Osobowość jest poziomem rzeczywistości deifikowanej a rozciąga się od poziomu wyższych czynności umysłowych, czczenia i mądrości u śmiertelnika i pośredniego, w górę, przez poziom morontialny i duchowy, aż do osiągnięcia finalizmu w statusie osobowym. Tak wygląda ewolucyjne wznoszenie się osobowości istoty śmiertelnej i do niej zbliżonej, ale jest również we wszechświecie wiele innych klas osobowości.
Rzeczywistość podlega ekspansji we wszechświecie, osobowość nieskończonemu zróżnicowaniu a obie mogą być w nieograniczony prawie sposób koordynowane przez Bóstwo i wiecznie stabilizowane. Podczas gdy zakres przeobrażania się bezosobowej rzeczywistości jest zdecydowanie ograniczony, nie znamy ograniczeń dla rozwojowej ewolucji rzeczywistości osobowościowych.
Wszystkie osobowościowe klasy czy wartości mają możliwość łączenia się a nawet współstwórczości, na osiągniętych przez nie poziomach empirycznych. Nawet Bóg i człowiek mogą współistnieć w zjednoczonej osobowości, co wręcz znakomicie obrazuje obecny status Chrystusa Michała—Syna Człowieczego i Syna Bożego.
Wszystkie podnieskończone klasy i stadia osobowości mają możliwości asocjacyjne i są potencjalnie współstwórcze. To, co przedosobowe, osobowe i superosobowe, wszystko jest wzajemnie powiązane przez wspólny potencjał skoordynowanych działań, postępowych osiągnięć i współstwórczych możliwości. Nigdy jednak bezpośrednio nie przekształci się to, co nieosobowe, w to, co osobowe. Osobowość nigdy nie jest samoistna, jest ona darem Rajskiego Ojca. Osobowość nałożona jest na energię a związana jest tylko z systemami energii ożywionej; tożsamość może być związana z formami energii nieożywionej.
Ojciec Uniwersalny jest tajemnicą rzeczywistości osobowościowej, tajemnicą nadania osobowości i przeznaczenia osobowości. Wieczny Syn jest osobowością absolutną, tajemnicą energii duchowej, duchów morontialnych oraz duchów doprowadzonych do doskonałości. Wspólny Aktywizator jest osobowością duchowo-umysłową, źródłem inteligencji, rozumowania oraz wszechświatowego umysłu. Wyspa Raj jest jednak nieosobowa i nieduchowa, stanowi esencję wszechświatowego ciała, źródło i centrum materii fizycznej oraz absolutną formę wzorcową wszechświatowej rzeczywistości materialnej.
Powyższe cechy rzeczywistości wszechświatowej objawiają się w ludzkim doświadczeniu Urantianina na następujących poziomach:
1. Ciało. Materialny albo fizyczny organizm człowieka. Żywy mechanizm elektrochemiczny, zwierzęcy w swej naturze i pochodzeniu.
2. Umysł. Myślący, spostrzegający i odczuwający mechanizm ludzkiego organizmu. Suma doświadczania świadomego i podświadomego. Inteligencja związana z życiem emocjonalnym, sięgająca wzwyż, poprzez czczenie i wiedzę, do poziomu duchowego.
3. Duch. Boski duch zamieszkujący umysł człowieka—Dostrajacz Myśli. Ten nieśmiertelny duch jest przedosobowy—nie jest osobowością, choć jego przeznaczeniem jest stać się częścią osobowości istoty śmiertelnej, która przeżyje śmierć.
4. Dusza. Dusza ludzka jest zdobyczą empiryczną. Gdy istota śmiertelna postanowi „czynić wolę Ojca, który jest w niebie”, wtedy zamieszkujący człowieka duch staje się ojcem nowej rzeczywistości w doświadczeniu ludzkim. Śmiertelny i materialny umysł jest matką tej samej, wyłaniającej się rzeczywistości. Tworzywo nowej rzeczywistości nie jest ani materialne ani duchowe—jest morontialne. To jest właśnie wyłaniająca się, nieśmiertelna dusza, której przeznaczeniem jest przetrwać śmierć i rozpocząć wznoszenie się do Raju.
Osobowość. Osobowość śmiertelnego człowieka nie jest ani ciałem, ani umysłem, ani też duchem; nie jest również duszą. Osobowość jest jedyną niezmienną rzeczywistością w zawsze skądinąd zmiennym doświadczeniu istoty stworzonej; jednoczy ona wszystkie inne, związane ze sobą składniki indywidualności. Osobowość jest tym unikalnym darem, który Ojciec Uniwersalny daje żywym i związanym ze sobą energiom materii, umysłu i ducha a która trwać będzie wraz z trwaniem duszy morontialnej.
Morontia jest pojęciem określającym rozległy poziom, istniejący między tym, co materialne a tym, co duchowe. Może to określać rzeczywistości osobowe czy nieosobowe, energie ożywione czy nieożywione. Osnowa morontii jest duchowa, wątek fizyczny.