Jakiekolwiek rozważania dotyczące początków Boga Najwyższego, muszą się zacząć od Rajskiej Trójcy, ponieważ Trójca jest Bóstwem pierwotnym, podczas gdy Najwyższy jest Bóstwem pochodnym. Jakiekolwiek rozważania dotyczące rozwoju Najwyższego, muszą brać pod uwagę triodyty egzystencjalne, gdyż obejmują one całą absolutną aktualność i całą skończoną potencjalność (w połączeniu z Pierwszym Źródłem i Centrum). I ewolucyjny Najwyższy jest kulminacyjnym, osobowo wolicjonalnym zogniskowaniem transmutacji—przekształcenia—potencjałów w aktualności w skończonym poziomie bytu i na tym poziomie. Dwie triodyty, aktualna i potencjalna, obejmują całość wzajemnych związków rozwoju we wszechświatach.
Najwyższy ma swoje źródło w Rajskiej Trójcy—w wiecznym, aktualnym i niepodzielnym Bóstwie. Najwyższy jest przede wszystkim osobą duchową, a ta osoba duchowa wywodzi się z Trójcy. Jednak z drugiej strony Najwyższy jest Bóstwem rozwoju—ewolucyjnego rozwoju—a rozwój ten wywodzi się z dwu triodyt, aktualnej i potencjalnej.
Jeżeli trudno jest zrozumieć, że nieskończone triodyty mogą funkcjonować na poziomie skończonym, pomyślcie chwilę, że to właśnie ich nieskończoność sama w sobie musi zawierać potencjalność skończonego; nieskończoność zawiera wszystkie rzeczy, w zakresie od najniższych i najbardziej uwarunkowanych istnień skończonych, do rzeczywistości najwyższych i bezwarunkowo absolutnych.
Nie jest tak trudno zrozumieć, że nieskończone zawiera skończone, trudniej jest zrozumieć, w jaki sposób nieskończone aktualnie objawia się dla skończonego. Jednak Dostrajacze Myśli, zamieszkujące człowieka śmiertelnego, są jednym z wiecznych dowodów na to, że nawet absolutny Bóg (jako absolut) może nawiązać i nawiązuje bezpośredni kontakt z najniższą i ostatnią ze wszystkich, obdarzonych wolą istot we wszechświecie.
Triodyty, które wspólnie obejmują to, co aktualne i to, co potencjalne, objawiają się na poziomie skończonym w połączeniu z Istotą Najwyższą. Metoda tego objawiania się jest zarówno bezpośrednia jak i pośrednia: bezpośrednia tak dalece, jak triodytowe związki mają swe bezpośrednie odbicie w Najwyższym a pośrednia tak dalece, jak zostają one wyprowadzone przez wynikowy poziom absonitu.
Najwyższa rzeczywistość, która w całości jest rzeczywistością skończoną, znajduje się w toku dynamicznego rozwoju pomiędzy nie uwarunkowanymi potencjałami przestrzeni zewnętrznej a nie uwarunkowanymi aktualnościami centrum wszystkich rzeczy. Skończone domeny stają się w ten sposób faktem, dzięki współpracy absonicznych czynników Raju i Najwyższych Osobowości Stwórczych czasu. Akt dojrzewania uwarunkowanych możliwości trzech wielkich, potencjalnych Absolutów, jest absoniczną funkcją Architektów Wszechświata Nadrzędnego i ich transcendentalnych towarzyszy. A kiedy te możliwości dochodzą do pewnego punktu dojrzałości, z Raju wyłaniają się Najwyższe Osobowości Stwórcze, aby wziąć udział w trwającym epoki zadaniu, powołania rozwijających się wszechświatów do faktycznego bytu.
Rozwój Najwyższości wywodzi się z triodyt; duchowa osoba Najwyższego z Trójcy; ale prerogatywy mocy Wszechmocnego opierają się na sukcesach boskości Boga Siedmiorakiego, podczas gdy połączenie prerogatyw Wszechmocnego Najwyższego z duchową osobą Boga Najwyższego odbywa się dzięki działalności Wspólnego Aktywizatora, który nadał Najwyższemu umysł, jako czynnik jednoczący to ewolucyjne Bóstwo.