Nie mogę w pełni wyjaśnić materialnemu umysłowi doświadczenia najwyższych, stwórczych osiągnięć doskonałej i doskonalonej istoty duchowej—aktu utrójcowienia. Metody utrójcowienia zaliczają się do tajemnic Vicegeringtonu i Solitaringtonu i są niemożliwe do objawienia, jak również nikt nie potrafi ich zrozumieć, za wyjątkiem tych, którzy przeżyli tak unikalne doświadczenia. Żadna istota nie może przekazać odpowiednio ludzkiemu umysłowi natury i sensu tak nadzwyczajnych operacji.
Oprócz Bóstw, utrójcowieniem zajmują się tylko osobowości Raju-Havony i pewni członkowie każdego korpusu finalistów. W specyficznych warunkach rajskiej doskonałości, te wspaniałe istoty mogą przystąpić do tak unikalnego przedsięwzięcia, polegającego na utożsamieniu idei i częstokroć osiągają sukces, tworząc nową istotę—syna utrójcowionego przez stworzonych.
Gloryfikowane istoty, które podejmują się utrójcowienia, mogą brać udział tylko w jednym takim doświadczeniu, podczas gdy wydaje się, że u Rajskich Bóstw nie istnieją ograniczenia dla ciągłej inscenizacji ich utrójcowienia. Bóstwo wydaje się być ograniczone tylko w jednym aspekcie—może istnieć tylko jeden Pierwotny i Nieskończony Duch, tylko jeden wykonawca wspólnej woli Ojca-Syna.
Wznoszący się, zespoleni z Dostrajaczem śmiertelnicy finaliści, którzy osiągnęli określony poziom kultury Raju i rozwoju duchowego, zaliczają się do tych, którzy mogą próbować utrójcowić istotę stworzoną. Bractwom śmiertelników-finalistów, kiedy przebywają w Raju, udziela się wakacji co tysiąc lat czasu Havony. Finaliści mają do wyboru siedem różnych sposobów spędzania tego czasu, wolnego od obowiązków a jednym z nich jest próba utrójcowienia istoty, w połączeniu z jakimś współbratem finalistą, lub z jakąś osobowością z Raju-Havony.
Jeśli dwu śmiertelników-finalistów, występując przed Architektami Wszechświata Nadrzędnego, wykaże, że niezależnie wybrali identyczną ideę utrójcowienia, Architekci mogą według własnego uznania obwieścić rozporządzenie, zezwalające tym gloryfikowanym, wzniosłym śmiertelnikom, na przedłużenie wakacji i przeprowadzenie się na jakiś czas do sektora utrójcowiania dla Rajskich Obywateli. Jeśli zameldują oni, pod koniec przydzielonych im wakacji, że tak pojedynczo jak i razem podjęli się rajskiej próby uduchowienia, idealizacji i aktualizacji wybranej i oryginalnej idei, która nie była dotąd utrójcowiona, wtedy Siódmy Duch Nadrzędny wydaje zarządzenie, upoważniające do przeprowadzenia tak niezwykłego przedsięwzięcia.
Takie przedsięwzięcia zajmują niekiedy niewiarygodnie dużo czasu; epoka wydaje się upływać, zanim ci wierni i zdecydowani, byli śmiertelnicy a czasami osobowości Raju-Havony, w końcu osiągną swój cel, prawdziwy sukces w sprowadzeniu wybranej przez siebie idei prawdy uniwersalnej do rzeczywistej istoty. Nie zawsze takie gorliwe pary osiągają sukces, wiele razy im się to nie udaje i to bez zauważalnego błędu z ich strony. Amatorzy utrójcowiania, którym się nie udało, przyjmowani są do specjalnej grupy finalistów, określanych jako te istoty, które dokonały najwyższej próby i doznały najwyższego rozczarowania. Gdy Rajskie Bóstwa się jednoczą w celu utrójcowienia, zawsze odnoszą sukces, ale nie zawsze go odnosi jednorodna para istot, tymczasowe połączenie dwóch członków tego samego porządku istot.
Gdy nowa i oryginalna istota zostaje utrójcowiona przez Bogów, potencjał boskości niebiańskich rodziców pozostaje niezmienny; kiedy jednak podniosła istota duchowa podejmie się tego stwórczego zadania, jedna z umawiających się i uczestniczących w nim jednostek doznaje unikalnej przemiany osobowości. Dwoje rodziców syna utrójcowionego przez stworzonych staje się w pewnym sensie duchową jednością. Przypuszczamy, że status dwu-zjednoczenia pewnych, duchowych stadiów tych osobowości, będzie prawdopodobnie trwał do tego czasu, aż Istota Najwyższa osiągnie pełne i kompletne uzewnętrznienie osobowości w wielkim wszechświecie.
Wraz z pojawieniem się nowego syna, utrójcowionego przez stworzonych, pojawia się funkcjonalne, duchowe zjednoczenie dwojga jego przodków; dwoje utrójcowiających rodziców staje się jednością na ostatecznym poziomie funkcjonalnym. Żadna istota stworzona, w całym wszechświecie, nie potrafi w pełni wyjaśnić tego zadziwiającego fenomenu; jest to doświadczenie zbliżone do poziomu boskiego. Gdy zjednoczyli się Ojciec i Syn, aby uwiecznić Nieskończonego Ducha, po osiągnięciu swego celu natychmiast stali się jak jedno i odtąd zawsze są jednością. I podczas gdy utrójcowiająca jedność dwojga istot jest tego rodzaju, co nieskończony zakres działania doskonałego zjednoczenia Bóstwa—Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna—rezultaty utrójcowienia dokonanego przez istoty stworzone nie są w swej naturze wieczne; przestaną istnieć po całkowitym urzeczywistnieniu się Bóstw empirycznych.
