Współzawodnictwo jest konieczne dla rozwoju społecznego, jednak nienormowane współzawodnictwo rodzi przemoc. W dzisiejszym społeczeństwie współzawodnictwo powoli wypiera wojny, dlatego, że określa miejsce jednostki w wytwórczości, jak również decyduje o przetrwaniu wytwórczości jako takiej. (Morderstwo i wojna są zróżnicowane w swym statusie obyczajowym, morderstwo jest zakazane od wczesnych dni istnienia społeczeństwa, podczas gdy wojna nigdy nie była zakazana przez ludzkość jako całość).
Idealne państwo reguluje postępowanie społeczne tylko dlatego, żeby uniknąć przemocy we współzawodnictwie indywidualnym i zapobiec nieuczciwości w inicjatywie osobistej. Wielkim problemem państwowości jest zagwarantowanie porządku i pokoju w gospodarce, zapewnienie płacenia podatków dla zachowania siły państwa i jednoczesne zapobieżenie temu, aby opodatkowanie nie szkodziło gospodarce oraz zabezpieczenie się przed tym, żeby państwo nie stało się pasożytnicze czy tyranizujące?
Współzawodnictwo konieczne jest dla rozwoju cywilizacji, we wczesnych epokach każdego świata. W toku ewolucji ludzkości, coraz bardziej efektywna staje się współpraca. W zaawansowanych cywilizacjach współpraca jest bardziej efektywna niż współzawodnictwo. Współzawodnictwo stymuluje człowieka pierwotnego. Wczesna ewolucja charakteryzuje się przetrwaniem zdrowych biologicznie, jednak późniejsze cywilizacje lepiej są ożywiane przez inteligentną współpracę, rozumne stowarzyszanie się i braterstwo duchowe.
Prawda, że współzawodnictwo w wytwórczości jest nadzwyczaj rozrzutne i wysoce niewydajne, jednak żaden wysiłek zmierzający do eliminacji tego szeregu strat nie powinien być sankcjonowany, jeśli takie dostosowania powodują choćby drobne uchylenie jakiejkolwiek z podstawowych swobód jednostki.