Kiedy śmiertelnicy czasu zostają absolwentami światów szkoleniowych, otaczających zarządy wszechświatów lokalnych i awansują do sfer edukacyjnych swego superwszechświata, ich rozwój duchowy osiąga taki poziom, że potrafią rozpoznać wysokich duchowych władców i szefów tych zaawansowanych domen i porozumiewać się z nimi, z Pradawnymi Czasu włącznie.
Pradawni Czasu są zasadniczo identyczni, przejawiają łączny charakter i jednolitą naturę Trójcy. Posiadają indywidualność i są odmienni osobowo, ale nie różnią się między sobą, tak jak Siedem Duchów Nadrzędnych. Stanowią jednolite kierownictwo zróżnicowanych skądinąd superwszechświatów, z których każdy jest kreacją odrębną, oddzieloną i unikalną. Siedem Duchów Nadrzędnych jest zróżnicowanych w swej naturze i własnościach, ale Pradawni Czasu, indywidualni władcy superwszechświatów, są całkowicie jednorodnym i superdoskonałym potomstwem Rajskiej Trójcy.
Siedem Duchów Nadrzędnych na wysokości określa naturę ich poszczególnych superwszechświatów, ale Pradawni Czasu narzucają tym superwszechświatom administrację. Nakładają jednolitość administracji na stwórczą różnorodność i zabezpieczają harmonię całości, w obliczu podłoża stwórczych różnic siedmiosegmentowej kombinacji wielkiego wszechświata.
Wszyscy Pradawni Czasu utrójcowieni zostali w tym samym czasie. Reprezentują oni początek zapisów dotyczących osobowości we wszechświecie wszechświatów, stąd ich nazwa—Pradawni Czasu. Kiedy dotrzecie do Raju i przejrzycie zapisy początków rzeczy, zauważycie, że pierwszy wpis, jaki pojawia się w sekcji osobowej, jest relacją o utrójcowieniu tych dwudziestu jeden Pradawnych Czasu.
Te wysokie istoty zawsze rządzą w grupach, po trzech. Jest wiele stadiów działalności, w których pracują jako jednostki, oraz innych, w których może działać dowolna ich dwójka, ale w wysokich domenach ich administracji muszą działać wszyscy razem. Nigdy nie opuszczają osobiście światów swego zamieszkania, nie muszą jednak tego robić, skoro te światy są wszechświatowymi punktami ogniskującymi rozległego systemu odzwierciedlania.
Osobiste miejsca zamieszkania każdej trójki Pradawnych Czasu zlokalizowane są w punkcie duchowej polaryzacji ich sfery zarządu. Sfera taka jest podzielona na siedemdziesiąt sektorów administracyjnych i posiada siedemdziesiąt stolic oddziałowych, w których Pradawni Czasu okresowo przebywają.
W swej mocy, zakresie władzy i rozciągłości jurysdykcji, Pradawni Czasu są najpotężniejsi i najwyżsi ze wszystkich bezpośrednich władców kreacji czasu-przestrzeni. W całym rozległym wszechświecie wszechświatów, tylko oni są obdarzeni wysokimi uprawnieniami ostatecznego sądu wykonawczego, gdy idzie o wieczną likwidację istot obdarzonych wolą. I wszyscy trzej Pradawni Czasu muszą brać udział w ostatecznym wyrokowaniu najwyższego trybunału superwszechświata.
Oprócz Bóstw i ich rajskich towarzyszy, Pradawni Czasu są najdoskonalszymi, najbardziej wszechstronnymi i najlepiej bosko wyposażonymi władcami w całym czasowo-przestrzennym istnieniu. Najwyraźniej są oni najwyższymi władcami superwszechświatów, ale nie zdobyli tego prawa do władania empirycznie, dlatego też kiedyś zastąpi ich Istota Najwyższa, władca empiryczny, którego namiestnikami niewątpliwie zostaną.
Istota Najwyższa zdobywa władzę nad siedmioma superwszechświatami dzięki służbie empirycznej, tak jak Syn Stwórcy empirycznie zdobywa władzę w swoim wszechświecie lokalnym. Jednak w obecnej epoce, epoce nieukończonej ewolucji Najwyższego, Pradawni Czasu sprawują skoordynowaną i doskonałą, administracyjną kontrolę nadrzędną rozwijających się wszechświatów czasu i przestrzeni. I oryginalna mądrość oraz indywidualna inicjatywa charakteryzuje wszystkie rozporządzenia i orzeczenia Pradawnych Czasu.