To właśnie obecność siedmiu przybocznych umysłów-duchów, na światach prymitywnych, warunkuje kurs ewolucji organicznej; dlatego ewolucja jest celowa a nie przypadkowa. Przyboczni ci reprezentują tę funkcję służby umysłu Nieskończonego Ducha, która rozciąga się aż do niższych klas życia inteligentnego, dzięki działalności Matki Ducha wszechświata lokalnego. Przyboczni są dziećmi Matki Ducha Wszechświata i są wyrazem jej osobistej działalności na rzecz materialnych umysłów różnych domen. Gdziekolwiek i kiedykolwiek przejawia się umysł, tam w różny sposób działają te duchy.
Siedem przybocznych umysłów-duchów posiada nazwy, będące ekwiwalentami następujących określeń: intuicja, zrozumienie, odwaga, wiedza, rada, czczenie i mądrość. Te umysły-duchy ślą swój wpływ na wszystkie zamieszkałe światy, jako zróżnicowane impulsy; każdy z nich stara się pozyskać zdolność odbioru swoich przejawów działania zupełnie niezależnie od stopnia, w jakim jego koledzy mogą zostać przyjęci i znaleźć sposobność funkcjonowania.
Centralne umiejscowienia duchów przybocznych, na świecie zarządu Nosicieli Życia, ukazuje kierownictwu Nosicieli Życia rozciągłość i jakość funkcjonowania umysłu przybocznych na każdym świecie i w każdym danym organizmie żywym o statusie intelektualnym. Takie umiejscowienia życia-umysłu doskonale ukazują żywe funkcje umysłu w odniesieniu do pierwszych pięciu przybocznych. Jednak, co się tyczy szóstego i siódmego ducha przybocznego—ducha czczenia i mądrości—ich centralne umiejscowienia odnotowują jedynie funkcje jakościowe. Ilościowa działalność przybocznego czczenia i przybocznego mądrości rejestrowana jest w bezpośredniej obecności Boskiej Opiekunki na Salvingtonie i stanowi osobiste doświadczenie Matki Ducha Wszechświata.
Siedmiu przybocznych zawsze towarzyszy Nosicielom Życia, kiedy udają się oni na nową planetę, jednak umysłów-duchów nie można uznawać za byty, są raczej podobni do obwodów. Duchy siedmiu wszechświatowych przybocznych nie działają jako osobowości, w oderwaniu od wszechświatowej obecności Boskiej Opiekunki; faktycznie są one poziomem świadomości Boskiej Opiekunki i zawsze są podporządkowane działaniu i obecności ich stwórczej matki.
Trudno nam znaleźć słowa na właściwe określenie siedmiu przybocznych umysłów-duchów. Służą one niższym poziomom empirycznego umysłu i mogą być określone według porządku ewolucyjnych osiągnięć następująco:
1. Duch intuicji—szybkiej percepcji, prymitywne, materialne, wrodzone instynkty odruchowe, kierunkowe i inne wyposażenia samozachowawcze wszystkich stworzeń z umysłem; jest to jedyny przyboczny działający tak szeroko w niższych klasach życia zwierzęcego i jedyny mający szeroki, funkcjonalny kontakt z nie uczącymi się poziomami umysłu mechanicznego.
2. Duch zrozumienia—impuls koordynacji, spontaniczne i pozornie automatyczne kojarzenie idei. Jest to dar koordynowania nabytej wiedzy, zjawisko szybkiego rozumowania, błyskawicznego osądu i natychmiastowej decyzji.
3. Duch odwagi—wyposażenie wierności—w istotach osobowych podstawa zdobywania charakteru oraz intelektualne korzenie niezłomności moralnej i duchowego męstwa. Duch ten, gdy oświecony jest przez fakty oraz inspirowany prawdą, staje się tajemnicą bodźca ewolucyjnego wznoszenia się kanałami inteligentnego i sumiennego ukierunkowania osobowości.
4. Duch wiedzy—ciekawość—matka przygód i odkryć, duch nauki; przewodnik i wierny towarzysz duchów odwagi i rady; ten bodziec, który prowadzi dar odwagi na użyteczną i postępową drogę rozwoju.
5. Duch rady—bodziec społeczny, podstawa współpracy gatunku; zdolność istot z wolą do zestrojenia się ze swymi współbraćmi; u niższych istot źródło instynktu stadnego.
