Siedmiu Najwyższych Dyspozytorów Mocy nie może się rozmnażać indywidualnie, ale mogą to robić zbiorowo; w połączeniu z Siedmioma Duchami Nadrzędnymi mogą reprodukować—stwarzać—inne istoty sobie podobne. Takie jest pochodzenie Najwyższych Centrów Mocy wielkiego wszechświata, które działają w siedmiu następujących grupach:
1. Nadzorcy Najwyższych Centrów.
2. Centra Havony.
3. Centra superwszechświatowe.
4. Centra wszechświata lokalnego.
5. Centra konstelacji.
6. Centra systemu.
7. Centra niesklasyfikowane.
Centra mocy, razem z Najwyższymi Dyspozytorami Mocy, są istotami obdarzonymi znaczną wolnością woli oraz swobodą działania. Wszystkie są wyposażone w osobowość Trzeciego Źródła i wykazują niekwestionowany, wolicjonalny charakter wysokiej klasy. Te centra, kierujące wszechświatowym systemem mocy, mają wysoki stopień inteligencji, są intelektem systemu mocy wielkiego wszechświata oraz tajemnicą techniki kontroli umysłu, w całej rozległej sieci dalekosiężnych funkcji Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych i Nadzorców Mocy Morontialnej.
1. Nadzorcy Najwyższych Centrów. Tych siedmiu partnerów i pomocników Najwyższych Dyspozytorów Mocy jest regulatorami głównych obwodów energii wielkiego wszechświata. Każdy nadzorca centrum ma swą siedzibę na jednym ze specjalnych światów Siedmiu Najwyższych Wykonawców i działa w bliskim związku z tymi koordynatorami spraw ogólnych wszechświata.
Najwyżsi Dyspozytorzy Mocy oraz Nadzorcy Najwyższych Centrów działają jako jednostki, jak również zespołowo, w odniesieniu do wszystkich zjawisk kosmicznych poniżej poziomów „energii grawitacyjnej”. Kiedy działają wspólnie, czternaście tych istot jest tym dla mocy wszechświatowej, czym jest Siedmiu Najwyższych Wykonawców dla spraw ogólnych wszechświata i czym jest Siedem Duchów Nadrzędnych dla kosmicznego umysłu.
2. Centra Havony. Przed stworzeniem wszechświatów czasu i przestrzeni, centra mocy były niepotrzebne w Havonie, ale od tamtych, bardzo odległych czasów, milion centrów działa w kreacji centralnej, każde z nich nadzoruje tysiąc światów Havony. Tutaj, w Boskim wszechświecie, istnieje doskonała kontrola energii, stan, który nie występuje nigdzie indziej. Doskonałość regulacji energii jest ostatecznym celem wszystkich centrów mocy i kontrolerów fizycznych przestrzeni.
3. Centra superwszechświatowe. Tysiąc centrów mocy trzeciej klasy zajmuje olbrzymi obszar na sferze stołecznej każdego z siedmiu superwszechświatów. Trzy strumienie pierwotnej energii, każdy po dziesięć kategorii, przychodzą do tych centrów mocy, ale siedem wyspecjalizowanych i dobrze prowadzonych, choć niedoskonale kontrolowanych obwodów mocy wychodzi z miejsc ich wspólnego działania. To jest elektronowa organizacja mocy wszechświatowej.
Cała energia objęta jest obwodem w rajskim cyklu, ale Dyspozytorzy Mocy Wszechświata kierują siłami-energiami Raju dolnego, tak jak zastają je przekształcone w działaniach przestrzennych wszechświata centralnego i superwszechświatów; przetwarzają i ukierunkowują te energie w kanały jej użytecznego i twórczego zastosowania. Istnieje zróżnicowanie pomiędzy energią Havony a energiami superwszechświatów. Obciążenie mocy superwszechświata składa się z trzech stadiów energii, po dziesięć kategorii każda. To trojakie obciążenie energii rozciąga się w przestrzeni wielkiego wszechświata, podobne rozległemu, ruchomemu oceanowi energii, który ogarnia i zalewa wszystkie siedem superkreacji.
Elektronowa organizacja mocy wszechświata funkcjonuje w siedmiu stadiach i wykazuje zróżnicowane reakcje na grawitację lokalną albo liniową. Siedmioraki obwód wychodzi od centrów mocy superwszechświatów i przenika każdą superkreację. Te wyspecjalizowane strumienie czasu i przestrzeni stanowią określone i umiejscowione ruchy energii, pobudzane i ukierunkowane dla specyficznych celów, tak jak Prąd Zatokowy działa jako wyodrębnione zjawisko pośród Oceanu Atlantyckiego.
4. Centra wszechświata lokalnego. W zarządzie każdego wszechświata lokalnego znajduje się sto centrów mocy czwartej klasy. Funkcjonują tam, aby zredukować i skądinąd zmodyfikować siedem obwodów mocy, emanujących z zarządu superwszechświata, tym samym dostosować je do użytku w konstelacjach i systemach. Centra mocy poświęcają jedynie marginalną uwagę lokalnym katastrofom astronomicznym w przestrzeni; zajmują się one uporządkowanym ekspediowaniem rzeczywistej energii do podległych im konstelacji i systemów. Pomagają efektywnie Synom Stwórcy w późniejszym stadium organizacji wszechświata i uaktywniania energii. Centra te potrafią dostarczyć zintensyfikowanych torów energii, użytecznych w komunikacji międzyplanetarnej pomiędzy ważnymi punktami zamieszkałymi. Taki tor albo linia energii, czasami zwana też drogą energii, jest bezpośrednim obwodem energii, prowadzącym od jednego centrum mocy do drugiego, albo od jednego kontrolera fizycznego do innego. Jest to zindywidualizowany strumień energii, w przeciwieństwie do swobodnych ruchów niezróżnicowanej energii w przestrzeni.
5. Centra konstelacji. Dziesięć tych żywych centrów mocy przebywa w każdej konstelacji, funkcjonując jako dystrybutorzy energii do stu podległych systemów lokalnych. Od tych istot wychodzą linie mocy, służące do celów łączności i transportu oraz zasilania energią takich istot żywych, które dla podtrzymania życia muszą korzystać z pewnych form energii fizycznej. Jednak ani centra mocy, ani podlegli im kontrolerzy fizyczni, nie są skądinąd zainteresowani życiem jako strukturą funkcjonalną.
6. Centra systemu. Do każdego systemu lokalnego przydzielone jest na stałe Jedno Najwyższe Centrum Mocy. Centra systemów rozprowadzają obwody mocy do zamieszkałych światów czasu i przestrzeni. Koordynują one działania podległych im kontrolerów fizycznych a oprócz tego funkcjonują w celu odpowiedniego rozprowadzania mocy w systemie lokalnym. Retransmisja obwodów na planety zależna jest od doskonałej koordynacji pewnych energii materialnych i skutecznej regulacji mocy fizycznej.
7. Centra niesklasyfikowane. Są to te centra, które funkcjonują w specjalnych sytuacjach lokalnych, ale nie na zamieszkałych planetach. Indywidualne światy podlegają kontroli Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych i przyjmują objęte obwodem linie mocy, rozsyłane przez centrum mocy ich systemu. Tylko te sfery, które mają niezwykłe powiązania energii, posiadają centra mocy klasy siódmej, działające jako balansjery albo regulatory energii. Centra te, w każdym stadium ich działalności, są zupełnie równe tym, jakie działają w wyższych jednostkach kontroli, ale nawet jedno na milion ciało niebieskie nie ma takiej żywej organizacji mocy.