Wszelkie formy siły-energii—materialne, umysłowe czy duchowe—podlegają pewnym ujęciom, powszechnym obecnościom, które nazywamy grawitacją. Osobowość także podlega grawitacji—wyłącznemu obwodowi Ojca, a chociaż jest to wyłącznie Ojcowski obwód, nie jest on oddzielony od innych obwodów; Ojciec Uniwersalny jest nieskończony i działa we wszystkich czterech, absolutnych obwodach grawitacyjnych wszechświata nadrzędnego, wymienionych poniżej:
1. Grawitacja osobowości Ojca Uniwersalnego.
2. Grawitacja duchowa Wiecznego Syna.
3. Grawitacja umysłowa Wspólnego Aktywizatora.
4. Kosmiczna grawitacja Rajskiej Wyspy.
Te cztery obwody nie są związane z dolnym centrum siły Raju; nie są one ani siłą, ani energią, ani obwodami mocy. Są to absolutne obwody obecności i tak jak Bóg, są one niezależne od czasu i przestrzeni.
W związku z tym ciekawe będzie przytoczyć pewne obserwacje, dokonane w ostatnich tysiącleciach na Uversie przez korpus badaczy grawitacji. Ta grupa specjalistów doszła do następujących wniosków, dotyczących różnych systemów grawitacyjnych we wszechświecie nadrzędnym:
1. Grawitacja fizyczna. Wyliczywszy całkowitą sumę obciążenia grawitacji fizycznej wielkiego wszechświata, pracowicie porównali te odkrycia z szacowaną całkowitą, obecnie aktywną grawitacją absolutną. Obliczenia te wykazują, że całkowite funkcjonowanie grawitacji wielkiego wszechświata stanowi bardzo małą część szacowanego przyciągania grawitacyjnego Raju, obliczonego na podstawie reakcji grawitacyjnej podstawowych jednostek fizycznych wszechświatowej materii. Badacze ci doszli do zdumiewających wniosków, że wszechświat centralny i otaczające go siedem superwszechświatów obecnie zużywają zaledwie około pięć procent aktywnie działającego uchwytu absolutnej grawitacji Raju. Inaczej mówiąc, w chwili obecnej około dziewięćdziesiąt pięć procent aktywnego działania grawitacji kosmicznej, pochodzącej od Wyspy Raj, obliczonej w tej ogólnej teorii, zaangażowane jest do kontroli systemów materialnych znajdujących się poza granicami obecnie zorganizowanych wszechświatów. Obliczenia te odnoszą się w całości do grawitacji absolutnej; grawitacja liniowa jest zjawiskiem oddziaływań wzajemnych i może być obliczana tylko dzięki poznaniu rzeczywistej grawitacji Raju.
2. Grawitacja duchowa. Tym samym sposobem, porównywalnych oszacowań i obliczeń, badacze ci prześledzili obecną moc oddziaływania grawitacji duchowej i przy współpracy Samotnych Posłańców oraz innych osobowości duchowych, podsumowali aktywną grawitację duchową Drugiego Źródła i Centrum. Najbardziej pouczającym i godnym odnotowania jest to, że znaleźli prawie taką samą wartość rzeczywistej i funkcjonalnej grawitacji duchowej w wielkim wszechświecie, jaką postulowali dla obecnie istniejącej, całkowitej aktywnej grawitacji duchowej. Innymi słowy, w chwili obecnej zauważa się, że praktycznie cała grawitacja duchowa Wiecznego Syna, obliczona w tej całościowej teorii, działa w wielkim wszechświecie. Jeśli odkryciom tym można ufać, możemy dojść do wniosku, że rozwijające się teraz w przestrzeni zewnętrznej wszechświaty są całkowicie nieduchowe. Jeśli jest to prawdą, wyjaśniałoby to zadowalająco fakt, dlaczego istoty obdarzone duchem mają niewiele, albo wcale nie mają informacji o tych rozległych przejawach energii, oprócz zaznajomienia się z faktem ich fizycznego istnienia.
3. Grawitacja umysłowa. Stosując te same metody obliczeń porównywalnych, eksperci owi zaatakowali problem obecności i reakcji grawitacji umysłowej. Ustalona została szacunkowa jednostka umysłu, przez wyciągnięcie przeciętnej z trzech materialnych i trzech duchowych typów umysłowości, chociaż rodzaj umysłu, znaleziony u dyspozytorów mocy i ich pomocników, okazał się czynnikiem utrudniającym ustalenie podstawowej jednostki grawitacji umysłowej. Obliczenie obecnych możliwości działania grawitacji umysłowej Trzeciego Źródła i Centrum, zgodnie z teorią całościową, nie było zbyt trudne. Aczkolwiek w tym przypadku wnioski nie są tak miarodajne, jak przy obliczaniu grawitacji fizycznej i duchowej, jednakże są one relatywnie bardzo pouczające, nawet intrygujące. Badacze ci doszli do wniosku, że około osiemdziesiąt pięć procent grawitacji umysłowej, reagującej na intelektualne przyciąganie Wspólnego Aktywizatora, pochodzi z istniejącego wielkiego wszechświata. Mogłoby to sugerować taką ewentualność, że z obserwowanymi obecnie operacjami fizycznymi, odbywającymi się na obszarze domen przestrzeni zewnętrznej, związane są działania umysłowe. Podczas gdy kalkulacja taka prawdopodobnie daleka jest od dokładności, zgadza się ona w zasadzie z naszym przekonaniem, że inteligentni organizatorzy siły kierują teraz ewolucją wszechświata na poziomach przestrzeni, występujących poza obecnymi granicami zewnętrznymi wielkiego wszechświata. Niezależnie od rodzaju tej, zakładanej inteligencji, najwyraźniej nie reaguje ona na grawitację duchową.
Wszystkie takie obliczenia są najlepszymi przybliżeniami, dokonanymi w oparciu o zakładane prawa. Uważamy, że są wystarczająco godne zaufania. Nawet, jeśli kilka istot duchowych znajduje się w przestrzeni zewnętrznej, ich wspólna obecność nie mogłaby wpłynąć znacząco na obliczenia tak ogromnych wielkości.
Grawitacja osobowości jest nieobliczalna. Znamy ten obwód, ale nie potrafimy zmierzyć ani jakościowych ani ilościowych rzeczywistości, odnoszących się do niego.