Byliście nauczani o związku Boga Siedmiorakiego z Istotą Najwyższą a teraz powinniście zdać sobie sprawę z tego, że Siedmioraki obejmuje tak samo kontrolerów jak i stwórców wielkiego wszechświata. Do grona siedmiorakich kontrolerów wielkiego wszechświata zalicza się następujące istoty:
1. Nadrzędni Kontrolerzy Fizyczni.
2. Najwyższe Centra Mocy.
3. Najwyżsi Dyspozytorzy Mocy.
4. Wszechmocny Najwyższy.
5. Bóg Działania—Nieskończony Duch.
6. Wyspa Raj.
7. Źródło Raju—Ojciec Uniwersalny.
Te siedem grup jest nierozłącznie, funkcjonalnie związane z Bogiem Siedmiorakim i stanowi poziom fizycznej kontroli w związku tego Bóstwa.
Rozwidlanie się energii i ducha (pochodzących od wspólnej obecności Wiecznego Syna i Wyspy Raj) symbolizowane było w sensie wszechświatowym, kiedy to Siedem Duchów Nadrzędnych podjęło się wspólnie swego pierwszego aktu zbiorowego stwarzania. Wydarzeniu temu towarzyszyło pojawienie się Siedmiu Najwyższych Dyspozytorów Mocy. Równocześnie z tym, duchowe obwody Duchów Nadrzędnych wydatnie się wyróżniły od działań fizycznych, nadzorowanych przez dyspozytora mocy i natychmiast się pojawił kosmiczny umysł, jako nowy czynnik koordynujący materię i ducha.
Wszechmocny Najwyższy rozwija się jako kontroler nadrzędny mocy fizycznej wielkiego wszechświata. W obecnej epoce wszechświata, ten potencjał mocy fizycznej wydaje się być skoncentrowany w Siedmiu Najwyższych Dyspozytorach Mocy, którzy działają przez stałe lokalizacje centrów mocy i przez ruchomych kontrolerów fizycznych.
Wszechświaty czasowe nie są doskonałe, doskonałość jest ich przeznaczeniem. Wysiłki, zmierzające do osiągnięcia doskonałości, odnoszą się nie tylko do poziomów intelektualnych i duchowych, ale także do fizycznych poziomów energii i masy. Ustanowienie siedmiu superwszechświatów w światłości i życiu z góry zakłada osiągnięcie przez nie fizycznej stabilizacji. I przypuszcza się, że ostateczne osiągnięcie materialnej równowagi oznaczać będzie koniec ewolucji kontroli fizycznej Wszechmocnego.
We wczesnym okresie tworzenia wszechświata, nawet Rajscy Stwórcy interesują się głównie równowagą materialną. Forma wszechświata lokalnego nabiera kształtu nie tylko na skutek działań centrów mocy, ale także w wyniku przestrzennej obecności Stwórczego Ducha. I w takich wczesnych epokach tworzenia wszechświata lokalnego, Syn Stwórcy przejawia trudną do zrozumienia właściwość kontroli materialnej i nie opuszcza on swej planety stołecznej, zanim się nie ustali ogólna równowaga wszechświata lokalnego.
W końcowym podsumowaniu, cała energia reaguje na umysł a kontrolerzy fizyczni są dziećmi umysłowego Boga, który jest aktywizatorem formy Raju. Inteligencja dyspozytorów mocy zajęta jest nieustannie zaprowadzeniem materialnej kontroli. Ich wysiłki, zmierzające do osiągnięcia fizycznej dominacji nad związkami energii i ruchami mas, nigdy się nie kończą, zanim nie osiągną ostatecznego zwycięstwa nad energiami i masami, które stanowią domenę ich bezustannych działań.
Duchowe zmagania w czasie i przestrzeni wiążą się z ewolucją dominacji ducha nad materią, środkami (osobowego) umysłu; fizyczna (nieosobowa) ewolucja wszechświatów związana jest ze zharmonizowaniem kosmicznej energii z koncepcją równowagi umysłu, poddanego nadrzędnej kontroli ducha. Powszechna ewolucja całego wielkiego wszechświata jest sprawą osobowego zjednoczenia umysłu kontrolującego energię, z koordynowanym przez ducha intelektem, a objawi się ona, gdy w pełni nastanie wszechmocna władza Najwyższego.
Trudności, występujące przy osiąganiu stadium dynamicznej równowagi związane są z tym, że kosmos się rozwija. Stabilne obwody materialnego stworzenia wciąż są zagrożone, wskutek pojawiania się nowej energii i nowej masy. Rozwijający się wszechświat jest niestabilnym wszechświatem, dlatego też żadna część kosmicznej całości nie może znaleźć prawdziwej stabilizacji, aż się dopełni czas i siedem superwszechświatów zostanie materialnie ukończone.
We wszechświatach ustanowionych w światłości i życiu nie ma niespodziewanych, poważniejszych wypadków fizycznych. Osiąga się w nich względnie pełną kontrolę nad kreacją materialną; nadal jednak problemy związków ustabilizowanych wszechświatów z wszechświatami rozwijającymi się rzucają wyzwanie umiejętnościom Dyspozytorów Mocy Wszechświata. Jednak te problemy będą stopniowo zanikały, wraz ze zmniejszaniem się nowej, stwórczej działalności, ponieważ wielki wszechświat zbliża się do końca swej ewolucyjnej ekspresji.