Podczas wieczornych dyskusji na górze Garizim, Jezus uczył wielu wspaniałych prawd, kładąc szczególny nacisk na następujące z nich:
Prawdziwa religia jest aktem indywidualnej duszy w jej świadomych związkach ze Stwórcą; zorganizowana religia jest ludzką próbą uspołeczniania czczenia Boga przez indywidualnego człowieka religijnego.
Czczenie—kontemplacja duchowa—musi występować na przemian ze służbą, kontaktowaniem się z rzeczywistością materialną. Praca powinna występować na przemian z zabawą; religia powinna być równoważona humorem. Głęboka filozofia powinna być urozmaicona rytmiczną poezją. Wysiłek życiowy—czasowe napięcie osobowości—powinien być rozluźniony poprzez spokój czczenia. Uczucie niebezpieczeństwa, powstające ze strachu przed izolacją osobowości we wszechświecie, powinno znaleźć antidotum w kontemplacji Ojca w wierze i w próbie uświadomienia sobie Najwyższego.
Celem modlitwy jest uczynić człowieka mniej myślącym, ale bardziej rozumie–jącym; jej przeznaczeniem nie jest szerzenie wiedzy, ale raczej rozwój wnikliwości.
Intencją czczenia jest przewidywanie lepszego życia w przyszłości a potem rzutowanie tych nowych, duchowych znaczeń z powrotem na życie, które jest teraz. Modlitwa podtrzymuje duchowo, ale czczenie jest bosko twórcze.
Czczenie jest metodą patrzenia ku Jednemu, aby mieć inspirację do służenia wielu. Czczenie jest tą miarą, która odmierza odległość oderwania się duszy od wszechświata materialnego i jej jednoczesne i bezpieczne przyłączenie do duchowych rzeczywistości całego stworzenia.
Modlitwa jest przypominaniem siebie—wzniosłym myśleniem; czczenie jest zapo–minaniem siebie—supermyśleniem. Czczenie jest łatwym skupieniem, prawdziwym i idealnym odpoczynkiem duszy, formą spokojnego, duchowego działania.
Czczenie jest aktem części, utożsamiającej się z Całością; skończonego z Nieskończonym; syna z Ojcem; czasem, w akcie imponującego kroku ku wieczności. Czczenie jest aktem synowskiej, osobistej wspólnoty z Boskim Ojcem, jest nabraniem przez duszę ludzką odświeżających, stwórczych, braterskich i romantycznych tendencji.
Chociaż apostołowie zrozumieli zaledwie kilka tych nauk Jezusa, głoszonych w obozie, zrozumiały je inne światy i zrozumieją następne pokolenia żyjące na Ziemi.
© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.