W celu zadośćuczynienia za skończony status oraz redukcji ograniczeń pojęciowych istoty stworzonej, Ojciec Uniwersalny ustanowił siedmioraki sposób docierania tej istoty ewolucyjnej do Bóstwa:
1. Rajscy Synowie Stwórcy.
2. Pradawni Czasu.
3. Siedem Duchów Nadrzędnych.
4. Istota Najwyższa.
5. Bóg-Duch.
6. Bóg-Syn.
7. Bóg-Ojciec.
To siedmiorakie uosobienie Bóstwa, w czasie i przestrzeni oraz dla siedmiu superwszechświatów, daje śmiertelnemu człowiekowi możliwość dotarcia przed oblicze Boga, który jest duchem. To siedmiorakie Bóstwo, czasami uosabiające swą moc w Istocie Najwyższej dla skończonych istot czasu-przestrzeni, jest Bóstwem funkcjonalnym ewolucyjnych istot śmiertelnych, wznoszących się do Raju. Takie empiryczne odkrywanie-proces uświadamiania sobie Boga zaczyna się wraz z rozpoznaniem boskości Syna Stwórcy z wszechświata lokalnego i postępuje poprzez superwszechświat Pradawnych Czasu oraz dalej, przez osobę jednego z Siedmiu Duchów Nadrzędnych, aby odkryć i rozpoznać Boską osobowość Ojca Uniwersalnego w Raju.
Wielki wszechświat stanowi trojaką domeną Bóstwa, Trójcy Najwyższości, Boga Siedmiorakiego oraz Istoty Najwyższej. Bóg Najwyższy jest potencjalny w Rajskiej Trójcy, z której wywodzi swą osobowość i duchowe atrybuty; jednak obecnie aktualizuje się on w Synach Stwórcy, Pradawnych Czasu i Duchach Nadrzędnych, z których wywodzi swą moc jako Wszechmocny dla superwszechświatów czasu i przestrzeni. Ten przejaw mocy Boga, najbliższego istotom ewolucyjnym, rozwija się teraz w czasie-przestrzeni razem z tymi istotami. Wszechmocny Najwyższy, rozwijający się na poziomie-wartości działań nieosobowych oraz duchowa osoba Boga Najwyższego, stanowią jedną rzeczywistość—Istotą Najwyższą.
Synowie Stwórcy, w Boskim związku Boga Siedmiorakiego, dostarczają tego mechanizmu, dzięki któremu śmiertelnik staje się nieśmiertelny a to, co skończone, wchodzi w objęcia nieskończoności. Istota Najwyższa daje metodę aktywizacji mocy -osobowości, boskiej syntezy wszystkich tych różnorodnych procesów, umożliwiając tym samym dotarcie do absonitu temu, co skończone a poprzez inne, ewentualne, przyszłościowe aktualizowanie się, umożliwia próbę dotarcia do Ostatecznego. Synowie Stwórcy, wraz z towarzyszącymi im Boskimi Opiekunkami, biorą udział w tej najwyższej aktywizacji, jednak Pradawni Czasu oraz Siedem Duchów Nadrzędnych są przypuszczalnie wiecznie niezmienni, jako stali administratorzy wielkiego wszechświata.
Funkcjonowanie Boga Siedmiorakiego datuje się od momentu organizacji siedmiu superwszechświatów i prawdopodobnie rozprzestrzeni się, w związku z przyszłą ewolucją kreacji przestrzeni zewnętrznej. Organizacji tych przyszłych wszechświatów, na pierwszym, drugim, trzecim i czwartym poziomie przestrzennym postępowej ewolucji, bez wątpienia będzie towarzyszyć zapoczątkowanie transcendentalnego i absonicznego dostępu do Bóstwa.