Wszelkie prawa mają swój początek w Pierwszym Źródle i Centrum; on jest prawem. Administracja prawa duchowego jest cechą Drugiego Źródła i Centrum. Objawianie prawa, szerzenie i objaśnianie Boskich ustaw, jest funkcją Trzeciego Źródła i Centrum. Stosowanie prawa, sprawiedliwość, wchodzi w zakres kompetencji Rajskiej Trójcy i jest sprawowana przez pewnych Synów Trójcy.
Sprawiedliwość jest cechą nieodłączną uniwersalnej wszechwładzy Rajskiej Trójcy, ale dobroć, miłosierdzie i prawda są wszechświatowymi funkcjami boskich osobowości tych Bóstw, których związek stanowi Trójcę. Sprawiedliwość nie wynika z nastawienia Ojca, Syna czy Ducha. Sprawiedliwość jest trójcową postawą tych osobowości miłości, miłosierdzia i służby. Żadne z Rajskich Bóstw nie zajmuje się wymierzaniem sprawiedliwości. Sprawiedliwość nigdy nie jest właściwością osobistą, zawsze jest to działalność zbiorowa.
Świadectwo, podstawa godziwości (sprawiedliwości w harmonii z miłosierdziem), dostarczane jest przez osobowości Trzeciego Źródła i Centrum, łączną reprezentację Ojca i Syna dla wszystkich domen i umysłów istot inteligentnych całego stworzenia.
Osąd, końcowy wymiar sprawiedliwości, dokonywany zgodnie ze świadectwem dostarczonym przez osobowości Nieskończonego Ducha, jest dziełem Niezmiennych Synów Trójcy, istot mających udział w trójcowej naturze zjednoczonego Ojca, Syna i Ducha.
Ta grupa Synów Trójcy obejmuje następujące osobowości:
1. Utrójcowione Tajemnice Najwyższości.
2. Wieczni Czasu.
3. Pradawni Czasu.
4. Doskonalący Czasu.
5. Niedawni Czasu.
6. Jednoczący Czasu.
7. Wierni Czasu.
8. Perfektorzy Mądrości.
9. Niebiańscy Radcy.
10. Uniwersalni Cenzorzy.
Jesteśmy dziećmi trzech Rajskich Bóstw, działających jako Trójca, co do mnie należę do dziesiątej klasy tej grupy, do Uniwersalnych Cenzorów. Klasy te nie reprezentują postawy Trójcy w sensie powszechnym; reprezentują one zbiorową postawę Bóstwa jedynie w tym, co dotyczy sądzenia—sprawiedliwości. Zostały one specjalnie do tego wyznaczone przez Trójcę, do której są przydzielone i reprezentują Trójcę jedynie w tych funkcjach, do których zostały uosobione.
Pradawni Czasu oraz ich towarzysze, pochodzący od Trójcy, wymierzają sprawiedliwe orzeczenia dla siedmiu superwszechświatów, reprezentujące najwyższą bezstronność. We wszechświecie centralnym funkcja taka istnieje jedynie w teorii; bezstronność jest oczywista w stanie doskonałości a doskonałość Havony wyklucza wszystkie możliwości dysonansu.
Sprawiedliwość jest zbiorowym osądem prawości; miłosierdzie jest ekspresją osobistą. Miłosierdzie jest postawą wynikającą z miłości; administracja prawa charakteryzuje się precyzją; Boskie orzeczenie stanowi duszę bezstronności, zawsze dostosowane jest do sprawiedliwości Trójcy, zawsze posłuszne Boskiej miłości Boga. Prawa sprawiedliwość Trójcy i zdominowana miłosierdziem miłość Ojca Uniwersalnego są zgodne ze sobą, gdy są w pełni uświadomione i gruntownie zrozumiane. Jednak człowiek nie rozumie w pełni Boskiej sprawiedliwości. Tak więc w Trójcy, jak to człowiek może dostrzegać, osobowości Ojca, Syna i Ducha dostosowują się do skoordynowanej służby miłości i prawa w empirycznych wszechświatach czasu.