Będąc już w pełni poinstruowani o etyce związków rajskich—nie o etykiecie bez znaczenia czy też nakazach sztucznych kast, ale raczej o naturalnej poprawności związków—wznoszący się śmiertelnicy uważają za celowe skorzystać z rady superaficznych koordynatorów postępowania, którzy nauczają nowych członków społeczeństwa rajskiego o zwyczajach doskonałego postępowania wysokich istot, przebywających na centralnej Wyspie Światłości i Życia.
Życie w zgodzie jest myślą przewodnią wszechświata centralnego i dostrzegalny porządek panuje w Raju. Prawidłowe postępowanie jest zasadniczym czynnikiem postępu, na drodze prowadzącej przez wiedzę i filozofię do duchowych wyżyn spontanicznego czczenia. Istnieje boska metoda dostępowania Boskości, a pielgrzym musi poczekać aż przybędzie do Raju, żeby przyswoić tę metodę. Duch tej metody został przekazany w okręgach Havony, jednak końcowe elementy nauczania pielgrzymów czasu mogą być zastosowane tylko wtedy, kiedy naprawdę dotrą oni do Wyspy Światłości.
Każde rajskie postępowanie jest zupełnie spontaniczne, w każdym sensie naturalne i swobodne. Mimo to zawsze istnieje prawidłowy i doskonały sposób robienia rzeczy na wiecznej Wyspie i koordynatorzy postępowania zawsze stoją u boku „przybyszów”, aby instruować ich i prowadzić, krok po kroku, ułatwiać co tylko możliwe i pomagać pielgrzymom uniknąć tej dezorientacji i niepewności, która w przeciwnym razie byłaby nieunikniona. Tylko dzięki takiej organizacji można uniknąć niekończących się nieporozumień a w Raju nieporozumienia nigdy się nie zdarzają.
Koordynatorzy postępowania w rzeczywistości służą jako wspaniali nauczyciele i przewodnicy. Zajmują się głównie nauczaniem nowych, mieszkających Raju śmiertelników tego, co dotyczy niemalże niekończących się układów nowych sytuacji i nieznanych zwyczajów. Raj, pomimo całego długiego przygotowania do niego i długiej ku niemu podróży, wciąż jest niewypowiedzianie dziwny i niespodziewanie nowy dla tych, którzy w końcu zdobywają status jego mieszkańców.