Trzecia religijna grupa wierzących, która zachowała doktrynę jednego Boga w Indiach—to, co pozostało z nauk Melchizedeka—znana była w tamtych dniach jako sudaniści. Później ci wierni nazywani byli wyznawcami dżnizmu. Nauczają oni:
„Pan Nieba jest najwyższy. Ci, którzy popełnią grzech, nie wstąpią na wysokości, ale ci, którzy chodzą drogami sprawiedliwości, znajdą miejsce w niebie. Jeśli znamy prawdę, życie przyszłe mamy zapewnione. Dusza ludzka może wstąpić do najwyższego nieba, aby rozwinąć swoją prawdziwą, duchową naturę, aby osiągnąć doskonałość. Niebiańska domena wyzwala człowieka z niewoli grzechu i zapoznaje go z ostateczną szczęśliwością; dla prawego grzech już się skończył, wraz ze wszystkimi towarzyszącymi mu niedolami. Własne „ja” jest ludzkim wrogiem nie do pokonania a własne „ja” przejawia się w czterech największych namiętnościach człowieczych: gniewie, dumie, oszustwie i chciwości. Największym zwycięstwem człowieka jest pokonanie samego siebie. Kiedy człowiek wygląda od Boga przebaczenia i kiedy się nie boi korzystać z takiej wolności, jest wolny od strachu. Człowiek, podróżując przez życie, powinien traktować swych towarzyszy ludzi tak, jak sam chciałby być traktowany”.