Wanneer de pelgrimsziel de derde cirkel van Havona bereikt, komt zij onder de hoede van de Vader-gidsen, de oudere, zeer capabele en meest ervaren superafijnse helpers. Op de werelden van dit circuit hebben de Vader-gidsen wijsheidsscholen en technische academies, waar alle wezens die het centrale univerum bewonen, als leraren dienen. Niets wordt nagelaten wat een schepsel uit de tijd van nut zou kunnen zijn in dit transcendente avontuur om de eeuwigheid te bereiken.
Het bereiken van de Universele Vader vormt het paspoort naar de eeuwigheid, ongeacht de circuits die nog doorlopen moeten worden. Daarom is het een gedenkwaardige gebeurtenis op de loodswereld van cirkel drie wanneer het overgangstrio aankondigt dat het laatste waagstuk in de tijd op het punt staat te beginnen: dat opnieuw een schepsel uit de ruimte toegang zoekt tot het Paradijs door de poorten der eeuwigheid.
De toets van de tijd is nu bijna voorbij: de wedloop naar de eeuwigheid is zo goed als volbracht. De dagen van onzekerheid lopen ten einde, de verleiding om te twijfelen is aan het vervagen, het gebod om volmaakt te zijn is gehoorzaamd. Vanuit het allerlaagste niveau van intelligent bestaan heeft het schepsel uit de tijd met zijn materiële persoonlijkheid de evolutionaire werelden der ruimte beklommen en aldus de uitvoerbaarheid van het opklimmingsplan bewezen, terwijl hij voor immer de juistheid en rechtvaardigheid heeft aangetoond van het bevel van de Universele Vader, ‘Weest gijlieden volmaakt, evenals ik volmaakt ben,’ aan zijn nederige schepselen op de werelden.
Stap voor stap, leven na leven, wereld na wereld, heeft de pelgrim de opklimmingsloopbaan bedwongen, en het doel van de Godheid is bereikt. De overleving is volledig in volmaaktheid, en de volmaaktheid is meer dan volledig in de allerhoogste macht van goddelijkheid. De tijd is opgegaan in de eeuwigheid; de ruimte wordt verzwolgen in eerbiedige identiteit en harmonie met de Universele Vader. De uitzendingen van Havona flitsen de ruimteberichten van heerlijkheid uit, het goede nieuws dat de gewetensvolle schepselen van dierlijke aard en materiële oorsprong, naar diepste waarheid, door evolutionaire opklimming, in werkelijkheid en voor eeuwig vervolmaakte zonen van God zijn geworden.