Powiedziawszy wam co nieco o służbie serafinów podczas normalnego życia człowieka, będę się teraz starał poinformować was o postępowaniu opiekunów przeznaczenia w momencie śmiertelnej dezintegracji ich ludzkich towarzyszy. Po waszej śmierci, zapisy o was, specyfikacje tożsamości i morontialna istota duszy ludzkiej—ukształtowana łącznie przez służbę śmiertelnego umysłu i Boskiego Dostrajacza—są wiernie przechowywane przez opiekuna przeznaczenia, razem z wszelkimi innymi wartościami odnoszącymi się do waszej przyszłej egzystencji, ze wszystkim, co stanowi was, was rzeczywistych, za wyjątkiem tożsamości kontynuowanej egzystencji, reprezentowanej przez odlatującego Dostrajacza oraz aktualności osobowości.
W tym momencie, gdy w umyśle ludzkim zanika światło pilotujące, światłość duchowa, którą serafini wiążą z obecnością Dostrajacza, anioł asystujący człowiekowi melduje się osobiście dowodzącym aniołom, kolejno grupie, kompanii, batalionowi, jednostce, legionowi i zastępowi; potem, po właściwym zarejestrowaniu się do ostatecznej epopei czasu i przestrzeni, anioł taki otrzymuje od planetarnego szefa aniołów poświadczenie, potrzebne do zameldowania się Gwieździe Wieczornej (czy innemu porucznikowi Gabriela), dowodzącemu seraficzną armią kandydata do wznoszenia się we wszechświecie. I po otrzymaniu zezwolenia od dowódcy swej najwyższej jednostki organizacyjnej, opiekun przeznaczenia idzie do pierwszego świata-mieszkania i tam oczekuje przywrócenia do świadomości swego byłego podopiecznego w ciele.
W tym przypadku, gdy dusza ludzka nie przetrwa śmierci, po tym jak dostała przydzielonego jej osobistego anioła, usługujący serafin musi się udać do zarządu wszechświata lokalnego, aby tam się przyjrzeć kompletnym zapisom swej działalności, uprzednio zgłoszonym. Potem idzie przed trybunały archaniołów, aby uzyskać uniewinnienie z zarzutów w sprawie nie przeżycia jego podopiecznego; następnie idzie z powrotem do światów zamieszkałych, aby znowu otrzymać przydział do innego śmiertelnika o potencjale wznoszenia się, albo do jakiejś innej sekcji służby seraficznej.
Oprócz opieki osobistej czy grupowej, aniołowie służą na wiele sposobów istotom ewolucyjnym. Opiekunowie personalni, których podopieczni nie idą natychmiast do światów-mieszkań, nie pozostają na tych światach bezczynnie, w oczekiwaniu apelu sądu kończącego system sprawiedliwości; są ponownie wyznaczani do licznych misji służbowych na obszarze wszechświata.
Serafin opiekun jest powiernikiem, przechowującym trwałe wartości śpiącej duszy śmiertelnego człowieka, podczas gdy nieobecny Dostrajacz jest tożsamością takiej, nieśmiertelnej istoty wszechświatowej. Kiedy ta dwójka współpracuje ze sobą, w halach zmartwychwstania mieszkań, nad nowo wytworzoną formą morontialną, następuje ponowne połączenie czynników składowych osobowości wznoszącego się śmiertelnika.
Dostrajacz was utożsami; serafin opiekun uosobi was na nowo i ponownie przedstawi was waszemu wiernemu Monitorowi z ziemskich czasów.
Oprócz tego, gdy się kończy epoka planetarna, kiedy zostają zebrani ci z niższych okręgów osiągnięć śmiertelników, ich grupowi opiekunowie składają ich ponownie w halach zmartwychwstania sfer-mieszkań, jak mówi wasz zapis: „I pośle aniołów swoich z wielkim głosem, zgromadzą wybranych jego, z jednego krańca nieba aż po drugi”.
Procedura wymiaru sprawiedliwości wymaga, aby opiekunowie osobiści albo grupowi odpowiadali na apel, na koniec systemu sprawiedliwości, w imieniu wszystkich nie przetrwałych osobowości. Dostrajacze takich nie przetrwałych istot nie wracają a kiedy odczytywane są rejestry, serafini odpowiadają, ale Dostrajacze nie udzielają odpowiedzi. Jest to „zmartwychwstanie niesprawiedliwych”, w rzeczywistości formalne uznanie zakończenia egzystencji istoty. Zaraz po tym apelu sprawiedliwości następuje apel miłosierdzia, zmartwychwstanie śpiących przetrwałych. Są to jednak te sprawy, które nie obchodzą nikogo oprócz najwyższych i wszystko wiedzących Sędziów wartości przetrwania. Te problemy orzecznictwa naprawdę nas nie dotyczą.
Opiekunowie grupowi mogą służyć na planecie wiele epok, zostając w końcu kuratorami drzemiących dusz wielu tysięcy śpiących, przetrwałych śmiertelników. Mogą tak służyć na wielu różnych światach w danym systemie, skoro odpowiedzi na zmartwychwstanie udziela się na światach-mieszkaniach.
W systemie Satania, wszyscy opiekunowie personalni i grupowi, którzy pobłądzili podczas buntu Lucyfera, muszą być zatrzymani na Jerusem do ostatecznego osądzenia buntu, pomimo, że wielu szczerze żałowało swej głupoty. Uniwersalni Cenzorzy zabrali już arbitralnie tym nieposłusznym i niewiernym opiekunom wszelkie aspekty powierzonych im dusz i oddali te rzeczywistości morontialne na przechowanie, pod opiekę sekonafinów-ochotników.