Rząd federalny jest paternalistyczny jedynie w administrowaniu rentą starczą i w popieraniu geniuszy oraz twórczej oryginalności; pojedynczym obywatelem interesują się bardziej rządy stanowe, podczas gdy rządy lokalne mają znacznie bardziej paternalistyczny czy socjalistyczny charakter. Miasta (albo niektóre ich dzielnice) zajmują się takimi sprawami jak zdrowie, higiena, przepisy budowlane, estetyka, wodociągi, oświetlenie, ogrzewanie, rekreacja, muzyka i komunikacja.
W całej gospodarce zdrowie stawia się na pierwszym miejscu; pewne aspekty dobrego samopoczucia fizycznego stawiają człowieka na pozycji uprzywilejowanej w przemyśle i społeczeństwie, tym niemniej problemy zdrowotne jednostki i rodziny są sprawami indywidualnymi. Rząd pragnie coraz mniej się mieszać do spraw zdrowia jak i wszelkich innych spraw czysto osobistych.
Miasta nie mają prawa nakładać podatków, ani też nie mogą popaść w długi. Dostają one z kasy stanowej przydział pieniędzy na osobę i muszą uzupełniać te wpływy ze swoich przedsięwzięć społecznych oraz z udzielania licencji na różnorodną działalność komercyjną.
Środki szybkiego transportu, bardzo praktyczne dla poszerzenia granic miasta, znajdują się pod kontrolą miejską. Miejska straż pożarna utrzymywana jest przez fundacje zapobiegające pożarom i ubezpieczeniowe, a od ponad siedemdziesięciu pięciu lat wszystkie budynki w mieście czy na wsi są ogniotrwałe.
Miasto nie ma funkcjonariuszy porządkowych; siły policyjne utrzymywane są przez rządy stanowe. Resort ten rekrutuje ludzi prawie wyłącznie z nieżonatych mężczyzn, w przedziale wieku od lat dwudziestu pięciu do pięćdziesięciu. Większość stanów nakłada raczej wysoki podatek kawalerski, z którego zwolnieni są wszyscy mężczyźni zatrudnieni w policji stanowej. Średnio, stanowe siły policyjne mają teraz jedną dziesiątą tej liczebności, jaką miały pięćdziesiąt lat temu.
Systemy podatkowe stu względnie wolnych i niezależnych stanów nie są jednolite, albo są ujednolicone tylko w niewielkim stopniu, jako że warunki ekonomiczne w różnych częściach kontynentu są bardzo różnorodne. Każdy stan ma dziesięć podstawowych klauzul konstytucyjnych, których nie można modyfikować, chyba, że uzyska się na to zgodę federalnego sądu najwyższego, a jeden z artykułów tych klauzul zapobiega nakładaniu podatku wyższego niż jeden procent od wartości jakiejkolwiek mienia w jakimkolwiek roku; domy mieszkalne, czy to w mieście czy na wsi, są z tego wyłączone.
Rząd federalny nie może się zadłużyć a wymagane jest uzyskanie trzech czwartych głosów w referendum, zanim jakikolwiek stan będzie mógł zaciągnąć pożyczkę, za wyjątkiem wojny. Ponieważ rząd federalny nie może się zadłużyć, w wypadku wojny Rada Obrony Narodowej upoważniona jest do zaciągania pieniędzy od stanów, jak również ludzi i materiałów, jakie tylko mogą być potrzebne. Żaden dług nie może jednak istnieć dłużej niż dwadzieścia pięć lat.
Pieniądze na utrzymanie rządu federalnego pobierane są z następujących pięciu źródeł:
1. Opłat importowych. Wszelki import obłożony jest taryfami celnymi, dla ochrony standardu życia na kontynencie, który znacznie przewyższa standardy życiowe jakiegokolwiek innego narodu tej planety. Taryfy te ustalane są przez najwyższe sądy industrialne, po tym, jak obie izby kongresu industrialnego ratyfikują rekomendacje głównego administratora do spraw ekonomicznych, który mianowany jest wspólnie przez te dwa ciała prawodawcze. Wyższa izba industrialna wybierana jest przez pracę, niższa przez kapitał.
2. Honorariów autorskich. Rząd federalny popiera wynalazczość i oryginalną twórczość, prowadzoną w dziesięciu regionalnych pracowniach, pomagając wszelkim rodzajom geniuszów—artystom, autorom i naukowcom—oraz chroni ich patenty. W zamian za to rząd pobiera połowę zysków z takich inwencji i twórczości, czy to dotyczą one maszyn, czy książek, czy sztuki, czy też roślin i zwierząt.
3. Podatków spadkowych. Rząd federalny pobiera stopniowane opodatkowanie spadkowe, rozciągające się od jednego do pięćdziesięciu procent, w zależności od wielkości majątku jak również innych warunków.
4. Sprzętu wojskowego. Rząd zarabia znaczne sumy, wypożyczając na użytek handlowy i rekreacyjny sprzęt należący do wojska i marynarki.
5. Zasobów naturalnych. Zysk z zasobów naturalnych, gdy nie jest w całości zużywany na specyficzne cele, nabiera statusu własności federalnej i traktowany jest jako skarb narodowy.
Należności federalne, za wyjątkiem funduszy wojennych nakładanych przez Radę Obrony Narodowej, ustalane są z początku w wyższej izbie prawodawczej, zatwierdzane w izbie niższej, aprobowane przez głównego administratora i ostatecznie uprawomocnione przez stuosobową komisję do spraw budżetu federalnego. Członkowie tej komisji mianowani są przez gubernatorów stanowych a wybierani są na dwadzieścia cztery lata przez stanowe ciała ustawodawcze; czwarta ich część wybierana jest co sześć lat. Co sześć lat to ciało, większością trzech czwartych głosów, wybiera jednego ze swych członków na stanowisko dyrektora-kontrolera skarbu federalnego.