Współczesna, zorientowana na zysk ekonomia skazana jest na zagładę, jeśli motyw zysku nie będzie wspierany motywem służby. Bezpardonowe współzawodnictwo, oparte na zawężonej interesowności, jest krańcowo niszczycielskie nawet dla tych rzeczy, które usiłuje zachować. Wyłączna, samolubna motywacja zysku niezgodna jest z chrześcijańskimi ideałami—zwłaszcza niezgodna z naukami Jezusa.
W ekonomii motywacja zysku tak się ma do motywacji służby, jak w religii strach do miłości. Motywacja zysku nie może być jednak nagle zniweczona czy usunięta; powoduje ona, że wielu skądinąd leniwych śmiertelników mocno trzyma się pracy. Jednak nie jest konieczne, żeby ten aktywizator energii społecznej pozostawał zawsze samolubny w swych celach.
W działalności ekonomicznej motyw zysku jest, ogółem biorąc, niski i zupełnie niegodny społeczeństwa zaawansowanego porządku, tym niemniej stanowi on czynnik niezastąpiony we wcześniejszych stadiach istnienia cywilizacji. Nie można zabrać ludziom motywu zysku, zanim trwale nie przyswoją wyższych rodzajów niezyskowych motywacji, w wysiłkach ekonomicznych i w służbie społecznej—zaawansowanych dążeń do osiągnięcia najwyższej mądrości, intrygującego braterstwa i doskonałości w osiągnięciach duchowych.