Na ostatniej orbicie, wznosząca się istota poświęca większość swego czasu kontynuacji studiów nad problemami dotyczącymi zbliżającego się, rajskiego pobytu. Niezliczone i różnorodne zastępy istot, w większości nie objawionych, są stałymi i przejściowymi mieszkańcami wewnętrznego pierścienia światów Havony. I mieszanka tych różnorodnych typów istot dostarcza superaficznym asystentom w odpoczynku bogatego tła sytuacyjnego, którego używają z powodzeniem jako pomocy edukacyjnej dla wznoszących się pielgrzymów, zwłaszcza w odniesieniu do problemu dopasowania się do wielu grup istot, jakie wkrótce spotkają w Raju.
Wśród mieszkańców wewnętrznej orbity znajdują się synowie utrójcowieni przez stworzonych. Supernafini klasy pierwszej i drugiej są generalnymi opiekunami łącznych korpusów tych synów, które obejmują utrójcowionych potomków śmiertelników-finalistów i takie same potomstwo Obywateli Raju. Niektórzy z tych synów zostali objęci Trójcą i przydzieleni do superrządów, przeznaczenia innych są zróżnicowane, ale znaczna ich większość zgromadzona jest na doskonałych światach wewnętrznej orbity Havony, w połączonych korpusach. Tutaj, pod nadzorem supernafinów, przygotowywani są do pewnych przyszłych zadań przez specjalny, nienazwany korpus wysokich Obywateli Raju, którzy przed czasami Grandfandy byli pierwszymi administracyjnymi asystentami Wiecznych Czasu. Istnieje też wiele powodów, aby przypuszczać, że te dwie unikalne grupy utrójcowionych istot będą pracować razem w odległej przyszłości, takie jest przynajmniej ich wspólne przeznaczenie w rezerwach Rajskiego Korpusu Utrójcowionych Finalistów.
Na tej, najbardziej wewnętrznej orbicie, zarówno wznoszący się jak i zstępujący pielgrzymi bratają się ze sobą, oraz z synami utrójcowionymi przez stworzonych. Podobnie jak ich rodzice, synowie ci również czerpią znaczne korzyści ze wzajemnych związków i to jest właśnie specjalną misją supernafinów—ułatwiać im to i zapewnić konfraternię utrójcowionych synów śmiertelników-finalistów oraz utrójcowionych synów Obywateli Raju. Superaficzni asystenci w odpoczynku nie tak bardzo zajmują się nauczaniem, jak popieraniem pełnych zrozumienia związków między różnorodnymi grupami istot.
Śmiertelnicy dostali rajskie przykazanie: „Bądźcie zatem doskonali, nawet tak, jak wasz Rajski Ojciec doskonały jest”. Nadzorujący supernafini nigdy nie zaprzestają głosić utrójcowionym synom z połączonych korpusów: „Odnoście się do waszych wznoszących się braci z takim zrozumieniem, jak Rajscy Synowie Stwórcy rozumieją i kochają ich”.
Istota śmiertelna musi znaleźć Boga. Syn Stwórcy nigdy nie ustanie, aż nie znajdzie człowieka—najniższej, wolą obdarzonej istoty. Bez wątpienia Synowie Stwórcy i ich śmiertelne dzieci przygotowują się do pewnej, przyszłej i nieznanej służby we wszechświecie. Jedni i drudzy przeszli całą gamę empirycznego wszechświata i dlatego są wykształceni i wyszkoleni do wiecznej misji. Wszędzie we wszechświatach występuje unikalna mieszanka tego, co ludzkie i tego, co Boskie, połączenie stworzonego i Stwórcy. Bezmyślni śmiertelnicy traktują przejawy Boskiego miłosierdzia i wrażliwości, szczególnie wobec słabych i potrzebujących, za znamiona Boga antropomorficznego. Cóż to za błąd! Raczej takie przejawy miłosierdzia i wyrozumiałości u istot ludzkich powinny być uznawane za dowód tego, że śmiertelny człowiek zamieszkały jest przez ducha żywego Boga, że stworzony człowiek jest mimo wszystko ożywiany boskością.
Pod koniec pobytu na pierwszej orbicie, wznoszący się pielgrzymi po raz pierwszy spotykają inspiratorów odpoczynku, supernafinów klasy pierwszej. Są to rajscy aniołowie, którzy wychodzą, aby powitać tych, którzy stoją u progu wieczności i aby dopełnić przygotowań do ich tranzytowej drzemki przed ostatnim zmartwychwstaniem. Nie zostaniecie prawdziwymi dziećmi Raju, zanim nie przemierzycie okręgu wewnętrznego i nie doznacie zmartwychwstania do wieczności z ostatecznego snu czasu. Doskonali pielgrzymi zaczynają odpoczywać, zapadają w sen na pierwszej orbicie Havony, ale budzą się na obrzeżach Raju. Ze wszystkich tych, którzy się wznieśli do wiecznej Wyspy, jedynie ci, którzy przybywają w ten sposób są dziećmi wieczności, inni przybywają jako goście, bez statusu stałego mieszkańca.
I teraz, w kulminacyjnym punkcie drogi przez Havonę, kiedy wy śmiertelnicy udajecie się na spoczynek, na pilotującym świecie orbity wewnętrznej, nie idziecie odpoczywać sami, jak to robiliście na światach skąd pochodzicie, gdy zamykaliście oczy w naturalnym śnie ziemskiej śmierci, ani gdy byliście wprowadzani w długi letarg tranzytowy, w ramach przygotowań do podróży do Havony. Teraz, gdy przygotowujecie się do snu docelowego, idzie przy waszym boku dawno wam znany towarzysz z pierwszego kręgu, majestatyczny asystent w odpoczynku, który przygotowuje się do spoczynku razem z wami, jako rękojmia Havony, że wasza przemiana jest zakończona i że czekacie tylko końcowych szlifów perfekcji.
Waszą pierwszą przemianą istotnie była śmierć, drugą idealny sen, a teraz trzecią metamorfozą jest prawdziwy odpoczynek, wytchnienie wieków.
[Przedstawione przez Perfektora Mądrości z Uversy].
© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.