Pomimo tych wszystkich, planetarnych wypaczeń, bardzo wysoka cywilizacja rozwija się na odosobnionym kontynencie, mniej więcej wielkości Australii. Naród ten liczy około 140 milionów obywateli. Jego ludność należy do rasy mieszanej, przeważnie niebieskiej i żółtej, i zawiera proporcjonalnie nieco więcej rasy fioletowej niż tak zwana rasa biała Urantii. Te różne rasy nie wymieszały się jeszcze w pełni, ale bratają się i socjalizują wyjątkowo zgodnie. Średnia długość życia na tym kontynencie wynosi obecnie dziewięćdziesiąt lat i jest o piętnaście procent wyższa niż u wielu innych narodów planety.
Organizacja industrialna tego narodu korzysta z pewnych, istotnych cech unikalnej topografii kontynentu. Wysokie góry, gdzie obfite deszcze padają przez osiem miesięcy w roku, znajdują się dokładnie w centrum kraju. Takie naturalne ukształtowanie terenu sprzyja spożytkowaniu energii wodnej i znacznie ułatwia irygację nieco suchszej, zachodniej części kontynentu.
Naród ten jest samowystarczalny, to znaczy, jego obywatele mogą egzystować przez czas nieograniczony bez importowania czegokolwiek od otaczających narodów. Ich zasoby naturalne są obfite a dzięki naukowym metodom nauczyli się, jak kompensować braki w środkach niezbędnych do życia. Prowadzą ożywiony handel wewnętrzny, ale niewiele wymiany zagranicznej, na skutek powszechnej wrogości mniej zaawansowanych sąsiadów.
Generalnie, naród kontynentalny rozwijał się zgodnie z kierunkiem ewolucyjnego rozwoju planety. Jego rozwój, od stadium plemiennego do pojawienia się silnych władców i królów, zajął tysiące lat. Po monarchach absolutnych pojawiło się wiele różnych rodzajów rządu—nieudane republiki, państwa wspólnoty, a dyktatorzy przychodzili i odchodzili niekończącym się szeregiem. Przeobrażenia takie trwały, aż mniej więcej pięćset lat temu, w czasie politycznego fermentu, jeden z dyktatorówtriumwirów odmienił swą postawę. Zaoferował swą abdykację, pod tym warunkiem, że jeden z władców, mniej szlachetny z dwu pozostałych, także zrezygnuje z dyktatury. W ten sposób najwyższa władza kontynentu została złożona w ręce jednego władcy. Przez ponad sto lat zjednoczone państwo rozwijało się pod silną władzą monarchistyczną, kiedy to stworzono dobrze dopracowaną kartę wolności.
Kolejne przejście, od monarchii do przedstawicielskiej formy rządu, odbywało się stopniowo, królowie pozostali tylko społecznymi czy sentymentalnymi marionetkami; zanikli w końcu, kiedy wygasła męska linia potomstwa. Obecna republika istnieje dokładnie dwieście lat, w którym to czasie bezustannie się rozwijała, kiedy osiągnięto te metody rządzenia, o których zaraz opowiemy; ostatnich osiągnięć w domenach industrialnych i politycznych dokonano w ciągu minionej dekady.