Pomocnicy pielgrzymów będą pierwszą napotkaną przez was grupą supernafinów klasy drugiej a jest siedem grup tych istot obdarzonych głęboką wyrozumiałością, które w lot wszystko pojmują, które witają tych, co wiele podróżują, wznoszących się śmiertelników z przestrzeni, gdy przybywają do stabilnych światów i niezmiennej struktury wszechświata centralnego. Równocześnie ci wysocy opiekunowie zaczynają pracować dla rajskich pielgrzymów wieczności, z których pierwszy przybył do świata pilotującego wewnętrznej orbity Havony wraz z wylądowaniem Grandfandy na świecie pilotującym orbity zewnętrznej. W tych bardzo odległych czasach, pielgrzymi z Raju i pielgrzymi czasu po raz pierwszy spotkali się na świecie przyjmującym czwartej orbity.
Ci pomocnicy pielgrzymów, działający w siódmym kręgu światów Havony, prowadzą swą pracę dla wznoszących się śmiertelników w trzech głównych grupach: pierwsza, najwyższe zrozumienie Rajskiej Trójcy; druga, duchowe pojmowanie partnerstwa Ojciec-Syn; trzecia, intelektualne rozpoznanie Nieskończonego Ducha. Każde z tych stadiów szkoleniowych dzieli się na siedem gałęzi, składających się z dwunastu pomniejszych sekcji i siedemdziesięciu grup pomocniczych, a każde z tych siedemdziesięciu pomocniczych zgrupowań szkoleniowych przedstawione jest w tysiącu kategorii. Dokładniejszych objaśnień udziela się w mniejszych kręgach a zarys każdego rajskiego zadania przedstawiany jest przez pomocników pielgrzymów.
Jest to zatem podstawowe albo elementarne szkolenie, przed którym stają sprawdzeni przez wiarę, wiele podróżujący pielgrzymi z przestrzeni. Na długo jednak przed dotarciem do Havony, wznoszące się dzieci czasu nauczyły się świętować podczas niepewności, ucztować w czasie rozczarowania, entuzjazmować się wobec oczywistej porażki, krzepić się, gdy pojawiają się trudności, wykazywać niezachwianą odwagę w obliczu bezkresu i okazywać niezwyciężoną wiarę, kiedy stają twarzą w twarz z wyzwaniem tego, co niezrozumiałe. Dawno już okrzykiem bojowym tych pielgrzymów stało się: „W przymierzu z Bogiem nie ma nic—absolutnie nic—niemożliwego”.
Istnieją określone wymagania, jakie stawiane są pielgrzymom czasu w każdym kręgu Havony; i chociaż każdy pielgrzym pozostaje pod opieką supernafina, z natury dostosowanego do pomocy temu właśnie rodzajowi wznoszącej się istoty, nauczanie, które musi być przyswojone, jest dość jednolite dla wszystkich wznoszących się istot, które docierają do wszechświata centralnego. Szkolenie to jest ilościowe, jakościowe i empiryczne—intelektualne, duchowe i najwyższe.
Na orbitach Havony czas ma niewielkie znaczenie. W pewien sposób wpływa na możliwości rozwojowe, jednak osiągnięcie celu zależy od ostatecznego i najwyższego sprawdzianu. W tym momencie, kiedy wasz seraficzny towarzysz uważa was za kompetentnych do przejścia do wewnątrz, do kolejnej orbity, będziecie postawieni przed dwunastoma przybocznymi siódmego Ducha Orbit. Tutaj wymagać będą od was zdania egzaminów orbity, w zależności od superwszechświata, skąd pochodzicie oraz waszego rodzimego systemu. Dostąpienie Boskości na tej orbicie odbywa się na świecie pilotującym i polega na duchowym rozpoznaniu i uświadomieniu sobie Ducha Nadrzędnego tego superwszechświata, skąd pochodzi wznoszący się pielgrzym.
Kiedy zakończona jest praca na zewnętrznej orbicie Havony a tamtejszy kurs zaliczony, pomocnicy pielgrzymów zabierają swych podopiecznych do świata pilotującego następnej orbity i powierzają ich opiece przewodników do najwyższości. Pomocnicy pielgrzymów zawsze pozostają jeszcze jakiś czas z podopiecznymi, aby dokonać tego przekazania zarówno w sposób przyjemny jak i pożyteczny.