Osobowe Bóstwa mają atrybuty, ale trudno jest mówić logicznie o Trójcy, jako posiadającej atrybuty. Ten związek Boskich istot można lepiej rozważać jako posiadający funkcje, takie jak wymierzanie sprawiedliwości, postawy całościowe, skoordynowane działanie i kosmiczna kontrola nadrzędna. Funkcje te są czynnościowo najwyższe, ostateczne i (w zakresie ograniczeń Bóstwa) absolutne, tak dalece, jak to dotyczy wszystkich żywych rzeczywistości o wartości osobowej.
Działania Rajskiej Trójcy nie są zwykłą sumą dostrzegalnego, Ojcowskiego wkładu boskości, z dodatkiem tych wyspecjalizowanych atrybutów, które są unikalne dla osobowej egzystencji Syna i Ducha. Trójcowy związek trzech Rajskich Bóstw powoduje ewolucję, wynikanie i deifikację nowych znaczeń, wartości i mocy, jak również zwiększa możliwości wszechświatowego objawiania, działania i administracji. Żywe związki, rodziny ludzkie, grupy społeczne czy Rajska Trójca nie poszerzają się przez zwykłe, arytmetyczne sumowanie. Potencjał grupy jest zawsze znacznie wyższy niż zwykła suma własności jej jednostek składowych.
Trójca przejawia, jako Trójca, unikalną postawę wobec całego wszechświata przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Działania Trójcy najlepiej można rozpatrywać w odniesieniu do postaw Trójcy wobec wszechświata. Postawy takie są równoczesne i mogą być wielorakie, w tym, co dotyczy jakiejkolwiek odosobnionej sytuacji czy zdarzenia:
1. Postawa wobec tego, co skończone. Postawa Trójcy w stosunku do tego, co skończone, stanowi jej maksymalne samoograniczenie. Trójca nie jest osobą, Istota Najwyższa też nie jest wyłącznym uosobieniem Trójcy, ale Najwyższy jest najbliższy tej zogniskowanej mocy-osobowości Trójcy, jaką mogą zrozumieć istoty skończone. Dlatego też Trójca czasem jest omawiana w relacji do tego, co skończone, jako Trójca Najwyższości.
2. Postawa wobec tego, co absoniczne. Rajska Trójca odnosi się tych poziomów egzystencji, które są wyższe niż skończone, ale niższe niż absolutne, a zależność ta jest czasami nazywana Trójcą Ostateczności. Ani Ostateczny ani Najwyższy nie są pełnymi reprezentantami Rajskiej Trójcy, jednak w ograniczonym sensie i odpowiednio do swych poszczególnych poziomów, każdy z nich wydaje się reprezentować Trójcę w czasie przedosobowych epok rozwoju mocy empirycznej.
3. Absolutna postawa Rajskiej Trójcy wyrażana jest w stosunku do egzystencji absolutnych i osiąga kulminację w działaniu Bóstwa całościowego.
Nieskończona Trójca zawiera skoordynowane funkcjonowanie wszystkich związków trójjedności Pierwszego Źródła i Centrum—nie deifikowanych jak również deifikowanych—dlatego jest ona bardzo trudna do zrozumienia dla istot osobowych. Gdy rozważacie Trójcę jako nieskończoną, nie traćcie z oczu siedmiu trójjedności, tym samym możecie się ustrzec pewnych trudności w jej zrozumieniu i pewne paradoksy mogą być częściowo wyjaśnione.
Nie władam niestety językiem, który mógłby mi pomóc przekazać ograniczonemu, ludzkiemu umysłowi, pełną prawdę i wieczne znaczenie Rajskiej Trójcy, jak również naturę niekończących się związków wzajemnych trzech istot o nieskończonej doskonałości.