Absolutną, pierwotną przyczynowość w nieskończoności, filozofowie wszechświata przypisują Ojcu Uniwersalnemu, działającemu jako nieskończony, wieczny i absolutny JESTEM.
Przedstawienie śmiertelnemu intelektowi idei nieskończonego JESTEM wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami, ponieważ ta koncepcja jest tak odległa od ludzkiego, empirycznego pojmowania, że zawiera poważne zniekształcenia znaczeniowe i nieporozumienia w sprawie wartości. Tym niemniej filozoficzna koncepcja JESTEM daje istotom skończonym pewną podstawę, kiedy próbują się zbliżyć do częściowego zrozumienia absolutnych początków i nieskończonych przeznaczeń. Należy jednak wyjaśnić, że we wszelkich naszych próbach naświetlenia początków i realizacji rzeczywistości, koncepcję JESTEM należy traktować, we wszystkich osobowościowych znaczeniach i wartościach, jako równoznaczną z Pierwszą Osobą Bóstwa, Ojcem Uniwersalnym wszystkich osobowości. Jednak to założenie JESTEM nie jest tak wyraźnie rozpoznawalne w nie deifikowanych domenach rzeczywistości wszechświatowej.
JESTEM jest Nieskończony; JESTEM jest również nieskończonością. Z sekwencyjnego, czasowego punktu widzenia, cała rzeczywistość ma swój początek w nieskończonym JESTEM, którego samotna egzystencja w przeszłej, nieskończonej wieczności, musi być najważniejszym założeniem filozoficznym istoty skończonej. Koncepcja JESTEM oznacza nie uwarunkowaną nieskończoność, niezróżnicowaną rzeczywistość wszystkiego tego, co kiedykolwiek mogłoby istnieć w całej nieskończonej wieczności.
JESTEM, jako koncepcja egzystencjalna, nie jest ani deifikowany ani nie deifi- kowany, ani aktualny ani potencjalny, ani osobowy ani nieosobowy, ani statyczny ani dynamiczny. Żadnego określenia nie można zastosować do Nieskończonego, można tylko oświadczyć, że JESTEM jest. Filozoficzne założenie JESTEM jest jedyną wszechświatową koncepcją, którą w pewnym sensie trudniej zrozumieć niż koncepcję Absolutu Nieuwarunkowanego.
Dla skończonego umysłu musi po prostu istnieć początek i chociaż rzeczywistość nigdy nie miała prawdziwego początku, wciąż istnieją pewne źródłowe związki, jakie rzeczywistość wykazuje w stosunku do nieskończoności. Przedrzeczywistość, pierwotną sytuację wieczności, można sobie wyobrazić jako coś w tym rodzaju: w pewnym, nieskończenie odległym, hipotetycznym momencie wiecznej przeszłości, JESTEM mógł być pojmowany jako zarówno rzecz jak i nie rzecz, jako zarówno przyczyna jak i skutek, zarówno jako wola jak i reakcja. W tym, hipotetycznym momencie wieczności, nie istnieje zróżnicowanie na obszarze całej nieskończoności. Nieskończoność wypełniona jest przez Nieskończonego; Nieskończony zawiera nieskończoność. To jest hipotetyczny, statyczny moment wieczności; aktualności wciąż zawierają się w swych potencjałach a potencjały jeszcze się nie pojawiły w obrębie nieskończoności JESTEM. Ale nawet w tej, domniemanej sytuacji, musimy założyć możliwość istnienia osobowej woli.
Pamiętajcie zawsze o tym, że pojmowanie Ojca Uniwersalnego przez człowieka jest doświadczeniem osobistym. Bóg, jako twój duchowy Ojciec, jest pojmowalny dla ciebie i dla wszystkich innych śmiertelników. Jednak wasza empiryczna, czci pełna koncepcja Ojca Uniwersalnego, zawsze będzie mniejsza niż wasz filozoficzny postulat nieskończoności Pierwszego Źródła i Centrum, JESTEM. Kiedy mówimy o Ojcu, mamy na myśli Boga, tak jak go pojmują istoty przezeń stworzone, zarówno wysokie jak i niskie, ale w Bóstwie jest bardzo dużo tego, czego wszechświatowe istoty nie mogą zrozumieć. Bóg, wasz Ojciec i mój Ojciec, jest tym stadium Nieskończonego, które odczuwamy w naszych osobowościach jako prawdziwą, empiryczną rzeczywistość, tym niemniej JESTEM zawsze pozostaje naszą hipotezą wszystkiego tego, co wyczuwamy, że jest niepojęte u Pierwszego Źródła i Centrum. I nawet ta hipoteza prawdopodobnie daleko odbiega od niezgłębionej nieskończoności pierwotnej rzeczywistości.
Wszechświat wszechświatów, z niezliczonymi zastępami zamieszkujących go osobowości, jest organizmem rozległym i skomplikowanym, ale Pierwsze Źródło i Centrum jest nieskończenie bardziej złożony niż wszechświaty i osobowości, które się urzeczywistniły w odpowiedzi na rozporządzenie jego woli. Kiedy przepełnieni czcią stajecie w obliczu ogromu wszechświata nadrzędnego, pomyślcie przez chwilę, że nawet ta niewyobrażalna kreacja może być tylko częściowym objawieniem Nieskończonego.
Nieskończony naprawdę jest odległy od doświadczalnego poziomu śmiertelnego rozumowania, ale nawet w tej epoce, na Urantii, wasze koncepcje nieskończoności rozwijają się i dalej się będą rozwijać, na waszej drodze życia bez końca, prowadzącej w przyszłą wieczność. Nie uwarunkowana nieskończoność nie posiada znaczenia dla istoty skończonej, ale nieskończoność jest zdolna do samoograniczeń i dopuszcza możliwość ekspresji swej rzeczywistości dla wszystkich poziomów bytu wszechświata. I twarz, którą Nieskończony zwraca w kierunku wszystkich osobowości wszechświata, jest twarzą Ojca, Uniwersalnego Ojca miłości.