Podczas gdy rodzice synów utrójcowionych przez stworzonych stają się w swych wszechświatowych zadaniach jak jedno, wciąż traktowani są jako dwie osobowości, w spisach i na listach Korpusu Finalizmu jak również przez Architektów Wszechświata Nadrzędnego. W obecnej epoce wszechświata, wszyscy rodzice zjednoczeni w utrójcowieniu są nierozdzielni w swych zadaniach i funkcjach; gdzie idzie jedno idzie również drugie, co robi jedno robi też drugie. Jeśli rodzicielskie dwu-zjednoczenie angażuje śmiertelnika (czy innego) finalistę oraz osobowość Raju-Havony, zjednoczone istoty rodzicielskie nie współdziałają ani z mieszkańcami Raju, ani Havony, ani też z finalistami. Taki mieszany związek zbiera się w specjalnych korpusach, złożonych z podobnych im istot. We wszystkich związkach utrójcowienia, mieszanych czy jednorodnych, istoty rodzicielskie świadome są jedna drugiej, mogą porozumiewać się ze sobą i mogą wykonywać obowiązki, jakich żadne z nich poprzednio nie wykonywało.
Siedem Duchów Nadrzędnych upoważnionych jest do zatwierdzenia utrójcowiającego związku finalistów z osobowościami Raju-Havony i takie mieszane związki zawsze odnoszą sukces. Ich rezultat, wspaniali synowie utrójcowieni przez stworzonych, reprezentują ideę nie odpowiadającą pojmowaniu zarówno wiecznych istot Raju jak i czasowych istot przestrzeni; skutkiem tego tacy synowie stają się podopiecznymi Architektów Wszechświata Nadrzędnego. Utrójcowieni synowie przeznaczenia ucieleśniają idee, ideały i doświadczenie odnoszące się najwyraźniej do przyszłej epoki wszechświata, nie mają oni zatem bezpośredniej, praktycznej wartości, zarówno dla administracji superwszechświata jak i wszechświata centralnego. Wszyscy tacy, unikalni synowie dzieci czasu i obywateli wieczności, są trzymani w rezerwie na Vicegeringtonie, gdzie zajmują się badaniem koncepcji czasu oraz rzeczywistości wieczności, w specjalnym sektorze sfery, zajmowanej przez tajne kolegia korpusu Synów Stwórcy.
Istota Najwyższa jest zjednoczeniem trzech stadiów rzeczywistości Bóstwa: Boga Najwyższego—duchowego zjednoczenia pewnych skończonych aspektów Rajskiej Trójcy; Wszechmocnego Najwyższego—zjednoczenia mocy Stwórców wielkiego wszechświata; Najwyższego Umysłu—indywidualnego wkładu Trzeciego Źródła i Centrum oraz jego partnerów w rzeczywistość Istoty Najwyższej. Wspaniałe istoty z wszechświata centralnego i Raju, w swych przedsięwzięciach utrójcowiania, zajmują się trojaką eksploracją Bóstwa Najwyższości, co w rezultacie pozwala wytworzyć trzy klasy synów utrójcowionych przez stworzonych:
1. Synowie utrójcowieni przez wznoszących się. Finaliści, w swoich stwórczych wysiłkach, usiłują utrójcowić pewne pojęciowe rzeczywistości Wszechmocnego Najwyższego, które przyswoili empirycznie w czasie swego wznoszenia się przez czas i przestrzeń do Raju.
2. Synowie utrójcowieni przez istoty Raju-Havony. Stwórcze wysiłki Obywateli Raju oraz Havonerów przynoszą w rezultacie utrójcowienie pewnych, wysoce duchowych aspektów Istoty Najwyższej, które zdobyli oni empirycznie na supernajwyższym planie, graniczącym z Ostatecznym i Wiecznym.
3. Utrójcowieni synowie przeznaczenia. Jednak kiedy finalista i obywatel Raju-Havony razem utrójcowią nową istotę, ich wspólny wysiłek znajduje oddźwięk w pewnych stadiach Umysłu Najwyższego-Ostatecznego. Synowie utrójcowieni przez stworzonych są superstwórczy; reprezentują aktualności bytu Bóstwa Najwyższego-Ostatecznego, które w inny sposób nie zostały empirycznie osiągnięte i które tym samym automatycznie podlegają kompetencjom Architektów Wszechświata Nadrzędnego, którzy opiekują się tymi sprawami, co przewyższają stwórcze ograniczenia obecnej epoki wszechświata. Utrójcowieni synowie przeznaczenia ucieleśniają pewne aspekty nie objawionych funkcji Najwyższego-Ostatecznego we wszechświecie nadrzędnym. Nie wiemy zbyt wiele o tych, wspólnych dzieciach czasu i wieczności, wiemy jednak znacznie więcej, niż pozwolono nam objawić.