Całościowa, nieskończona rzeczywistość, jest egzystencjalna w siedmiu stadiach i jako siedem partnerskich Absolutów:
1. Pierwsze Źródło i Centrum.
2. Drugie Źródło i Centrum.
3. Trzecie Źródło i Centrum.
4. Wyspa Raj.
5. Bóstwo-Absolut.
6. Absolut Uniwersalny.
7. Absolut Nieuwarunkowany.
Bóg, jako Pierwsze Źródło i Centrum, jest pierwotny w odniesieniu do całości rzeczywistości—jest to pierwotność nieuwarunkowana. Pierwsze Źródło i Centrum jest nieskończony, jak również wieczny i jest zatem ograniczony czy warunkowany tylko własną wolą.
Bóg—Ojciec Uniwersalny—jest osobowością Pierwszego Źródła i Centrum i jako taki utrzymuje osobiste związki, polegające na nieskończonej kontroli, ze wszystkimi partnerskimi i podporządkowanymi źródłami i centrami. Kontrola taka jest osobista i w potencjale nieskończona, choć może nawet nigdy aktualnie nie działać, na skutek doskonałości działania tych partnerskich i podporządkowanych źródeł, centrów i osobowości.
Pierwsze Źródło i Centrum jest zatem pierwotny we wszystkich domenach: deifikowanych czy nie deifikowanych, osobowych czy nieosobowych, aktualnych czy potencjalnych, skończonych czy nieskończonych. Żadna rzecz czy istota, żadna względność czy ostateczność, nie istnieje inaczej, niż w bezpośrednim albo pośrednim związku i zależności wobec pierwszeństwa Pierwszego Źródła i Centrum.
Pierwsze Źródło i Centrum jest związany z wszechświatem w następujący sposób:
1. Siły grawitacyjne wszechświatów materialnych zbiegają się w centrum grawitacyjnym Raju dolnego. Wyjaśnia to, dlaczego geograficzna lokalizacja osoby Pierwszego Źródła i Centrum jest wiecznie stała w relacji absolutnej do centrum siły-energii dolnej, albo materialnej płaszczyzny Raju. Absolutna osobowość Bóstwa istnieje jednak na wyższym, albo duchowym poziomie Raju.
2. Siły umysłowe zbiegają się w Nieskończonym Duchu; zróżnicowany i rozbieżny umysł kosmiczny w Siedmiu Duchach Nadrzędnych; urzeczywistniający się umysł Najwyższego w Majestonie, jako doświadczanie czasowo-przestrzenne.
3. Wszechświatowe siły duchowe zbiegają się w Wiecznym Synu.
4. Nieograniczone możliwości działania bóstwa tkwią w Bóstwie-Absolucie.
5. Nieograniczone możliwości nieskończonego reagowania istnieją w Absolucie Nieuwarunkowanym.
6. Dwa Absoluty—Uwarunkowany i Nieuwarunkowany—są koordynowane i jednoczone przez Absolut Uniwersalny oraz w tym Absolucie.
7. Potencjał osobowości ewolucyjnej istoty moralnej, czy jakiejkolwiek innej istoty moralnej, skoncentrowany jest w osobowości Ojca Uniwersalnego.
RZECZYWISTOŚĆ, tak jak jest pojmowana przez istoty skończone, jest częściowa, względna i niejasna. Maksimum rzeczywistości Bóstwa, jaką mogą pojąć w pełni ewolucyjne istoty skończone, zawarta jest w Istocie Najwyższej. Tym niemniej istnieją poprzedzające ją, wieczne rzeczywistości, rzeczywistości nadskończone, które są ancestralne dla Najwyższego Bóstwa ewolucyjnych istot czasu i przestrzeni. Gdy próbujemy zobrazować pochodzenie i naturę rzeczywistości wszechświatowej, zmuszeni jesteśmy używać czasowo-przestrzennej metody rozumowania, aby dotrzeć do poziomu umysłu skończonego. Dlatego też wiele jednoczesnych zdarzeń wieczności musi być przedstawiane w kolejnych sekwencjach.
Istoty czasowo-przestrzenne mogą sobie wyobrazić pochodzenie i zróżnicowanie Rzeczywistości następująco: wieczny i nieskończony JESTEM osiągnął wyzwolenie swego Bóstwa z pęt nieuwarunkowanej nieskończoności, korzystając z właściwej sobie i wiecznej, wolnej woli i to oddzielenie od nieuwarunkowanej nieskończoności wydało pierwszą absolutną boskość-napięcie. To napięcie zróżnicowania nieskończoności rozwiązuje Absolut Uniwersalny, działający po to, aby jednoczyć i koordynować dynamiczną nieskończoność Bóstwa Całościowego i statyczną nieskończoność Absolutu Nieuwarunkowanego.
W tym pierwotnym działaniu teoretyczny JESTEM osiągał urzeczywistnienie osobowości, stając się Wiecznym Ojcem Pierwszego Syna i jednocześnie Wiecznym Źródłem Wyspy Raj. Współistniejąc ze zróżnicowaniem Syna od Ojca, w obecności Raju, pojawia się osoba Nieskończonego Ducha oraz centralny wszechświat Havona. Wraz z pojawieniem się współistniejącego z Ojcem osobowego Bóstwa Wiecznego Syna i Nieskończonego Ducha, Ojciec uniknął, jako osobowość, nieuniknionego skądinąd rozproszenia się w potencjale Bóstwa Całościowego. Odtąd Ojciec odczuwa cały potencjał Bóstwa wyłącznie w powiązaniu z Trójcą, razem z dwojgiem równych sobie Bóstw, podczas gdy coraz bardziej empirycznie Bóstwo aktualizuje się na boskich poziomach Najwyższości, Ostateczności i Absolutności.
Idea JESTEM jest filozoficznym ustępstwem, jakie czynimy dla związanego czasem i spętanego przestrzenią skończonego umysłu człowieka, ponieważ istota stworzona nie może zrozumieć egzystencji wieczności—rzeczywistości i zależności, które się nie zaczynają i nie kończą. Dla istot czasowo-przestrzennych wszystkie rzeczy muszą mieć początek, za wyjątkiem tylko JEDNEGO BEZPRZYCZYNOWEGO—pierwotnej przyczyny przyczyn. W związku z tym określamy pojęciowo tą filozoficzną wartość-poziom jako JESTEM, informując jednocześnie wszystkie istoty stworzone, że Wieczny Syn i Nieskończony Duch są współwieczni z JESTEM; innymi słowy, nigdy nie było takiego czasu, kiedy JESTEM nie był Ojcem Syna a razem z nim Ducha.
Określenia Nieskończony używa się dla oznaczenia pełni—ostateczności—implikowanej przez prymat Pierwszego Źródła i Centrum. Teoretyczny JESTEM jest dla istoty stworzonej filozoficznym rozszerzeniem „nieskończoności woli”, ale Nieskończony jest aktualną wartością-poziomem, reprezentującym wieczność-intensywność prawdziwej nieskończoności, zawartej w absolutnej i nieskrępowanej wolnej woli Ojca Uniwersalnego. Ta idea jest czasem określana jako Ojciec Nieskończony.
Sporo dezorientacji wynika z ograniczeń pojmowania wszystkich klas istot, wysokich i niskich, gdy usiłują odkryć Ojca Nieskończonego. Absolutny prymat Ojca Uniwersalnego nie jest oczywisty na poziomach podnieskończonych, w związku z tym prawdopodobnie tylko Wieczny Syn i Nieskończony Duch naprawdę znają Ojca jako nieskończoność; dla wszystkich innych osobowości ta idea stanowi akt wiary.