6. Duch czczenia—impuls religijny, pierwszy bodziec różnicujący, rozdzielający istoty z umysłem na dwie podstawowe klasy śmiertelnej egzystencji. Duch czczenia na zawsze odróżnia zwierzę z nim związane od pozbawionych duszy istot z wyposażeniem umysłowym. Czczenie jest cechą kandydata do duchowego wznoszenia się.
7. Duch mądrości—nieodłączne wszystkim istotom etycznym dążenie do uporządkowanego i stopniowego rozwoju ewolucyjnego. Jest to najwyższy z przybocznych, duchowy koordynator i wyraziciel pracy wszystkich innych duchów. Duch ten jest tajemnicą tego wrodzonego instynktu, u istot posiadających umysł, który inicjuje i podtrzymuje praktyczny i efektywny program wznoszącej się skali bytu; tego daru rzeczy żywych, który przyczynia się do ich niewytłumaczalnych zdolności przeżywania, a w przeżywaniu, do koordynacji całego ich przeszłego doświadczenia i obecnych możliwości, do wyzyskania całości wszystkiego, co każdy z pozostałych sześciu mentalnych opiekunów może zaktywizować w umyśle danego organizmu. Mądrość jest punktem kulminacyjnym funkcjonowania intelektualnego. Mądrość jest celem czysto mentalnej i moralnej egzystencji.
Przyboczne umysły-duchy nabierają doświadczenia, ale nigdy nie stają się osobowe. Rozwijają się w trakcie działania, a działanie pierwszych pięciu z nich w klasach zwierzęcych jest do pewnego stopnia konieczne do działania wszystkich siedmiu w formie intelektu ludzkiego. To właśnie, zwierzęce pokrewieństwo, sprawia, że przyboczni są bardziej życiowo efektywni w formie umysłu ludzkiego, zwierzęta są zatem do pewnego stopnia niezbędne tak dla intelektualnej jak i fizycznej ewolucji człowieka.
Przyboczne umysły Matki Ducha wszechświata lokalnego związane są z życiem istot o statusie inteligentnym, tak samo jak centra mocy i kontrolerzy fizyczni związani są z nieożywionymi siłami wszechświata. Pełnią one nieocenioną służbę na zamieszkałych światach, w obwodach umysłu i efektywnie współpracują z Nadrzędnymi Kontrolerami Fizycznymi, którzy służą także jako kontrolerzy i ukierunkowujący tych poziomów umysłu, które poprzedzają przybocznych, poziomów umysłu nie uczącego się albo mechanicznego.
Zanim żywy umysł będzie potrafił uczyć się z doświadczenia, pozostaje on domeną służby Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych. Umysł istoty stworzonej, zanim ta istota osiągnie zdolność rozpoznawania boskości i czczenia Bóstwa, stanowi wyłączną domenę duchów przybocznych. Wraz z pojawieniem się reakcji duchowych w intelekcie istoty stworzonej, takie stworzone umysły stają się superumysłowe, natychmiast zostają objęte obwodem duchowych procesów cyklicznych Matki Ducha wszechświata lokalnego.
Przyboczne umysły-duchy nie są w żaden sposób bezpośrednio związane ze zróżnicowaną i wysoce duchową działalnością ducha osobistej obecności Boskiej Opiekunki, Ducha Świętego światów zamieszkałych; jednak funkcjonalnie go poprzedzają i przygotowują zjawienie się tego właśnie ducha w ewolucyjnym człowieku. Przyboczni umożliwiają Matce Duchowi Wszechświata różnorodne kontakty z materialnymi, żywymi istotami wszechświata lokalnego i sprawowanie kontroli nad nimi, jednak nie znajdują oni oddźwięku w Istocie Najwyższej, kiedy działają na poziomach przedosobowych.
Nieduchowy umysł jest albo przejawem ducha-energii albo zjawiskiem energii fizycznej. Nawet umysł ludzki, umysł osobowy, nie ma wartości wiecznego życia w oderwaniu od utożsamiania się z duchem. Umysł jest obdarzeniem boskości, ale nie jest nieśmiertelny, kiedy działa bez wnikliwości duchowej i kiedy pozbawiony jest zdolności czczenia i pragnienia przetrwania.