujących Havony wasza edukacja duchowa zaczyna się na serio; gdy w końcu zjawicie się w Raju, będziecie duchami doprowadzonymi do doskonałości.

Drogę z zarządu superwszechświata do przyjmujących sfer Havony odbywa się zawsze samotnie. Odtąd nie będzie już nauki w klasie czy grupie. Znacie na wylot nauczanie formalne i administracyjne światów ewolucyjnych czasu i przestrzeni. Teraz zaczyna się wasza edukacja osobista, wasze indywidualne nauczanie duchowe. Od początku do końca, przez całą Havonę, instruktaż jest osobisty i ma trojaką naturę: intelektualną, duchową i empiryczną.

Pierwszą rzeczą, jaką zrobicie w Havonie, będzie rozpoznanie waszego sekonafina transportującego i podziękowanie mu za długą i bezpieczną podróż. Potem zostaniecie przedstawieni tym istotom, które będą patronować waszej wczesnej działalności w Havonie. Następnie pójdziecie zarejestrować wasze przybycie i przygotować posłanie dziękczynne za wysłanie was tutaj, wraz z adoracją dla Syna Stwórcy z waszego wszechświata lokalnego, Ojca wszechświata, który umożliwił waszą działalność na drodze synostwa. To kończy formalności związane z przybyciem do Havony, po czym dostajecie dużo wolnego czasu na swobodną obserwację; i to daje wam możliwość poszukiwania waszych przyjaciół, współpracowników i towarzyszy z długiego doświadczenia wznoszenia się. Możecie także sprawdzić transmisję i dowiedzieć się, kto z waszych współbraci pielgrzymów odleciał do Havony, od czasu kiedy opuściliście Uversę.

Fakt waszego przybycia do światów przyjmujących Havony będzie przekazany do zarządu waszego wszechświata lokalnego i osobiście doręczony waszemu opiekunowi seraficznemu, gdziekolwiek mógłby się ten serafin znajdować.

Wznoszący się śmiertelnicy zostali gruntownie przeszkoleni w sprawach ewolucyjnych światów przestrzeni; teraz zaczynają swój długi i wartościowy kontakt ze sferami stworzonymi w doskonałości. Jak wspaniałe przygotowanie dla pewnej przyszłej pracy daje takie łączne, unikalne i nadzwyczajne doświadczenie! Jednak nie potrafię wam opowiedzieć o Havonie; musicie zobaczyć te światy, aby ocenić ich chwałę i zrozumieć ich majestat.

7. Przybywający do Raju. Przybywając do Raju, ze statusem jego stałego mieszkańca, rozpoczynacie progresywny kurs boskości i absoniczności. Wasze zamieszkanie w Raju oznacza, że znaleźliście Boga i że będziecie zgromadzeni w Korpusie Finalizmu Śmiertelników. Ze wszystkich istot wielkiego wszechświata jedynie ci, którzy są zespoleni z Ojcem, gromadzą się w Korpusie Finalizmu Śmiertelników. Tylko takie jednostki składają przysięgę finalisty. Inne istoty rajskiej perfekcji czy dostąpienia mogą być tymczasowo przydzielane do korpusu finalizmu, ale nie są przydzielane na wieczność do nieznanej i nie objawionej misji tych gromadzących się zastępów, ewolucyjnych i doprowadzonych do doskonałości weteranów czasu i przestrzeni.

Przybywającym do Raju przyznaje się czas wolny, po czym nawiązują oni kontakty z siedmioma grupami supernafinów klasy pierwszej. Kiedy ukończą szkolenie z przewodnikami czczenia, są nazywani rajskimi absolwentami, a potem jako finaliści są przydzieleni do służby obserwacji i współpracy, aż do krańców rozległej kreacji. Wydaje się, że jak dotąd nie ma specyficznego czy stałego zatrudnienia dla Korpusu Finalistów-Śmiertelników, chociaż służą oni na różnych stanowiskach na światach ustanowionych w światłości i życiu.

Gdyby nie było przyszłego, nie objawionego przeznaczenia dla Korpusu Finalizmu Śmiertelników, obecny przydział tych wzniosłych istot byłby w zupełności odpowiedni i chwalebny. Ich obecne przeznaczenie uzasadnia w całej pełni wszechświatowy plan ewolucyjnego wznoszenia się. Jednak w przyszłych epokach ewolucji sfer przestrzeni zewnętrznej, mądrość i miłosierna łaskawość Bogów będzie bez wątpienia dalej wypracowywana oraz obficiej bosko wyjaśniana, podczas wdrażania w życie Boskiego planu wiecznego życia i wznoszenia się śmiertelników.

Narracja ta, razem z tym, co zostało wam objawione oraz z tym, co możecie przyswoić z nauczania dotyczącego waszego świata, przedstawia zarys drogi wznoszenia się śmiertelnika. Proces ten jest dość zróżnicowany w różnych wszechświatach, ale to opowiadanie daje krótki zarys przeciętnego planu rozwoju śmiertelnika, tak jak jest on wdrażany we wszechświecie lokalnym Nebadon oraz w siódmym segmencie wielkiego wszechświata, w superwszechświecie Orvonton.

© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.