Czterotygodniowa misja po Dekapolu odniosła umiarkowany sukces. Setki dusz przyjęto do królestwa a apostołowie i ewangeliści, prowadząc swą działalność, zdobyli wartościowe doświadczenie bez inspiracji płynącej z bezpośredniej, osobistej obecności Jezusa.
W piątek, 16 września, zgodnie z wcześniejszą umową, w ogrodzie Magedan zebrał się cały zespół pracowników. W dzień szabatu odbyła się narada, z udziałem ponad stu wierzących, podczas której szczegółowo rozważano przyszłe plany rozszerzenia królestwa. Obecni na niej byli posłańcy Dawida i przedłożyli swe raporty w sprawie warunków życia ludzi wierzących w całej Judei, Samarii, Galilei i sąsiadujących regionach.
W tym czasie niewielu zwolenników Jezusa w pełni doceniało wielką wartość usług, świadczonych przez zespół posłańców. Posłańcy nie tylko utrzymywali łączność pomiędzy wszystkimi wierzącymi w całej Palestynie oraz między wierzącymi a Jezusem i apostołami, ale podczas tych ciężkich dni również zbierali fundusze, nie tylko dla Jezusa i jego współpracowników, ale także na potrzeby rodzin dwunastu apostołów i dwunastu ewangelistów.
Mniej więcej w tym czasie Abner przeniósł swoją bazę operacyjną z Hebronu do Betlejem i to miejsce stało się później główną siedzibą posłańców Dawida w Judei. Dawid zorganizował conocną sztafetę posłańców pomiędzy Jerozolimą a Betsaidą. Ci gońcy wybiegali z Jerozolimy każdego wieczora, zmieniając się w Sychar i Scytopolis i przybywali do Betsaidy następnego ranka przed śniadaniem.
Jezus i jego towarzysze planowali teraz tydzień odpoczynku, po czym mieli zacząć ostatni etap swej pracy na rzecz królestwa. Był to ich ostatni wypoczynek, ponieważ misja pereańska przekształciła się w kampanię głoszenia kazań i nauczania, która przeciągnęła się aż do ich przybycia do Jerozolimy, gdzie rozegrały się końcowe wypadki ziemskiego życia Jezusa.
© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.