Apostołowie ukrywali się przez czterdzieści dni. Tak się złożyło, że tego dnia, kiedy wyszli z ukrycia, było żydowskie Święto Tygodni i w Jerozolimie przebywało tysiące gości ze wszystkich stron świata. Wielu z nich przybyło na to święto, ale większość przebywała w mieście od czasu Paschy. Teraz ci wystraszeni apostołowie ukazali się znowu, po tygodniach ukrywania się i pojawili się śmiało w Świątyni, gdzie zaczęli głosić nowe posłanie o zmartwychwstałym Mesjaszu. I wszyscy uczniowie również byli świadomi tego, że otrzymali nowe, duchowe obdarzenie wnikliwością i mocą.
Było około czternastej, kiedy Piotr stanął na tym samym miejscu, gdzie Mistrz po raz ostatni nauczał w Świątyni i wygłosił tą namiętną przemowę, która doprowadziła do pozyskania ponad dwu tysięcy dusz. Mistrz odszedł, lecz oni nagle odkryli, że opowiadanie o nim wywiera wielki wpływ na ludzi. Zatem nic dziwnego, że skłonni byli nadal głosić to, co usprawiedliwiało ich minione przywiązanie do Jezusa i jednocześnie tak zniewalało ludzi, aby w niego wierzyli. Sześciu apostołów wzięło udział w tym zgromadzeniu: Piotr, Andrzej, Jakub, Jan, Filip i Mateusz. Mówili ponad półtorej godziny i wygłaszali swoje posłanie po grecku, hebrajsku i aramejsku, a także po kilka słów w innych językach, którymi potrafili się wysłowić.
Przywódców żydowskich zdumiała śmiałość apostołów, ale bali się im naprzykrzać z powodu dużej liczby ludzi, która wierzyła ich opowiadaniu.
O szesnastej trzydzieści ponad dwa tysiące nowych wiernych poszło z apostołami do sadzawki Syloe gdzie Piotr, Andrzej, Jakub i Jan chrzcili w imieniu Mistrza. Kiedy skończyli chrzczenie tłumu, było już ciemno.
Święto Tygodni było wielkim świętem chrztu, okresem przyjmowania do wspólnoty prozelitów, tych nie-Żydów, którzy chcieli służyć Jahwe. Dlatego też znacznie łatwiej było większej liczbie ludzi, zarówno Żydów jak i wierzących nie-Żydów, poddać się tego dnia obrzędowi chrztu. Czyniąc to, w żaden sposób nie odłączali się od wiary żydowskiej. Nawet jakiś czas później, wierzący w Jezusa byli sektą w obrębie judaizmu. Wszyscy oni, z apostołami włącznie, byli nadal lojalni zasadniczym wymaganiom żydowskiego systemu obrzędowego.